ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 319

บทที่ 319
เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าเย่เฉินขัดขวางที่จะทำให้ตนเองอดได้เงิน ยังหยิ่งยโสกับตนเอง จึงกัดฟันและกล่าวว่า “ดี ไอ้ยาจกรนหาที่ตายเอง เดี๋ยวถ้ากูไม่ทำร้ายแกจนเกือบตาย กูก็จะไม่แซ่หลิวอีกต่อไป! ”
เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆ “คนอย่างแกทำไมถึงชอบเสแสร้งนัก ผมคิดว่าแกควรจะเปลี่ยนแซ่มาเป็นแซ่แสร้งน่ะ”
แม่งฉิบหาย ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนเส้นเลือดใต้ผิวหนังจะแตก เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับเย่เฉินได้ทุกเมื่อ
ขณะนี้ ชายวัยกลางคนที่อ้วน ได้พา รปภ. ที่รูปร่างสูงใหญ่กำยำมาหลายคน วิ่งเข้ามาอย่างรีบเร่ง
เมื่อเห็นว่าเขามาแล้ว ชายหนุ่มหัวเราะทันทีแล้วกล่าวว่า “ผู้จัดการเจิง ไม่เห็นหลายวัน คุณอ้วนขึ้นอีกแล้ว ดูเหมือนว่าชีวิตช่วงนี้จะมีความสุขสดชื่นเสียจริง! ”
ผู้จัดการเจิงหัวเราะฮ่า ๆ กล่าวแบบยกย่องว่า “คุณชายหลิว ชีวิตของผมจะมีความสุขสดชื่นเท่าคุณได้อย่างไร ผมมันก็แค่คนทำมาหากินอยู่ภายใต้ธุรกิจของประธานเฉินเท่านั้น ไม่เหมือนคุณ ตระกูลใหญ่และมีธุรกิจที่ใหญ่โต”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เขารีบถามว่า “ใช่แล้ว คุณชายหลิว ทางนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ? ”
ชายหนุ่มใช้มือชี้ไปที่เย่เฉิน และกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ไอ้ยาจกนี้แม่งเสแสร้ง ขุดรถของผมเป็รอยแล้วไม่ยอมชดใช้ แล้วยังมีนิสัยแข็งกร้าว ยังมาเสแสร้งกับผมอีก คุณช่วยจัดการให้ผมที! ”
ผู้จัดการเจิงพยักหน้า แล้วก็มองไปทางเย่เฉิน
หลังจากมองสังเกต เขาพบว่าเย่เฉินสวมชุดธรรมดา บนตัวเขาไม่มีกลิ่นอายเหมือนลูกคนรวย บวกกับขับเมอร์เซเดส-เบนซ์ รุ่นเก่า รู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นคนที่ไม่มีฐานะอะไร เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “ไอ้หนู เมื่อออกมาข้างนอก แต่ไม่มีวิสัยทัศน์สักนิด คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังล่วงเกินใครอยู่? ”
“เขาเป็นใคร? ” เย่เฉินถามอย่างไม่แยแส
ผู้จัดการมองไปที่ชายหนุ่ม แล้วกล่าวว่า “คุณชายหลิวหมิงของตระกูลหลิว ตระกูลหลิวมีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน เป็นคนที่คุณไม่สามารถล่วงเกินได้! ”
เมื่อพูดจบ เขาก็กล่าวต่อไปว่า “ถ้าคุณไม่อยากมีปัญหา ก็ทำตามที่ผมบอก จ่ายเงินชดใช้ค่าเสียหายเสีย จากนั้นเคลื่อนรถออกไป อย่าทำให้คุณชายหลิวต้องเสียเวลา”
เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “คุณก็แปลกน่ะ มาถึงแล้วไม่ถามต้นสายปลายเหตุอะไรถูกผิด มาถึงก็มาบอกว่าผมเป็นตัวปัญหา แล้วก็จะให้ผมชดใช้เงิน? ”
ผู้จัดการเจิงยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “เป็นยาจกเสียจริง แกลองเบิ่งตาสุนัขของแกมองดูรถที่จอดอยู่รอบ ๆ ว่าเป็นรถอะไร? แล้วรถที่แกขับเป็นรถอะไร? รถที่จอดอยู่ที่นี่ มีคันไหนที่ราคาต่ำกว่าหนึ่งล้านบ้าง? แกมีสิทธิ์อะไรเอารถเมอร์เซเดส-เบนซ์เก่า ๆมาจอดที่นี่? ”
เย่เฉินเหลือบมองไปรอบ ๆ และกล่าวว่า “ผมไม่เห็นว่าที่นี่มีป้ายห้ามจอดรถที่ราคาต่ำกว่าหนึ่งล้านนี่”
“แม่งไม่ต้องเสียเวลาพูด! ”
หลิวหมิงเห็นว่าเย่เฉินดื้อด้าน เตะที่ไฟท้ายของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ เสียงดังเพลี้ยง ทำให้ไฟท้ายของรถแตกเสียหาย
เขาสบถทันที “แม่งฉิบหาย กูทนแกมานานแล้ว ไอ้ยาจกอย่างแก จะมาเสแสร้งที่นี่ทำไม? ถ้ายังยึกยักอีก เชื่อหรือไม่ว่ากูจะตีให้ขาของมึงหัก ไม่อยากชดใช้เงินก็ได้ คืนนี้ก็ให้ผู้หญิงโง่เง่าสองคนนี้อยู่เป็นเพื่อนกู!”
ขณะที่พูด หลิวหมิงยื่นมือเพื่อที่จะจับตัวเซียวชูหรันที่อยู่ข้าง ๆ เย่เฉิน
เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วก็เอาตัวขวางไว้ระหว่างเซียวชูหรันกับต่งรั่งหลิน แล้วใช้มือจับไหล่ของหลิวหมิงไว้ แล้วก็ผลักเขาออกไป
ทำให้หลิวหมิงโมโหเป็นอย่างมาก แล้วด่าว่า “แกมันไอ้ยาจก แม่งยังกล้าตอบโต้อีก? ที่กูถูกใจสาวสองคนนี้ ถือว่าเป็นบุญของพวกเธอแล้ว ลองดูถ้าแกยังกล้าตอบโต้อีก กูจะเล่นงานแกจนตายเลย เชื่อหรือไม่? ”
เย่เฉินหลี่ตาลงเล็กน้อย มองไปหลิวหมิงด้วยแววตาที่เย็นชาแล้วกล่าวว่า “เป็นคนทางที่ดีที่สุดคือเว้นทางเดินไว้ให้ตนเองเส้นหนึ่ง อย่าเล่นจนตัวเองต้องตาย”
หลิวหมิงยื่นมือ แล้วผลักเย่เฉิน ยิ้มเยาะเย้ยแล้วกล่าวว่า “อั้ยหยา ยาจกอย่างแกจะมาเสแสร้งทำไม กูไม่ชอบไว้ทางเดินสุดท้ายให้ตนเอง แกจะทำอะไรกูได้!”
ผู้จัดการเจิงโบกมือ ให้ รปภ. ล้อมเย่เฉินไว้ แล้วกล่าวว่า “ไอ้ยาจก รีบปล่อยคุณชายหลิว ถ้าหากแกทำให้คุณชายหลิวบาดเจ็บ ใช้ชีวิตแกชดใช้ก็ยังไม่พอ!”
เย่เฉินไม่สนใจไยดีคำพูดไร้สาระของเขา เย่เฉินยกขาข้างหนึ่ง เตะไปที่ท้องของหลิวหมิง ทำให้เขากระเด็นออกไป
หลิวหมิงรู้สึกเจ็บแปลบที่ท้อง ราวกับว่าลำไส้ของเขาแตก และกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ผู้จัดการเจิง ฆ่ามัน! แม่งฉิบหาย! กล้าทำร้ายฉัน! เอามันให้หนัก ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง ! ”
ผู้จัดการเจิงกำลังจะออกคำสั่ง ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งดังออกมา
————