พูดถึงตรงนี้ โอลิเวียก็หัวเราะเบาๆว่า“นับจากวันนี้เป็นต้นไป ไม่อนุญาตให้เธอกลับยุโรปเหนือแม้แต่ก้าวเดียว และไม่อนุญาตให้แม่ของเธอออกจากยุโรปเหนือด้วย จนกว่าพวกเธอคนใดคนหนึ่งจะตาย！ถ้าเธอกล้ากลับมา พวกเธอสองแม่ลูกก็จะอยู่อย่างไม่สงบสุข！”
เฮเลน่าแทบจะเข่าทรุด！
จนตอนนี้เธอพึ่งเข้าใจว่า ที่แท้ราชวงศ์ให้เธอเดินทางมาร่วมพิธีไหว้บรรพบุรุษของตระกูลเย่ที่หัวเซี่ย ก็เพื่อการณ์นี้！
“ถ้าเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้นี่โอลิเวียคงเริ่มคิดวางแผนมานานแล้ว！”
“แยกฉันออกจากแม่ แล้วค่อยใช้แม่มาเป็นเครื่องมือข่มขู่ฉัน โอลิเวีย เธอมันเป็นปีศาจร้าย！”
เธอที่รู้สึกโกรธมาก จึงโพล่งตะคอกออกไป“โอลิเวีย เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ！ถ้าเธอไม่ส่งแม่ฉันมาที่หัวเซี่ย ฉันจะไม่แต่งงานกับเย่เฟิงเด็ดขาด”
โอลิเวียพูดอย่างเย้ยหยันว่า“เรื่องของเธอสิ ถึงยังไงตอนนี้แม่ของเธอก็ถูกฉันคอยจับตาดูแล้ว เธอไม่มีโอกาสออกจากวังได้แม้แต่ก้าวเดียว ถ้าเธอไม่ทำตามสัญญาแต่งงานกับเย่เฟิง แม่ของเธอก็จะหายไปจากโลกนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเธอไปไหน กระทั่งไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นหรือตาย！”
พูดถึงตรงนี้ โอลิเวียก็หัวเราะฮ่าๆ“ดังนั้น เธอคิดว่าตกลงฉันจะฆ่าเธอดี หรือฆ่าเธอเลยดี？”
ชั่วพริบตาเดียวสมองของเฮเลน่าถึงกับมึนงง เธอรู้สึกแค่ว่าหัวใจของเธอเต้นรัวเร็วจนเกินกว่าหัวใจจะรับไหว
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าอาการของเธอ จะเป็นหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เธอทำได้แค่พูดอย่างสั่นเคลือว่า“โอลิเวีย ถ้าโรคหัวใจของฉันกำเริบแล้วตายอยู่ในหัวเซี่ย เธอจะปล่อยแม่ของฉันไปไหม？”
โอลิเวียหัวเราะอย่างเย็นชา“หยุดแสดงละครต่อหน้าฉันได้แล้ว ฉันถามหมอประจำตัวของเธอแล้ว เขาบอกว่าเธอน่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกสามถึงห้าปี ตระกูลเย่เป็นตระกูลชั้นนำของหัวเซี่ย พวกเขาน่าจะหาวิธีช่วยรักษาเธอย่างสุดกำลัง ให้เธอได้มีชีวิตที่ยาวนานขึ้น”
พูดจบ โอลินเวียก็ข่มขู่ว่า“เฮเลน่า พี่สาวที่แสนดีของฉัน เมื่อกี้ แม่ของเธอถูกองครักษ์ของฉันพาไปกักบริเวณแล้วล่ะ นับจากตอนนี้ไป เธออย่าคิดที่จะติดต่อกับเธอได้อีก เธอมีชีวิตอยู่ที่หัวเซี่ยให้ดีเถอะ เป็นสะใภ้ของตระกูลเศรษฐี ขอแค่เธอให้ความร่วมมือ แม่ของเธอก็มีชีวิตวยาวนานขึ้น！ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำก่อนขึ้นครองราชย์อีกเยอะแยะ แค่นี้ก่อนนะพี่สาวของฉัน！”
โอลิเวียพูดเรื่องพวกนี้จบ ไม่รอให้เฮเลน่าพูดอะไร เธอก็ตัดสายทิ้งทันที
ในเวลานี้เอง เฮเลน่าเข่าทรุดหมดเรี่ยวแรง
เธอรีบโทรหาแม่ของเธอ แต่เห็นได้ชัดว่ามือถือของแม่ปิดเครื่องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เธอรีบโทรไปที่โทรศัพท์ในห้อง แต่ก็ไม่มีใครรับสายอยู่นาน
วินาทีนี้ เฮเลน่ารู้สึกสิ้นหวัง
เธอรู้สึกแค่ว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ และมันก็เริ่มไม่เป็นจังหวะ ความกดดันอันมหาศาลพุ่งตรงไปยังสมองและหน้าอกของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเวียนศีรษะมากขึ้นเรื่อยๆ และหายใจลำบากมากยิ่งขึ้น
ต่อมา เธอก็รู้สึกว่าดวงตามืดมน เธอล้มลงกับพื้น และหมดสติไปในที่สุด
ในเวลานี้เอง เย่เฟิงที่สวมชุดสูทสีดำ กำลังก้าวมาที่หน้าห้องของเฮเลน่า
เขากดกริ่ง รออย่างใจเย็นอยู่ครู่หนึ่ง แต่พบว่าไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น เขาจึงเคาะห้อง แล้วกล่าวว่า“ที่รักครับ ผมคือเย่เฟิงนะ ผมมารับคุณแล้ว คุณเตรียมตัวเสร็จรึยังครับ？
