ไม่กี่นาทีต่อมา
มีข่าวที่น่าตกใจในกลุ่มแวดวงตระกูลชั้นสูงทั่วเย่นจิง!
นึกไม่ถึงว่าว่านเหลียนเฉิงที่เคยพ่ายแพ้ให้แก่ฉางอิง แล้วเลือกที่จะฆ่าตัวตาย จะมีลูกชายอยู่หนึ่งคน!
ยิ่งไปกว่านั้น ลูกชายคนนั้นกลายเป็นว่านพั่วจวิน ประมุขของสำนักว่านหลงซึ่งโด่งดังในต่างประเทศ!
ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือว่านพั่วจวิน ประมุขของสำนักว่านหลง ส่งคนบุกไปที่ตระกูลเย่ หลังจากฆ่าหัวหน้าบอดี้การ์ดของตระกูลเย่แล้ว ได้ส่งโลงศพให้ตระกูลเย่มากว่าหนึ่งร้อยโลง!
สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวที่สุดไม่ใช่เรื่องนี้
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเพื่อเป็นการล้างแค้นให้พ่อแม่ ว่านพั่วจวินได้เรียกร้องเงื่อนไขที่รุนแรงและไร้มนุษยธรรมต่อตระกูลเย่!
ยิ่งไปกว่านั้น ให้เวลาตระกูลเย่เพียงคืนเดียวเท่านั้น!
ที่โหดเหี้ยมกว่านั้นคือสำนักว่านหลงบอกว่าห้ามใครช่วยเหลือตระกูลเย่ มิเช่นนั้นจะกลายเป็นศัตรูของพวกเขา
ด้วยคำพูดประโยคนี้ หลายตระกูลที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเย่ ตระกูลพวกนี้ขอให้สมาชิกทุกคนปิดโทรศัพท์มือถือตั้งแต่ตอนนี้จนถึงพรุ่งนี้ และปิดประตูไม่ออกจากบ้าน ขณะเดียวกันก็หยุดรับแขก ตอนนี้พวกเขากลัวว่าตระกูลเย่จะมาขอความช่วยเหลือ แม้ว่าจะได้รับโทรศัพท์จากตระกูลเย่ ก็มีแนวโน้มว่าจะถูกสำนักว่านหลงเกลียดชัง
ดังนั้น จึงจำเป็นแบ่งเส้นกับตระกูลเย่อย่างชัดเจน และตัดความสัมพันธ์ทั้งหมด!
เนื่องจากสำนักว่านหลงนั้นทรงพลังมาก ชนชั้นสูงทั่วเย่นจิงเชื่อว่าคราวนี้ตระกูลเย่ล่มสลายอย่างแน่นอน ถึงแม้จะเป็นเทพเซียนก็ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้!
ทุกคนคิดว่าพรุ่งนี้แปดโมงเช้า จะเป็นเวลาที่ตระกูลเย่พังพินาศ
แม้ว่าสุดท้ายตระกูลเย่จะยอมรับเงื่อนไขของสำนักว่านหลง แต่นับจากนี้ไปเป็นต้นตระกูลเย่ก็จะตกจากตระกูลชั้นสูงอย่างสิ้นเชิง!
ใครจะคิดว่าเดิมตระกูลเย่กำลังเตรียมงานไหว้บรรพบุรุษ และประโคมข่าวยิ่งใหญ่เพื่อประกาศให้คนทั่วประเทศทราบว่า ตระกูลเย่กลับสู่บัลลังก์ตระกูลอันดับหนึ่งอย่างเป็นทางการแล้ว
แต่ชั่วพริบตา งานไหว้บรรพบุรุษนี้จะกลายเป็นความหายนะ!
กู้เย้นจงและหลินหว่านชิวสองสามีภรรยาซึ่งช่วงนี้อยู่บ้านตลอดเพิ่งได้รับข่าว
เดิมกู้เย้นจงรอเย่เฉินกลับบ้าน ทั้งสองคนจะได้ดื่มเหล้าต่อ แต่เขาไม่เคยคิดฝันว่าตระกูลเย่กลับเผชิญกับวิกฤติครั้งใหญ่ขนาดนี้
กู้ชิวอี๋ได้ข่าวก่อน เธอรู้สึกกังวลมาก เธอรีบทิ้งการซ้อมคอนเสิร์ตและกลับบ้านทันที เมื่อเห็นกู้เย้นจง เธอร้องไห้และถามว่า “พ่อ! พ่อได้ยินเรื่องของตระกูลเย่หรือยัง?”
กู้เย้นจงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “พ่อได้ยินแล้ว”
กู้ชิวอี๋ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้และกล่าวสะอึกสะอื้นว่า “พ่อ…….สำนักว่านหลงนั้นทรงพลังมาก พี่เย่เฉินไม่ตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม?……..”
กู้เย้นจงส่ายศีรษะ “เรื่องนี้มันพูดยาก พ่อรู้จักสำนักว่านหลง พวกเขาทรงพลังมาก…….”
หลังจากนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คราวนี้เฉินเอ๋อ อาจจะเจอปัญหาใหญ่แล้ว……”
“แล้วจะทำอย่างไรดี!” กู้ชิวอี๋กล่าวโพล่งออกมาขณะเช็ดน้ำตา “พวกเรานิ่งดูดายไม่ได้!”
“ไม่แน่นอน!” กู้เย้นจงกล่าวทันที “วางใจเถอะ พ่อจะรวบรวมคนทั้งหมด และพรุ่งนี้เช้าจะพาพวกเขาไปที่ภูเขาเย่หลิงซานด้วยตนเอง!”
กู้ชิวอี๋กล่าวทันทีว่า “ฉันไปด้วย! ”
หลินหว่านชิวที่อยู่ด้านข้างมีท่าทางลำบากใจ หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จึงกล่าวว่า “หนานหนาน ลูกเป็นผู้หญิงพรุ่งนี้ลูกอย่าไปเลยน่ะ แม่จะไปกับพ่อเอง!”
กู้ชิวอี๋รีบถาม “ทำไมล่ะแม่! ฉันจะไปด้วย!”
หลินหว่านชิวรีบกล่าวว่า “หนานหนาน ลูกเป็นผู้หญิง ไปแล้วก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ อยู่บ้านดีกว่า เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับพ่อและแม่ อย่างน้อยลูกก็สามารถสืบทอดสายเลือดของพวกเราต่อไปได้ ไม่ว่าจะยังไงพ่อกับแม่ก็ไม่สามารถปล่อยให้ลูกไปเสี่ยงได้!”
“ไม่!” กู้ชิวอี๋ร้องไห้และกล่าวว่า “ไม่ว่าพวกคุณจะเห็นด้วยหรือไม่ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณ และอยู่เป็นเพื่อนพี่เย่เฉิน! ถ้าพรุ่งนี้เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณ ฉันกู้ชิวอี๋จะไม่มีวันมีชีวิตอยู่คนเดียว!”
หลังจากกล่าวจบ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและกล่าวโพล่งออกมา “ฉันจะโทรหาพี่เย่เฉินเดี๋ยวนี้ ถ้าพวกคุณไม่ให้ฉันจะไปด้วย ตอนนี้ฉันจะไปที่ภูเขาเย่หลิงซานทันที!
