เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณจาน เมื่อวานก็บอกแล้วว่า การดูฮวงจุ้ยเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย คุณไม่จำเป็นต้องเสียเงิน แต่ทำไมคุณยังมอบรถคัลลิแนนให้พ่อตาของผมคันหนึ่ง? ทำให้ผมก็ค่อนข้างละอายใจจริงๆ”
เย่เฉินพูดแบบนี้ ก็เพียงแค่ปากบอกว่าเกรงใจ อันที่จริงในใจของเขาไม่ได้มีความละอายใจแม้แต่น้อย
ในเวลานี้เฟ่ยเข่อซินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณเย่คุณเกรงใจเกินไปแล้ว คุณเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ยผู้มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง ฉันเชิญคุณมาดูฮวงจุ้ย มีเหตุผลที่จะไม่จ่ายเงินที่ไหนกัน ถ้าเกิดแสดงน้ำใจที่ต่อกันกับฉันเป็นที่แรก จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจในอนาคตของคุณ งั้นฉันก็ละอายใจมากยิ่งกว่า”
จากนั้น เฟ่ยเข่อซินก็พูดอีกว่า: “คุณก็บอกว่า นี่ก็เป็นการปฏิบัติต่อคนอื่นเหมือนที่คนอื่นปฏิบัติต่อตนเอง มีมาก็ต้องมีไปถึงจะมีความสนิทสนม ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับปรมาจารย์อย่างคุณคุณเย่มาก!”
เย่เฉินหัวเราะ และพูดว่า: “คุณพูดถูก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่เกรงใจคุณจานแล้ว”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็เปลี่ยนเรื่อง และพูดอีกครั้ง: “แต่ว่า ยังหวังว่าคุณจานจะให้โอกาสพบหน้า ให้ผมได้เลี้ยงข้าวคุณมื้อหนึ่ง ไม่ทราบว่าคุณจานสะดวกหรือเปล่า?”
เฟ่ยเข่อซินได้ยินตรงนี้ ในใจก็ย่อมดีใจเป็นอย่างมาก แทบจะพูดโดยไม่ลังเลว่า: “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณเย่เชิญฉันไปทานข้าว ฉันก็สะดวกอยู่ตลอดเวลา”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “โอเค งั้นก็คืนนี้นะ หลังจากที่ผมจองสถานที่เรียบร้อยแล้วจะส่งข้อความให้คุณ”
เฟ่ยเข่อซินตอบตกลงอย่างมีความสุข และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “โอเค! งั้นฉันก็จะรอการแจ้งเตือนของคุณเย่”
เย่เฉินพูดว่า: “งั้นพวกเราเจอกันคืนนี้!”
“ได้ เจอกันคืนนี้”
หลังจากวางสาย เย่เฉินโทรหาหงห้าในทันที และเอ่ยปากถามว่า: “หงห้า สามารถที่จะหาบ้านไร่แถวเมืองจินหลิงให้ฉันได้หรือเปล่า?”
หงห้าถามด้วยความประหลาดใจว่า: “คุณหาบ้านไร่ทำไม?”
เย่เฉินพูดอย่างสบายๆ: “ฉันตั้งใจเลี้ยงอาหาร”
หงห้าพูดว่า: “อาจารย์เย่ คุณก็ไม่ต้องไปบ้านไร่อะไรเลย เทียนเซียงฝู่ของผมก็สำเร็จรูปไม่ใช่เหรอ? ห้องเพชรก็เก็บไว้ให้คุณอยู่ตลอด!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันยังมีเรื่องอื่นต้องจัดการ ที่ของนายไม่เหมาะที่จะลงมือ”
หงห้ารีบถามว่า: “อาจารย์เย่ งั้นคุณมีความต้องการอะไรต่อบ้านไร่บ้าง ผมก็จะไปจัดหาตามที่คุณต้องการเดี๋ยวนี้ ลูกน้องใต้บังคับบัญชาของผมหลายคนเปิดร้านอาหาร รวมทั้งบ้านไร่ พวกเขามีเพื่อนมากมายช่องทางนี้ คนรอบข้างดื่มกินก็ชอบเปิดร้านอาหารเป็นธุรกิจรอง”
เย่เฉินก็พูดว่า: “สถานที่ไม่ควรใหญ่เกินไป ทางที่ดีเป็นสถานที่ห่างไกลหน่อย ซึ่งรถสามารถจอดเข้าไปตรงในลานบ้านได้ และไม่มีกล้องวงจรปิดในบริเวณแถวนั้น”
หงห้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “มีลูกน้องคนหนึ่งช่วงนี้เพิ่งทำหม้อเหล็กตุ๋นห่านแห่งหนึ่ง สถานที่ของเขานั้นตรงตามความต้องการเหล่านี้ของคุณ ยิ่งไปกว่านั้นอาหารก็อร่อย”
เย่เฉินพูดว่า: “โอเค งั้นนายก็บอกกับเขา คืนนี้ก็ไม่ต้องรับแขกคนอื่น เก็บสถานที่ไว้ให้ฉัน”
“ได้ครับ!”หงห้ารีบพูดว่า: “งั้นผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “ใช่แล้วหงห้า เตรียมห้องส่วนตัวในโรงเลี้ยงสุนัข แล้วเตรียมรถอเนกประสงค์คันหนึ่งรออยู่บริเวณใกล้บ้านไร่ ตอนกลางคืนก็ไปรับคนคนหนึ่งให้ฉัน”
“ได้ครับอาจารย์เย่!”
เมื่อเย่เฉินวางสายมาถึงห้องนั่งเล่นชั้นล่าง หม่าหลันทำอาหารเช้าเสร็จและยกไปที่โต๊ะแล้ว เซียวชูหรันกำลังช่วยเตรียมเครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นเย่เฉินลงมา ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “สามีทานข้าว รีบนั่งลงก่อนนะ”
“ได้!”เย่เฉินตอบด้วยรอยยิ้ม กำลังนั่งลง ก็เห็นเซียวฉางควนใส่ชุดสูทเดินลงมาข้างล่างจากชั้นบน
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ: “พ่อค่ะ ทำไมวันนี้แต่งตัวเป็นทางการขนาดนี้?”
