ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 328

บทที่ 328
เมื่อเห็นดังนี้เขาก็รู้เลยว่า คงมีแต่สาวสวยสองคนที่จะได้ชื่นชมกันเองเท่านั้น ดังนั้นความหวังของเขาจึงสูญไป
ดังนั้น เย่เฉินจึงเดินเข้าไปอีกห้องและเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นที่เขาเตรียมมา
เนื่องจากเย่เฉินนั้นเปลี่ยนกางเกงอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาออกมา จึงยังไม่พบหญิงสาวสองคน
เย่เฉินจึงเดินไปที่ลานกว้างแล้วค่อยๆเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อนขนาดใหญ่
น้ำอุ่นๆค่อยๆไหลผ่านร่างกายของเขาอย่างช้าๆ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตามมา เซียวชูหรันและต่งรั่งหลินต่างก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ทั้งสองเดินเข้ามาในลานกว้าง
เย่เฉินหันกลับไปมอง ดวงตาก็สว่างขึ้น
ชุดว่ายน้ำที่เซียวซูหรันใส่นั้นค่อนข้างมิดชิด แต่ก็แสดงให้เห็นถึงรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ ขาที่เรียวสวย ผิวที่ขาวสว่าง ทั้งหมดนี้ทำให้ใจของเย่เฉินนั้นรุ่มร้อนและต่งรั่งหลินที่ดูโดดเด่นยิ่งกว่านั้น แม้ว่าหม่าหลันจะห้ามไม่ให้เซียวชูหรันใส่บิกินี่ แต่ต่งรั่งหลินนั้นกลับใส่ชุดบิกินี่สีชมพูแป๋นซะนี่！
บิกินี่นี้ปกปิกแค่ส่วนสำคัญแต่โชว์ส่วนอื่นๆ ซึ่งนั่นทำให้ไม่มีใครสามารถมาเทียบรูปร่างเธอได้
รูปร่างของเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเซียวชูหรัน ต่างสวยงามไม่แพ้กัน แต่ด้วยการแต่งกายที่โดดเด่นกว่า ทำให้ดูเร่าร้อนมากขึ้น ซึ่งนั่นทำให้เซียวชูหรันนั้นโดนแย่งซีนไป
เมื่อเห็นการจ้องมองที่แปลกประหลาดและดูน่าทึ่งของเย่เฉิน ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างมีเสน่ห์ออกมา จากนั้นก็มองดูแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความรัก ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความใจกล้าและความขี้อาย
เย่เฉินมองเห็นสิ่งที่ดูอ่อนโยนนี้ราวกับน้ำ อีกทั้งยังมีแววตาที่ดูร้อนแรง นั่นทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว
แต่เขาได้แต่เพียงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และรีบถอนสายตาอย่างรวดเร็ว เพราะหนึ่งเกรงว่าจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และในใต้น้ำนั้นได้แสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่แท้จริงของเขส อย่างที่สองก็กลัวว่าเซียวชูหรันจะเห็น
หญิงทั้งสองบิดเอวอย่างเป็นธรรมชาติ เดินเข้ามาราวกับนางแบบ ในสายตาของเย่เฉินนั้น มันเป็นเหมือนกับการเดินแบบชุดชั้นในที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว
จากนั้นทั้งสองก็เดินมาถึงด้านข้างของน้ำพุร้อน ก้าวขาที่เรียวขาวทั้งสองข้างลงไปในน้ำ
นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เซียวชูหรันใส่ชุดว่ายน้ำต่อหน้าสามีของเธอ เธอจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพาต่งรั่งหลินนั่งห่างออกมาจากเย่เฉินประมาณสองสามเมตร แล้วคุยเรื่องราวๆต่างๆกับเพื่อนของเธอ
แต่ในใจของต่งรั่งหลินนั้นชัดเจนมากว่าอยู่ที่ตัวของเย่เฉิน
หล่อนบางครั้งก็สนใจบางครั้งก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เซียวชูหรันพูด บ้างก็แอบเหลือบตามองไปที่เย่เฉินอย่างลับๆเป็นพักๆ
เพื่อที่เย่เฉินจะไม่ต้องให้ภรรยาของเขาเห็น เขาจึงหันหลังให้ แล้วหลับตานอนที่บ่อน้ำพุร้อน
หญิงสาวสองคนกำลังคุยกันอยู่ แต่เนื่องจากการแช่น้ำพุร้อนทำให้ร่างกายได้ผ่อนคลายนั่นจึงทำให้ทั้งคู่เกิดอาการง่วงขึ้นมาเล็กน้อย
เซียวชูหรันช่วงนี้จะรู้สึกเหนื่อยง่ายมากๆ อาจจะเป็นเพราะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายไปหมด แถมบริษัทก็เพิ่งเปิดใหม่ มีงานยุ่งวุ่นวาย นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกหมดแรง
อีกทั้งในเวลานี้น้ำพุร้อนก็ได้โอบล้อมรอบกายเธอ ทำให้รู้สึกเหนื่อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่นานนักเธอก็รู้สึกง่วงนอน
จากนั้นสิบนาทีต่อมา เธอใช้ผ้าขนหนูริมที่อยู่บ่อน้ำพุร้อน มาปูไว้ด้านข้างแล้วค่อยๆหลับไป
ส่วนเย่เฉินในขณะนี้ก็กำลังนอนหลับตาพักผ่อนอยู่ จากนั้นร่างกายก็รับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของน้ำที่เข้ามา เขาจึงลืมตาขึ้น เห็นร่างกายที่ขาวและนิ่มนวลของต่งรั่งหลินมาอยู่ข้างกายของเขาแล้ว
เย่เฉินกำลังจะพูดออกมา แต่ต่งรั่งหลินกลับยื่นนิ้วออกมาปิดปากของเขาเอาไว้ พร้อมกับกระซิบว่า “ชูหรันหลับไปแล้ว อย่าปลุกให้เธอตื่นสิ”
เย่เฉินมองไปที่เซียวชูหรัน พอแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้วจริงๆก็ถอนหายใจออกมาและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พวกเราไม่ควรสนิทชิดเชื้อกันขนาดนี้ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าเซียวชูหรัน！”
“ชูหรันหลับไปแล้ว！” ต่งรั่งหลินยิ้มและพูดอย่างมีหลงใหลว่า “ฉันก็แค่อยากขอบคุณคุณเท่านั้นเอง เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น คุณได้ช่วยชีวิตคนไว้อีกแล้ว… ”
———-