ในเวลาเดียวกัน เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ในโรงแรม เปิดน้ำร้อนในอ่างไว้ให้ตัวเองอาบ หลังจากที่เธอล้างเครื่องสำอาง แช่ตัวในน้ำร้อน บังคับตัวเองให้ผ่อนคลายทั้งกายและใจ จากนั้นก็คิดทบทวนในใจอีกครั้งถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้
เรื่องคืนนี้ นอกจากทำให้เธอช็อกและกลัว ยังแอบทำให้เธอรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย
เธอไม่เข้าใจเลยว่า สรุปแล้วเป็นใครกัน ที่ล็อกเป้ามาที่ลั่วเจียเฉิงอย่างแน่วแน่ขนาดนี้
อีกอย่าง อีกฝ่ายลงมือเด็ดขาดเรียบร้อยเช่นนี้ ไม่ทิ้งร่องรอยไว้แม้แต่น้อย
ในใจเธอยังสงสัยเย่เฉิน
แต่ความคิดของเธอ คำพูดก่อนหน้านี้ของลั่วเจียเฉิงมักจะวนเวียนเข้ามาอยู่เสมอ
เธอมักจะรู้สึกว่า แม้ว่าเย่เฉินจะลึกลับมาก แต่ไม่น่าจะแข็งแกร่งได้ถึงขั้นนี้
เธอจำสิ่งที่คุณปู่พูดทางโทรศัพท์ได้ อาจารย์หยวนคาดการณ์ว่า คู่ปรับที่ลั่วเจียเฉิงปะทะ น่าจะเป็นยอดฝีมือแดนมืด
ยอดฝีมือของแดนสว่างชั้นสูงสุดต่างก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน ยอดฝีมือแดนมืดที่สูงกว่าแดนสว่าง โดยพื้นฐานแล้วมีน้อยมากในโลกนี้ซึ่งหาได้ยาก
สิ่งนี้ทำให้เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะมองจินหลิงในมุมมองใหม่ เธอใช้มือดีดน้ำในอ่างโดยที่ไม่รู้ตัวไปด้วย บ่นพึมพำกับตัวเองไปด้วย: “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเมืองหนึ่งที่ทำได้เพียงอยู่ในอันดับที่ 10 ของหัวเซี่ย จู่ๆจะมียอดฝีมือแดนมืดหนึ่งท่านซ่อนตัวอยู่……อีกอย่างเมืองนี้นอกจากยอดฝีมือแดนมืดแล้ว ยังมีอาจารย์เย่ที่สามารถนำยาอายุวัฒนะออกมาได้……จินหลิงเล็กๆนี้ ยังมีเสือซุ่มอยู่จริงๆ……”
คิดถึงตรงนี้ ในสมองของเฟ่ยเข่อซิน จู่ ๆก็ปรากฏความคิดแวบเข้ามา
เธอขมวดคิ้ว กระซิบเสียงเบา: “เรื่องที่เย่เฉินมียาอายุวัฒนะนี้ ผ่านแต่ละเส้นทางเบาะแสที่ได้รับ โดยพื้นฐานแล้วก็สามารถยืนยันได้เลย ยาอายุวัฒนะชนิดนี้ไม่เพียงแค่ทำให้คนฟื้นคืนชีพได้ ยังสามารถให้คนกลายเป็นวัยรุ่นอายุ 20 ปีได้ ถ้ามีประสิทธิภาพเช่นนี้จริงๆ งั้นก็แสดงว่า ยาอายุวัฒนะชนิดนี้มีพลังงานที่ทรงพลังมาก……”
“คุณลั่วเคยพูดไว้ เหตุผลที่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้สามารถมีคุณสมบัติทางกายภาพที่เหนือกว่าคนทั่วไป เพราะพวกเขาสามารถควบคุมพลังงานที่คนธรรมดาไม่สามารถควบคุมได้ ชี่แท้ !”
“และพลังงานที่แฝงอยู่ในยาอายุวัฒนะของเย่เฉิน ไม่ว่ายังไง คงไม่แย่ไปกว่าชี่แท้ของนักศิลปะการต่อสู้หรอกนะ? ยังไงซะ บนโลกนี้นักศิลปะการต่อสู้มีมากมาย แต่ยาอายุวัฒนะ กลับมีเพียงเย่เฉินเท่านั้นที่มี!”
“แม้ว่าพลังงานของยาอายุวัฒนะ และชี่แท้ของนักศิลปะการต่อสู้ อาจจะไม่ใช่ของประเภทเดียวกัน ยากที่จะเปรียบเทียบวันใครดีกว่า ใครแย่กว่า แต่ในแง่ของความหายาก พลังงานของยาอายุวัฒนะ หายากกว่าชี่แท้ของนักศิลปะการต่อสู้เยอะเลย และล้ำค่ากว่าเยอะ!”
“ว่าจ้างนักบู๊หกดาวคนหนึ่ง ปีหนึ่งไม่เกิน 10-100 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่หากต้องการซื้อยาอายุวัฒนะ อย่างน้อยก็ต้องมีหลักหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ จากตรงนี้ก็ดูออก พลังงานของยาอายุวัฒนะมีค่าสูงกว่า”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้……งั้นเย่เฉินควบคุมพลังงานที่มีค่าสูงกว่า ทำไมตัวเองกลับไม่มีพละกำลังใดๆเลย? นี่……มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ?”
เฟ่ยเข่อซินจำได้ ลั่วเจียเฉิงเคยบอกเธอ นักศิลปะการต่อสู้ เป็นแดนที่ยิ่งสูงก็ยิ่งแกร่ง คนที่มีการบำเพ็ญตนสูง สามารถเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าคนที่มีการบำเพ็ญตนที่ต่ำกว่า อยู่ในระดับใด ดังนั้นเขาดูออกว่า เย่เฉินไม่มีการบำเพ็ญตนแต่อย่างใด ถึงขั้นที่พูดได้ว่าเขาไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้เลย
ในตอนแรก เฟ่ยเข่อซินไม่ได้สงสัยวิธีการพูดนี้ ท้ายที่สุดแต่ละคนมีด้านที่เก่งไม่เหมือนกัน ในเมื่อเย่เฉินคืออาจารย์ฮวงจุ้ย งั้นก็คงยากที่จะบรรลุในการเดินทางด้านศิลปะการต่อสู้
แต่ว่า ตอนนี้กลับไปวิเคราะห์เรื่องนี้ ก็รู้สึกว่ามีข้อผิดพลาดในตรรกะ และเป็นช่องโหว่ของตรรกะ ช่องโหว่นี้คือ ในเมื่อเย่เฉินครอบครองยาอายุวัฒนะซึ่งเป็นยาอายุวัฒนะที่มีประสิทธิภาพ แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาไม่มีการบำเพ็ญตนเลยแม้แต่น้อย?
นี่ก็คล้ายว่า คนหนึ่งคนมีทรัพยากรมีค่า ไม่มีเงินในบัญชีธนาคารก็แปลกมาก!
