เมื่อพวกเขาออกจากสำนักงานใหญ่ของ Hamid ด้วยกัน ผู้ช่วยของ Hamid ก็นำ Su Shoudao ผูกดอกไม้ห้าดอกออกจากบังเกอร์
สงครามได้ดำเนินไปเมื่อสองสามวันก่อน และฮามิดกลัวว่าซู โชวเตาจะยุ่งเหยิงหรือวิ่งหนี ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ใครสักคนมัดเขาไว้
เป็นเพราะสงครามที่ฉันค้นหาบังเกอร์ที่ถูกเก็บไว้ในความมืด ฉันไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มาหลายวันแล้ว คนทั้งหมดดูเสื่อมโทรมมาก ซีดและเลือดกำเดา
ในเวลานี้ มีพระอาทิตย์ตกเพียงรอบเดียวเท่านั้น และแสงแดดสีทองส่องลงมาที่ซู โชวเตา ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่
ภายใต้การกระตุ้นของแสง เขาไม่ได้เห็นเย่เฉินอย่างชัดเจน แต่ต้องเผชิญกับดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน รู้สึกถึงความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงบนร่างกายของเขา และรู้สึกเต็มไปด้วยอารมณ์ในหัวใจของเขา
ในอดีตเขาไม่เคยคิดฝันว่าในฐานะลูกชายของครอบครัวซูในประเทศที่ร่ำรวยและเป็นศัตรู วันหนึ่งเขาจะตกถึงจุดที่เขารู้สึกฟุ่มเฟือยมากเมื่อเห็นดวงอาทิตย์
ก่อนที่เขาจะได้สนุกกับมันสักสองสามวินาที ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังเขาก็เร่งเร้า: “ไปให้เร็วกว่านี้! คุณเย่ยังคงรออยู่!”
เมื่อได้ยินคำสามคำของนายเย่ ซู โชวเตา ก็รู้สึกตื่นตระหนก หลังจากหันศีรษะ ตาของเขาปรับเป็นเวลาสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะเห็นเย่เฉินด้วยรอยยิ้มอยู่ไม่ไกล
เมื่อเห็นใบหน้าของ Ye Chen ยิ้มและอาบแสงแดดสีทอง ซู่โชวเต้าก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเทา และคิดกับตัวเองว่า “เด็กคนนี้ดูหล่อเหลา เขาดูไร้พิษสงยิ่งกว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา , แต่ใครจะไปมีล่ะ คิดว่าหลานชายคนนี้สามารถทำเรื่องบ้าๆ ได้ โยนฉันเข้าไปในที่โทรมและทรมานมาก…ในจุดนี้คนเดียว เด็กคนนี้ไม่ดีเท่าลูกชายคนเก่าของเขา เย่ฉางอิง เย่ฉางอิงไม่ได้เลวร้ายเท่ากับเขา ตอนนั้น…”
ขณะที่พึมพำในใจ ผู้ช่วยของ Su Shoudao ถูกนำตัวไปหา Ye Chen แล้ว Ye Chen มองมาที่เขาและถามด้วยรอยยิ้ม: “คุณ Su คุณรู้สึกอย่างไรในช่วงเวลานี้?”
ซู โชวเต้าพูดด้วยใบหน้าเศร้าๆ “เย่เฉิน ให้ฉันกลับไปเถอะ…ที่นี่มีการต่อสู้ทุกวัน และฉันก็ทนไม่ไหวจริงๆ … แม้ว่าคุณจะโยนฉันไปที่ภูเขาฉางไป่ ก็ยังดีกว่า ที่นี่ปลอดภัยกว่า…”
เย่เฉินโบกมือของเขา: “คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ มี้ดพร้อมที่จะเจรจากับกองทัพของรัฐบาล เมื่อคุณกลับมาหลังจากเทศกาล Qingming จะไม่มีสงครามอีกต่อไปที่นี่”
หลังจากฟัง Su Shoudao เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะมีความสุขหรือเศร้า
เย่เฉินตรวจสอบเวลาและกล่าวว่า “ไปกันเถอะ คุณซู่ ตอนนี้ที่จีนดึกแล้ว รีบไป Jinling กันแต่เช้าตรู่”
ซู่โชวเถารีบถาม “ข้าจะพบจือหยู่และจือเฟยเมื่อข้ากลับมาที่จินหลิงได้หรือไม่”
เย่เฉินโบกมือของเขา: “ลูกชายของคุณก้มหัวไปที่วัด Jokhang เพื่อชดใช้ให้พ่อของคุณ ลูกสาวของคุณมีงานยุ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่ควรมีเวลาพบคุณ แต่ถ้าคุณคิดถึงญาติของคุณจริงๆ , ข้าจะจัดการให้เจ้ากับน้องชายของเจ้าชั่วคราว แล้วเจอกัน พี่น้องของเจ้าสามารถมารวมกันได้หลังจากเจ้ามาถึงแล้ว”
เมื่อซู โชวเตา ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โพล่งออกมาและถามว่า “พี่ชายของฉัน! คุณหมายถึง…ซู่ซั่วเอ๋อ?!
ซู่ซั่วหายไปนาน
Su Shoudao รู้ว่า Su Shoude ต้องอยู่ในมือของ Ye Chen แต่เขาไม่รู้ว่าเขาซ่อน Su Shoude ไว้ที่ใด
เมื่อเย่เฉินบอกว่าเขาควรไปที่ Jinling เพื่อรวมตัวกับน้องชายของเขาอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “Shoude…เขาอยู่ใน Jinling มาตลอดเหรอ?”
“ใช่” เย่เฉินพูดเบา ๆ “เพื่อนของฉันมีสุนัขในจินหลิง นอกจากการเลี้ยงสุนัขต่อสู้แล้ว ยังมีคนเป็นครั้งคราวอีกด้วย”
ซู โชวเตา อดไม่ได้ที่จะหดคอของเขา และแอบพูดในใจว่า: “ฟาร์มสุนัขเลี้ยงคนบ้างเป็นครั้งคราว นี่คือสิ่งที่คุณกำลังพูดถึงหรือไม่”
“นอกจากนี้ คุณขอให้ฉันพบกับซู โชวเด้ คุณต้องการโยนฉันเข้าไปในคอกสัตว์ด้วยหรือไม่”
“ข้าได้รับความทุกข์ทรมานมากในที่ผีแห่งนี้ และในที่สุดข้าก็กลับไป มันเป็นเพียงช่วงเวลาแห่งการสักการะเท่านั้น จะไม่ช่วยให้ข้ากินดีขึ้นและมีชีวิตที่ดีขึ้นหรือ?”
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีข้อติมากมายในใจ แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก เขารู้ดีว่าเขาไม่มีความคิดริเริ่มต่อหน้า Ye Chen
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการจัดการของนายเย่…”
แนะแนวเรื่อง
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3238
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3240
