ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 390

บทที่390
เวลาเจ็ดโมงครึ่ง เย่เฉินแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งตื่น หลังจากไปอาบน้ำแต่งตัว ก็ออกไปซื้ออาหารเช้าแล้วกลับมา
เซียวชูหรันกินข้าวเสร็จก็รีบไปที่บริษัท หม่าหลันแม่ยายวางจาน และลากเซียวฉางควนสามีเก่าของเธอไปดูวิลล่าของTomson Riviera วิลล่ายังปรับปรุงไม่เสร็จ เธอหมดความอดทนไปแล้วเล็กน้อย
เซียวฉางควนไม่ยอมไป และพูดกับเธอว่า:”ในวิลล่ามีหลายชั้น ซึ่งรวมกันได้ถึงหนึ่งพันตารางเมตร การตกแต่งนั้นใช้เวลามากอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องวางแผนตามเวลาที่มากกว่าครึ่งปี เธอรีบก็ไม่มีประโยชน์”
หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ:”ฉันไม่สน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านโทรมๆนี้มามากพอแล้ว หากเดือนหน้ายังทำไม่เสร็จ ฉันจะไปนอนในวิลล่าที่มีบรรยากาศสบาย ๆ แทนที่จะอยู่ที่นี่”
หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็กำชับว่า:”นายก็อย่าพูดไร้สาระ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็วๆ ขับรถพาฉันไปดู เร่งหน่อย ไม่เช่นนั้น ฉันจะเอาขวดและกระป๋องทั้งหมดที่คุณซื้อมาทิ้งให้หมด!”
เซียวฉางควนไม่มีอะไรจะแสวงหาในชีวิต เขาแค่ชอบเล่นของโบราณ แม้ว่าเขาจะถูกโกง และซื้อของที่พังๆอยู่เสมอ แต่เขาก็รู้สึกอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านั้นมีค่ามาก แม้ว่าตอนนี้มันจะไม่มีค่าก็ตาม รอไม่กี่ปีมันจะมีค่ามาก ดังนั้นมันจึงถูกมองว่าเป็นสมบัติเสมอ
ตอนนี้หม่าหลันขู่ว่าจะทิ้งสมบัติทั้งหมด เขาก็ยอมแพ้ทันทีและพูดว่า:”โอเคตกลง ผมไปกับคุณก็ได้?”
หม่าหลันผลักเขา และพูดว่า:”แล้วนายรออะไรอีก? รีบไปเปลี่ยนชุดเร็ว!”
เซียวฉางควนพูดด้วยใบหน้าเศร้า:”ผมยังกินปาท่องโก๋อีกครึ่งไม่หมดเลย อย่างน้อยเธอก็ให้ผมกินข้าวเสร็จก่อนสิ!”
“กินกิน นายรู้แต่กิน!”หม่าหลันพูดอย่างรำคาญ:”เดี๋ยวนายจะเป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนเย่เฉินแล้ว กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”
เซียวฉางควนพูดด้วยท่าทางเศร้าหมอง:”ได้ ผมไม่กินอีกแล้ว”
หลังจากพูดเสร็จ ก็รีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
เมื่อเขากลับมาหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า หม่าหลันก็เร่งให้เขาออกไปข้างนอก
เย่เฉินเห็นว่าทุกคนในครอบครัวของเขาออกไปแล้ว เย่เฉินจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และโทรหาฉินกาง ขอให้เขาส่งวัสดุยากว่าสามสิบชนิด ตามคำขอของเขาเอง เขาเตรียมจะปรับแต่งยาอายุวัฒนะเล็กน้อย
ฉินกางตอบตกลงแน่นอน และบอกว่าจะส่งยาไปให้เขาโดยเร็วที่สุด
ทันทีที่เขาวางสาย เย่เฉินก็ได้รับสายจากชือเทียนฉี
ทันทีที่ชือเทียนฉีขึ้นมา เขาก็ถามด้วยความเคารพว่า:”อาจารย์เย่ คนญี่ปุ่นที่แย่งยาเมื่อวานนี้ คุณจับได้รึเปล่า?”
“จับได้แล้ว”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ผมขุดหลุมสำหรับพวกเขา ไม่นึกเลยว่าพวกเขาก็กระโดดเข้ามาจริงๆ”
ชือเทียนฉีรพูดอย่างประหลาดใจ:”อาจาย์เย่ ผมได้ยินจากเพื่อนของผมในวงการแพทย์เมื่อเช้านี้ว่า โคบายา ชิมาซาโอะจากบริษัทผลิตยาโคบายาของญี่ปุ่น เสียชีวิตจากอาการป่วยกะทันหันเมื่อเช้านี้ นี่ หรือว่ามันเกี่ยวกับยาสี่เม็ดที่คุณให้ผม?”
เย่เฉินพูดอย่างเบาๆ:”โคบายา ชิมาซาโอะตายเพราะยาสี่เม็ดที่ผมให้นาย ยาสี่เม็ดนั้นไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษ”
ชือเทียนฉีคิดมานานแล้วว่าเป็นเพราะยาที่เย่เฉินให้ตน เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา:อาจารย์เย่ทำนายได้แม่นจริงๆ ถ้าไม่ใช่คุณวางแผนล่วงหน้า ยาที่คุณให้ผมอาจจะถูกญี่ปุ่นแบ่งไป…… ”
ในขณะที่พูด จู่ๆก็ได้ยินเสียงของเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของชือเทียนฉีทางโทรศัพท์ แล้วพูดว่า:”คุณปู่ พี่น้องเว่ยฉางหมิงกับเว่ยเลี่ยงจากตระกูลเว่ยมาแล้วค่ะ!”
“ตระกูลเว่ย?”ชือเทียนฉีขมวดคิ้ว:”พวกเขามาหาเราทำไม?”
เย่เฉินได้ยินเช่นนี้ ยิ้มพูดว่า:”ผมได้ยินมาว่าหลังจากที่เซียวอี้เชียนกินยาของตระกูลเว่ยเมื่อวานนี้ ส่วนล่างก็เริ่มเปื่อย พวกเขามาขอร้องคุณ บางทีพวกเขาหวังว่าคุณจะช่วยได้”
ชือเทียนฉีพูกขึ้นทันที:”อาจาย์เย่ไม่ต้องกังวลครับ ไอ้เลว อย่างเซียวอี้เชียนกล้าดูหมิ่นคุณ แม้ว่าเขาจะตายต่อหน้าผม ผมก็จะไม่ช่วยเขา!”