เฟ่ยเจี้ยนจงโพล่งพูดออกมา: “แกแน่ใจใช่ไหม? คนนั้นมีพละกำลังของแดนมืดงั้นเหรอ?!”
เฟ่ยเข่อซินกล่าว: “ฉันไม่มีหลักฐานโดยตรงอะไร แต่พอวิเคราะห์ดูแล้ว เขามีความเป็นไปได้มากที่สุด ดังนั้นฉันคิดว่า ควรระวังไว้ดีกว่า ไม่ว่ายังไงก็ห้ามให้มีผลกระทบต่อการประมูลยาอายุวัฒนะของท่าน”
เฟ่ยเจี้ยนจงคิดๆ และพูดว่า: “เข่อซิน ฉันว่าแกรีบกลับมาเถอะ ในเมื่อแกมีความเสี่ยงและเป็นไปได้ที่จะโดนเปิดเผย งั้นอยู่จินหลิงต่อไปก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว กลับยังจะเพิ่มความเสี่ยงอีก”
พูดจบ เฟ่ยเจี้ยนจงก็กล่าวอีก: “แกกลับมาก่อน เมื่อถึงตอนงานประมูล ฉันจะให้อาจารย์หยวนไปกับแก ถึงเวลานั้นเราจะไปเข้าร่วมการประมูลที่จินหลิงอย่างเปิดเผย อีกอย่างคนอื่นที่เข้าร่วมการประมูล เกรงว่าจะพายอดฝีมือนักศิลปะการต่อสู้มาเป็นผู้ตามด้วย ถึงเขาจะเก่งแค่ไหน ก็คงทำอะไรกับผู้ติดตามเหล่านี้ไม่ได้หรอกมั้ง?”
เฟ่ยเข่อซินกล่าว: “ถ้าผู้บงการเบื้องหลังคือเขาจริงๆ เขาจะต้องไม่ลงมือกับผู้ที่เข้าร่วมงานประมูลแน่นอน แบบนั้นก็เท่ากับว่าทำลายชื่อเสียงของตัวเอง ไม่งั้นถึงตอนนั้นท่านก็ให้อาจารย์หยวนมาพร้อมกับท่านจะดีกว่า”
เฟ่ยเจี้ยนจงถาม: “แล้วแกล่ะ? แกกลับมาเมื่อไหร่?”
เฟ่ยเข่อซินคิดอยู่ครู่หนึ่ง กล่าว: “ฉันยังไม่กลับไปก่อน”
เฟ่ยเจี้ยนจงรีบถาม: “เข่อซิน เรื่องมาถึงนี้แล้วแกยังอยู่ที่นี่เพื่ออะไร? อันตรายมากนะ!”
เฟ่ยเข่อซินอธิบาย: “คุณปู่ สองสามวันนี้ที่ฉันรู้จักคนๆนี้ เขาเป็นคนที่ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจมากๆ ดังนั้นงานประมูลครั้งนี้ เขาจะต้องไม่ปรากฏตัวต่อหน้าด้วยตัวเองอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่าราคาประมูลขายยาอายุวัฒนะสูงเสียดฟ้าจนทำให้โลกตะลึง แต่ทั้งโลกก็ยังไม่รู้ ว่าเขาคือใครกันแน่ และยากมากกว่าที่ฉันจะหาเขาเจอ ถ้ากลัวเขาจนหนีไปแบบนี้ จะไม่เป็นการเสียโอกาสดีๆครั้งหนึ่งไปเลยเหรอ”
เฟ่ยเจี้ยนจงพูดโน้มน้าว: “เข่อซิน ตอนนี้อีกฝ่ายอาจจะมองแกออกแล้ว ขืนแกยังอยู่ที่นั่นต่อไป แล้วยังจะมีโอกาสดีๆอะไรอีก?”
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างจริงจัง: “คุณปู่ เขาไม่ได้ลงมือกับฉัน ก็แสดงว่าในใจเขาไม่ได้เกลียดฉันขนาดนั้น หรือเขาเพียงแค่ต้องการให้ฉันรับรู้ถึงความยากลำบากจากเรื่องนี้และถอนตัวไป ดังนั้นฉันคิดว่าฉันไม่ได้เสี่ยงอันตรายแต่อย่างใด”
พูดถึงตอนนี้ เฟ่ยเข่อซินชะงักเล็กน้อย และพูดต่อ: “ฉันรู้สึกว่าตอนนี้อย่างมากสุดเขาก็รู้สึกไม่พอใจบ้างเล็กน้อย หรือรู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อย ขอเพียงแค่ฉันสามารถใช้วิธีของฉันในเวลานี้ ให้เขาคลายความไม่ชอบและไม่พอใจในตัวฉัน งั้นแนวทางนี้ฉันก็ยังมีโอกาสอยู่”
จากนั้นน้ำเสียงเฟ่ยเข่อซิ่นกล่าวด้วยความนอบน้อมและจริงใจ: “คุณปู่ ท่านไม่ต้องห่วงฉันแล้ว ให้ฉันจัดการเองเถอะ！”
เฟ่ยเข่อซินมีความสามารถจัดการเรื่องนี้ได้และไม่ได้อวดเก่ง
เธอวิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยสำคัญอย่างรอบคอบ ก็สรุปได้ว่าเย่เฉินไม่น่าจะลงมือกับตัวเอง
เธอคิดในใจ: “ถ้าความสามารถของเย่เฉินไปถึงแดนมืดจริงๆ และต้องการจะเอาชีวิตของฉัน งั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาให้ยุ่งยากขนาดนี้ ลงมือกับฉันโดยตรง ก็สามารถแก้ไขปัญหาด้วยการยอมเหนื่อยครั้งเดียว”
“แต่ในเมื่อเขาไม่ได้ทำเช่นนี้ อีกอย่างยังเลือกแผนซ้อนแผน เล่นละครกับฉัน ถึงขั้นยังยอมลำบากพาฉันไปทานข้าวที่ชานเมือง แม้กระทั่งหลังจากจัดการคุณลั่วแล้ว ก็ไม่ได้โกรธกันกับฉัน ก็แสดงว่าที่จริงเขาก็ไม่อยากจะทำอะไรกับฉัน!”
“หรือว่า เขาแค่อยากให้ฉันรู้ว่าควรทำอย่างไร และเดินจากไปเอง……”
คิดถึงตรงนี้ ในใจของเฟ่ยเข่อซิน มีความปรารถนาที่จะเอาชนะอย่างแรงกล้าโดยที่ไม่รู้ตัว
เย่เฉินยิ่งอยากให้เธอไป เธอก็ยิ่งไม่อยากไป!
ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้แสดงต่อหน้าคุณปู่ ถ้าครั้งนี้ไม่คว้าไว้อีก ในอนาคตครอบครัวของตัวเองจะมีวันที่กลับมาดีแน่นอน!
ครั้นแล้ว เธอให้กำลังใจตัวเองในใจ: “ใครๆต่างก็บอกว่าผลตอบแทนมากความเสี่ยงก็ยิ่งสูง ครั้งนี้ฉันจะต้องคว้าโอกาสให้ได้!”
