ในเวลานี้ จมูกของตู้ไห่ชิงในฝูงชนนั้นเปรี้ยว เขาทนไม่ไหวจริงๆ เขาเดินออกจากฝูงชนทันที มองที่เย่เฉินและอ้อนวอน: “เฉินเอ๋อ เพื่อเห็นแก่โปจุน ความรู้ที่แท้จริงเกี่ยวกับความผิดพลาดของเขา ขอเพียงยกโทษให้เขาในครั้งนี้ … “
Wan Pojun เห็น Du Haiqing และจำเธอได้ทันที และคนทั้งหมดของเขาก็ตกตะลึง: “Du…ป้า Du… คุณมาที่นี่ทำไม … “
Du Haiqing มองไปที่เขาเห็นใจและถอนหายใจ” เจ้าเฉินบันทึกฉันและ Zhiyu ก่อนที่ภรรยาของฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังจะไป Yeling Mountain และกังวลว่าเจ้าเฉินจะมีมันเป็นอันตรายเพื่อที่ฉันรีบวิ่งมากกว่าค้างคืนผมอยาก.. เพื่อรักษาหน้าของฉันและขอร้องให้ยกมืออันล้ำค่าของคุณขึ้น แต่ฉันไม่ได้คาดหวัง … เฮ้ … ว่าน
โปจุนไม่สามารถหยุดน้ำตาของเขาและพูดอย่างเศร้าใจว่า “ฉันขอโทษ ป้าดู… ฉันสร้างปัญหาให้คุณ…ฉันไม่ได้ขอให้นายเยียร์ปล่อยฉันแค่ขอให้เขาปล่อยพ่อแม่ของฉันไป ความผิดพลาดมีมากมาย ทั้งหมดนี้คือผู้รอดชีวิตของฉัน มันผิดฉันไม่ อย่าแยกแยะว่าถูกอะไรผิด ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรได้บ้าง และฉันยังพูดคำหยาบ อยากให้พ่อแม่ของนายเย่อับอายและขี้เถ้า…” ณ
จุดนี้ วันโพจุนก้มหน้าลง และตัวสั่นเล็กน้อย กล่าวว่า: “ฉันรู้ด้วยว่าสิ่งที่นายเย่ปฏิบัติกับฉันคือสิ่งที่ฉันสมควรได้รับ… แม้ว่าเขาต้องการจะปฏิบัติต่อเขาในแบบของเขาเองฉันจะรับโทษ… “
แต่ ..แต่ฉันละอายใจแทนพ่อแม่จริงๆ…”
“หลายปีมานี้…หลายปีแล้วที่ฉันไม่สามารถกลับมาเผาวัวทาได้อีกเลย… ….”
” ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว แต่ทันทีที่ฉันกลับมา ฉันรบกวนวิญญาณของพวกเขาในท้องฟ้าและย้ายพวกเขาออกจากหลุมฝังศพ ตอนนี้พวกเขายังคงหงุดหงิดและเป็นเถ้าถ่านหลังจากที่พวกเขาตาย…” “ฉัน … ฉันยกโทษให้ตัวเองไม่ได้จริงๆ…ต่อให้ตายฉันก็ยกโทษให้ตัวเองไม่ได้…” ผู้
เฒ่าซู่ซั่วเถาร้องไห้ออกมา หันหลังและคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉิน ขอทาน : “คุณเย่ โป จุนได้ชดใช้ความเย่อหยิ่งของเขาแล้ว โปรดยกมือขึ้นและยกโทษให้เขาในครั้งนี้!”
Su Zhiyu ทนไม่ไหวในเวลานี้ และเธอก็พูดว่า: “พ่อ! แม่! เรื่องของวันนี้เป็นความคับข้องใจส่วนตัวระหว่างผู้มีพระคุณกับ Wan Pojun! และนี่คือการยั่วยุของ Wan Pojun ก่อน คุณไม่ต้องการลักพาตัว ที่นี่อย่างมีศีลธรรม !”
ซู จื้อหยู ชัดเจนเสมอเกี่ยวกับถูกและผิด
ใช่มันเป็นสิ่งที่ถูก!
ผิดก็คือผิด! !
ถ้าทำผิดก็ต้องรับผลที่ตามมาทั้งหมด!
โหยววันโพจัน ยั่วยวนใจตัวเองก่อน แล้วตอนนี้ก็อยากโคโทว์เพื่อความเมตตา ถ้าแพ้ ทำไมกูทูว์และคนอื่นต้องยกโทษให้? !
ตู้ไห่ชิงยิ่งเขินอายมากขึ้นไปอีกเมื่อซู จื้อหยูพูดแบบนี้ เธอถอนหายใจและกล่าวว่า “จื้อหยู่ มันเป็นความจริงที่ผิดที่จะทำลายกองทัพ แต่เขาได้ชดใช้ความผิดของเขาไปแล้ว…”
ซู จื้อหยู พยักหน้าและ พูดอย่างจริงจัง: “มันเป็นความจริงที่ราคาจ่ายไปแล้ว แต่ราคาที่จ่ายไม่เพียงพอ ไม่ใช่คุณกับพ่อที่เป็นคนสุดท้าย แต่เป็นปู่ที่เป็นคนสุดท้าย!”
วันโพจันก็หมดหวังเช่นกัน ในเวลานี้ เขาสำลักและพูดว่า: “ลุงซูและป้าตู้ คุณสองคนอย่าอ้อนวอนเพื่อฉัน ทุกอย่างที่ฉันทำในวันนี้เป็นการทำร้ายตัวเอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ใครๆ…”
เย่เฉินซึ่ง ไม่ได้พูดทั้งหมด เวลาเห็นวันโพจันแล้ว หมดหวัง ทันใดนั้นเขาก็พูดอย่างเฉยเมยว่า: “วันโปจุนจะฆ่าคุณและลูกน้องของคุณหรือไม่ว่าคุณจะต้องการทำลายพ่อแม่และขี้เถ้าของคุณทุกอย่างอยู่ระหว่างความคิดของฉัน! ฉันปฏิเสธได้ เจ้าโหดเหี้ยม เจ้าเปิดตาข่ายปล่อยเจ้าไปก็ได้ แต่ทำไมข้าต้องทำอย่างนี้” ว่าน
โพจันยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นเวลานี้ ทนความเจ็บปวดสาหัสโพล่งออกมาว่า “ถ้านายเย่จับข้าได้ ยกมือไหว้ฉันและพ่อแม่ของฉัน ฉันว่าน โพจุน สาบานต่อสวรรค์และสาบานต่อพ่อแม่ของฉันด้วยจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ ในชีวิตนี้ ฉันยินดีที่จะติดตามนายเย่ และเป็นวัวและม้าให้กับนายเย่! สิ่งเดียวในชีวิต! ม้าของนายเย่ตั้งตารอคอย แม้ว่านายเย่จะขอให้ฉันกระโดดจากภูเขา Yeling ตอนนี้ ว่านโปจุนของฉันจะไม่บ่น!”
ทหารเหล่านั้นของวังว่านหลง ที่กลัวแต่เดิมเห็นความน่าสังเวช การปรากฏตัวของวันโพธิ์จันทร์ ทีละคน ใจสลายไปหมด
ทันใดนั้น หนึ่งในนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้น นั่งยองๆ ไปที่ Ye Chen ยกศีรษะขึ้นและตะโกนด้วยน้ำตาบนใบหน้าของเขา: “ฉันขอร้องคุณ Ye ให้ยกมือของคุณขึ้นกับพ่อแม่ของพระเจ้า ฉัน Shen Hanqing ก็จะเป็น วัวและม้าสำหรับนายเย่ในชีวิตนี้และตอบแทนฉันด้วยความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของนายเย่!”
จากนั้นมีคนคุกเข่าลงบนพื้นและโคลงเคลงแล้วตะโกนทันที: “ฉันยินดี Li Quanbin ด้วย!”
“ฉันยินดีที่จะ จางไห่ซินด้วย!” มี
แม้กระทั่งนักรบหญิงในวังว่านหลง คุกเข่าลง ก้มหน้างุดและสำลัก: “ฉันก็ยินดีกับหูเค่อซินด้วย!”
ในตอนต้นของคนเหล่านี้ ทหารอื่น ๆ เกือบทั้งหมดในวังว่านหลง คุกเข่าลง และเสียงโคว์โทว์ที่คมชัดและทรงพลังก็ดังขึ้นทั่วทั้งภูเขาเย่หลิง! !
แนะแนวเรื่อง
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3389
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3391
