ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 317

บทที่ 317
เมื่อรถเกิดมีรอยขีดข่วน ต่งรั่งหลินก็รู้สึกไม่พอใจมากเช่นกัน
ยังไงเธอก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลต่ง ไม่ใช่คนที่ใครจะมาเอาเปรียบได้ง่าย ๆ เธอจึงผลักประตูแล้วลงจากรถ และไปถกเถียงกับชายหนุ่มคนนั้น “แกเอะอะโวยวายทำไม? แกเป็นคนที่นิสัยแย่มากที่มาแย่งที่จอดรถ ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัว ยังมีหน้ามาด่าคนอื่นอีก! ”
ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าต่งรั่งหลินจะกล้าโต้กลับ แล้วจึงตะโกนด่าว่า “แม่งฉิบหายเป็นผู้หญิงโง่ ๆ ขับรถอีกแล้ว หากพบคนที่ขับรถโง่ ๆบนท้องถนนสิบคน ก็จะมีเก้าคนที่เป็นผู้หญิง! แม่งฉิบหายแกขับรถเป็นไหม? ถ้าขับรถไม่เป็นก็ไสหัวกลับไปที่ท้องของแม่แกไปฝึกขับให้คล่องแล้วค่อยออกมา แม่งอย่ามาทำเรื่องให้ขายขี้หน้าแบบนี้! ”
หลังจากนั้น เขาก็กล่าวอีกครั้งว่า “กูเพิ่งซื้อรถคันนี้ ด้วยราคาหนึ่งล้านกว่า แม่งฉิบหายถูกแกทำให้มีรอยขีดข่วน แกเตรียมตัวจะชดใช้เท่าไหร่? ”
ต่งรั่งหลินขมวดคิ้วและโต้กลับ “เฮ้ แกคิดดี ๆ! ฉันเห็นที่จอดรถนี้ก่อน และฉันก็เตรียมพร้อมที่ถอยเข้าไปจอด แกพุ่งออกมาจากกลางทางเพื่อแย่งที่จอด เดิมมันก็เป็นความผิดของแกอยู่แล้ว ยังมีหน้ามาด่าคนอื่นอีก? ”
ชายหนุ่มตวาดด้วยความโกรธ “กูจะด่าแกมีอะไรไหม? ด่าแกมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว? กูไม่เพียงแต่จะด่าแก แต่กูยังจะทำร้ายแกด้วย! ”
หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ยื่นมือออกมา เพื่อที่จะจับผมของต่งรั่งหลิน
ต่งรั่งหลินรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีนิสัยที่หยาบเช่นนี้ จึงรีบหลบไปข้างหลัง
เซียวชูหรันรีบตะโกน “เย่เฉิน เกิดเรื่องแล้ว รีบลงมาเร็ว! ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วมองไปเซียวชูหรัน หัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้วกล่าวว่า “โย้ ผู้หญิงคนนี้สวยนี่ คุณอยู่กับผมคืนหนึ่ง แล้วเรื่องนี้ผมก็จะไม่เอาความ! ”
พูดจบ ก็ยื่นมือเพื่อที่จะดึงตัวเซียวชูหรันเข้ามาในอ้อมกอดตนเอง
มือที่ยื่นมาของชายหนุ่มมาถึงครึ่งทาง เขาก็ถูกจับด้วยมือที่แข็งแรงคู่หนึ่ง
เมื่อชายหนุ่มเห็นเย่เฉินลงจากรถ ยังกล้าที่จะจับมือของเขาด้วย เขาเลิกคิ้วแล้วด่าว่า “แม่งฉิบหายไอ้โง่? แกจะรนหาที่ตายเหรอ? ปล่อยกูเดี๋ยวนี้! ”
เย่เฉินปัดมือของเขาทิ้ง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม แล้วกล่าวว่า “ขับรถแล้วมีรอยขีดข่วนนิดหน่อย มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? มีเรื่องอะไรก็ค่อย ๆคุยกัน? การลงไม้ลงมือไม่สามารถแก้ปัญญาของรอยขีดข่วนได้? ”
ชายหนุ่มมองเย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างดูถูก “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับยาจกอย่างพวกแก? ! คนสามคนขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ เก่า ๆ และรถมือสองราคาไม่ถึงสองแสน ยังกล้าเสแสร้งต่อหน้ากูอีก? ”
พูดจบ ก็ชี้ไปที่รถสปอร์ตมาเซราติของตนเอง แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “รถสปอร์ตมาเซราติที่กูเพิ่งซื้อออกมา ก็ถูกพวกแกขุดเป็นรอยแล้ว แกพูดสิ ว่าจะชดใช้ยังไง? ”
เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ที่จอดรถนี้พวกเราเป็นคนเห็นก่อน และพวกเราก็เตรียมตัวที่จะเข้าไปจอด แกเองเป็นคนนิสัยไม่ดี จู่ ๆ ก็พุ่งออกมาแย่งที่จอด มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องให้พวกเราชดใช้?”
ชายหนุ่มกล่าวอย่างอวดดีว่า “สิทธิ์อะไร? แม่งฉิบหายเหตุผลก็คือรถพวกแกเป็นแค่รถเก่า ๆ ที่ไม่สมควรจะจอดที่นี่! และสิทธิ์ที่พวกแกไม่สามารถที่จะล่วงเกินผมได้! ”
เย่เฉินไม่ได้โกรธ แต่หัวเราะและกล่าวว่า “สำหรับเรื่องนี้ พวกเราจะไม่ชดเชย ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็โทรศัพท์หาตำรวจจราจร แม้ว่าตำรวจจราจรจะตัดสิน ก็เป็นแกนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมด แกควรจะเป็นคนชดเชยให้พวกเรา เข้าใจไหม? ”
ชายหนุ่มเบ้ปากกัดฟันแล้วกล่าวว่า “แม่งฉิบหายไม่ต้องมาพูดเรื่องไร้สาระ? มาพูดเรื่องตำรวจจราจรกับกู? รู้หรือไม่ว่าคำพูดแค่ประโยคเดียวของกู แม่งทำให้แกต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่? ”
ในขณะนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดเดินลงมาจากรถของชายหนุ่ม เธอชี้ไปที่เย่เฉินและกล่าวอย่างดูถูกว่า “ไอ้ยาจก ยังกล้ามาเอะอะโวยวายที่นี่? รู้ไหมว่ากูมี แฟน ๆ ในติ๊กต็อกสามล้านกว่าคน ถ้ายังไม่ชดใช้เงินอีก เชื่อหรือไม่ว่ากูจะถ่ายรูปยาจกอย่างพวกแก แล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ให้แฟน ๆ ฉีกเนื้อพวกแก? ”
เด็กหนุ่มแสดงสีหน้าเรียบเฉยและกล่าวอย่างประจบว่า “โอ้ ที่รัก คุณลงจากรถทำไม? รีบกลับขึ้นไปบนรถ เรื่องแค่นี้สามีเอาอยู่! ”
————