ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 371

บทที่ 371
เว่ยฉางหมิงพูดกับพ่อของเขาเว่ยหย่งเจิ้งด้วยความกังวล “พ่อครับ เรารีบขายทรัพย์สินในบ้านแล้วหนีไปไหมครับ ไม่อย่างนั้นถ้าถูกเซียวอี้เชียนเล่นงานเข้าจริงๆ ต้องลำบากแน่!”
เมื่อเว่ยหย่งเจิ้งได้ยินคำนี้ก็ดุว่าเขาทันที “ไอ้ลูกไม่เอาไหน จะให้ขายบ้านได้ไง? ขายอย่างเร่งรีบแบบนี้ใครเขาจะเอา ของราคาหลักพันล้านมึงจะขายได้สักสองร้อยล้านไหม? อีกอย่างทุกสิ่งที่มีอยู่มันต้องแลกมาด้วยความพยายามของกูทั้งชีวิตเลยนะ!”
เว่ยเลี่ยงลูกชายนอกสมรสที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าตอบ “พี่ครับ บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อเป็นความพยายามของคุณพ่อทั้งชีวิตเลยนะครับ เราจะขายง่ายๆ แบบนี้ได้ไง”
เว่ยฉางหมิงยกมือขึ้นแล้วตบเขาด้วยความโกรธ “ไอ้คนนอกคอก นายมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นเหรอ?”
เว่ยเลี่ยงที่เพิ่งถูกตบหน้าก็ถอยห่างออกมาสองก้าวแล้วเอามือกุมหน้าด้วยความเจ็บปวด แต่เขายังยืนยันที่จะพูดต่อ “พี่ครับ ต่อให้พี่จะตบตีผม แต่ผมก็ยืนยันคำเดิม บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อเป็นทุกอย่างของคุณพ่อ เราจะขายไม่ได้!”
“กูจะฆ่ามึงเดี๋ยวนี้!” เว่ยฉางหมิงรู้สึกหัวร้อนและเตรียมลงไม้ลงมือกับเว่ยเลี่ยง
ในขณะนี้ เว่ยหย่งเจิ้งที่ดูถูกเว่ยเลี่ยงมาตลอดก็ยื่นมือออกไปห้ามเว่ยฉางหมิงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “น้องเองพูดถูกแล้ว! เกิดเรื่องขึ้นเราต้องหาวิธีแก้ไข! ไม่ใช่จะคิดหนีปัญหาอย่างเดียว!”
เว่ยหย่งเจิ้งพูดต่อ “วันนี้ถ้าใครสามารถแก้ไขวิกฤตนี้ได้ อนาคตเขาก็คือประธานบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ และผู้ที่ไม่สามารถแก้ไขวิกฤตนี้ได้ ผู้นั้นก็ไม่คู่ควรที่จะบริหารบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ!”
เว่ยฉางหมิงตื่นตระหนกและพูดโพล่งออกมา “พ่อครับ! บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อจะยกให้คนเถื่อนแบบนี้ได้ไง!”
เว่ยหย่งเจิ้งตอบอย่างเย็นชา “จะเป็นคนเถื่อนหรือคนอะไร มันก็เป็นลูกพ่อ! เองเป็นลูกชายคนโต ถ้าทนไม่ได้ก็สละสิทธิ์ไปซะ!”
เมื่อเว่ยเลี่ยงได้ยินคำนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
เขาอดทนอยู่ในตระกูลเว่ยมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็มีโอกาสเป็นผู้นำแล้ว!
ความเป็นจริง ในความคิดของเว่ยหย่งเจิ้งนั้นลูกนอกสมรสไม่มีทางจะได้เป็นผู้สืบทอดของเขา แต่เว่ยฉางหมิงลูกคนโตของเขาไม่เอาไหนเสียเลย เขาจึงต้องใช้วิธีนี้เพื่อกระตุ้นเว่ยฉางหมิง
……
ในขณะที่ครอบครัวตระกูลเว่ยกำลังพยายามหาวิธีรักษาเซียวอี้เชียน เย่เฉินเพิ่งอาบน้ำและเดินกลับไปในห้องนอน
เซียวชูหรันภรรยาของเขาสวมชุดนอนและนอนเล่นติ๊กต็อกอยู่บนเตียงด้วยขาอัน
ขาวเนียนสองข้างของเธอ
โดยปกติแล้วเซียวชูหรันจะยุ่งกับงานที่ค่อนข้างกดดัน การที่ได้นอนเล่นติ๊กต็อกยามว่างนั้นเป็นช่วงเวลาผ่อนคลายที่ดีที่สุดของเธอ
ทันทีที่เย่เฉินนอนลงบนเตียง เซียวชูหรันก็กรีดร้องเสียงดังและทำมือถือหล่นใส่เขา
เย่เฉินยังไม่ทันรู้สึกเจ็บ แต่เขารีบถามเธอว่า “มีอะไรเหรอที่รัก?”
เซียวชูหรันสีหน้าดูน่าเกลียดและตอบเขาว่า “ฉันเปิดเจอคลิปที่น่าขยะแขยง……”
เย่เฉินพูดอย่างสงสัย “ให้ผมดูสิว่ามันขยะแขยงแค่ไหน”
จากนั้นเขาก็เก็บโทรศัพท์มือถือของเซียวชูหรันขึ้นมา
เซียวชูหรันรีบพูดต่อ “ไม่ต้องดูแล้ว มันน่าขยะแขยง……”
เย่เฉินยิ้มพูด “มันจะขยะแขยงสักแค่ไหนกัน?”
แต่ทันทีที่เขาเปิดดู เขาถึงกับต้องตะลึง
เยี่ยมไปเลย ที่แท้ก็แค่อู๋ฉี คนที่ชอบทำร้ายผู้หญิงนี่เอง……
จากรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของเขาในวิดีโอ ทำให้เย่เฉินมั่นใจได้ว่าการสะกดจิตของเขาได้ผลแล้ว
…………