“ยังไม่รู้เลย”แม่ของเฮเลน่ากล่าวอีกว่า“ได้ยินแค่ว่าอาการแย่ลงเร็วมาก ยากที่จะควบคุม หมอบอกว่าเธอจะไม่มีวันฟื้นอีกแล้ว จะสิ้นพระชนม์เมื่อไร เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น อย่างเร็วก็สองถึงสามวัน ถ้าช้าล่ะก็ ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์”
เฮเลน่าอดที่จะรู้สึกเศร้าและสิ้นหวังไม่ได้
ถึงแม้ว่าบางครั้งเธอจะรู้สึกไม่พอใจกับวิธีจัดการของยายเธอ แต่ส่วนมาก เธอก็เข้าใจในการตัดสินใจของท่าน
ซึ่งในนี้ ก็คือการถอดตนออกจากการเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์
ยายของเธอถึงแม้จะมีอำนาจอยู่ในมือ แต่เธอก็พยายามรับใช้ราชวงศ์อย่างเต็มที่ เธอหวังจะให้ราชวงศ์เข้มแข็งรุ่งโรจน์ตลอดไป
ดังนั้น ทุกการตัดสินใจของเธอ จึงไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ของตัวเธอเอง แต่เพื่อเห็นแก่ส่วนรวมของราชวงศ์
สิ่งนี้ เฮเลน่ายังคงชื่นชมเธอ
ตอนนี้ ยายของเธอใกล้จากโลกนี้ไปแล้ว แต่ตนกลับอยู่หัวเซี่ยที่ห่างไกลกันนับหมื่นลี้ สิ่งนี้มันทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก
เวลานี้เอง เฮเลน่าก็พูดกับแม่ของเธอว่า“ถ้าช่วงนี้คุณยายของลูกสิ้นพระชนม์ เกรงว่าจะต้องเลื่อนพิธีอภิเษกสมรสไป ตามกฎของราชวงศ์ ถึงเวลานั้นลูกจะต้องกลับมาร่วมงานศพของคุณยายลูกก่อนนะ หลังจากนั้นก็รอให้โอลิเวียขึ้นครองราชย์สำเร็จ หลังจากนั้นก็ค่อยไปจัดพิธีอภิเษกสมรสกับเย่เฟิง”
“หนูเข้าใจแล้วค่ะ”เฮเลน่าพูดอย่างเข้าใจ“ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ งานศพของพระราชินีและพิธีราชาภิเษกของราชินีองค์ใหม่เป็นสองสิ่งที่สำคัญที่สุด”
พูดจบ เฮเลน่าก็ถามขึ้นมาว่า“แม่คะ หนูสามารถกลับไปพบคุณยาย ก่อนหน้าที่คุณยายจะสิ้นพระชนม์เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหมคะ？งานอภิเษกสมรสต้องเลื่อนออกไป หนูอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมายอะไร ถ้ารอให้คุณยายสิ้นพระชนม์แล้วค่อยกลับไป ก็จะไม่มีโอกาสนี้อีก”
แม่ของเฮเลน่าถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า“เรื่องนี้เราตัดสินใจเองไม่ได้ ลูกต้องถามโอลิเวีย ตอนนี้ถึงแม้เธอจะยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์อย่างเป็นทางการ แต่เรื่องในราชวงศ์ได้ตกอยู่ในมือของเธอหมดแล้ว ลูกอยากพบกับคุณยายเป็นครั้งสุดท้าย ก็ต้องขอความเห็นจากโอลิเวีย ถ้าเธอตกลง แน่นอนว่าไม่มีปัญหาอะไร”
“ได้ค่ะ！”เฮเลน่ารีบกล่าวอีกว่า“งั้นหนูจะโทรหาโอลิเวียเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
หลังจากเฮเลน่ากล่าวลากับแม่เสร็จ เธอก็รีบโทรหาลูกพี่ลูกน้องของเธอในทันที และเธอก็คือโอลิเวีย ที่กำลังจะขึ้นครองราชย์ในอีกไม่ช้า
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่นาน ปลายสายไม่ได้รับสาย ในตอนที่เฮเลน่ากำลังจะวางสายนั้น เพื่อที่อีกเดี๋ยวค่อยโทรไปใหม่อีกครั้ง สายก็ถูกรับ
ทันใดนั้น ปลายสายก็มีเสียงหัวเราะของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น“เฮเลน่า ช่วงนี้อยู่ที่หัวเซี่ยสบายดีไหมจ๊ะ พี่สาวของฉัน”
เฮเลน่ารีบกล่าวว่า“โอลิเวีย ฉันได้ยินมาว่าคุณยายทรงประชวรเข้าขั้นโคม่าใช่ไหม？”
ปลายสายหัวเราะแล้วกล่าวว่า“ใช่ค่ะพี่สาว อวัยวะภายในล้มเหลว หมอบอกว่าให้เราทำใจว่าเธอพร้อมจะไปได้ทุกเมื่อ”
เฮเลน่ารู้สึกว่าเสียงหัวเราะของโอลิเวียบาดหูมาก แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้อีกแล้ว เธอรีบถามว่า“โอลิเวีย ถ้าอาการของคุณยายแย่ขนาดนี้ งั้นเธอก็คงไม่สามารถรอถึงวันหมั้นของฉันแล้ว……”
“ถึงเวลานั้นฉันยังต้องกลับไปเคารพศพ งานหมั้นก็ต้องเลื่อนออกไป ดังนั้นฉันอยากบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเย่ เพื่อให้งานอภิเษกเลื่อนออกไปก่อน แล้วกลับไปพบกับคุณยายเป็นครั้งสุดท้าย ได้ไหม？”
ปลายสายเงียบอยู่นาน จากนั้น อีกฝ่ายก็ไม่มีรอยยิ้มของเมื่อครู่อีก เธอถามอย่างเย็นชาว่า“ถ้าฉันจำไม่ผิด วันที่เจ็ดเธอต้องเข้าพิธีหมั้นไม่ใช่หรอ？”
“ใช่”เฮเลน่าโพล่งออกไปว่า“อีกสามวัน！ฉันเป็นห่วงว่าคุณยายจะอยู่ไม่ถึงสามวัน ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็จะไม่ได้เห็นหน้าเธอเป็นครั้งสุดท้าย”
อีกฝ่ายหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“เฮเลน่า ตอนนี้คุณยายอยู่ในอาการโคม่า ตื่นขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว ถึงเธอจะกลับมา เธอก็ไม่รู้หรอก ฉันว่าเธออย่าเหนื่อยขนาดนั้นเลย！ไม่ว่าเธอจะเป็นหรือตายภายในสามวัน เธอกับงานหมั้นของตระกูลเย่ก็ต้องจัดขึ้น ไม่อนุญาตให้มีการเปลี่ยนแปลงเด็ดขาด
