ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 3969

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “เธอได้ไปแคนาดาเพื่อดูแลอายุของเธอและฉันไม่มีหัวใจที่จะทำให้เธอทำงานหนักขึ้น “

　　ซ่งว่านถิง คิดเกี่ยวกับมันและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ขนาดของโครงการของคุณยังใหญ่มาก แม้ว่าเราจะไม่มีปัญหาเรื่องเงินทุนเลย แต่ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองหรือสามปีสำหรับฮาร์ดแวร์ตั้งแต่การเลือกไซต์ไปจนถึง การก่อสร้างเริ่มจนแล้วเสร็จ ยอมรับ ในเมื่อคุณต้องการให้เราบริหารทีมของเราเอง ฉันไม่คิดว่าผู้รับผิดชอบควรจะรีบตัดสินใจในทันที เรามีเวลาที่จะค้นหาอย่างช้าๆ “

　　”ใช่” เย่ เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณควรหารือเกี่ยวกับแผนนี้กับเมืองก่อน และเราจะพยายามทำให้การเลือกไซต์เสร็จสมบูรณ์โดยเร็วที่สุด จากนั้นจึงคิดออกแบบโครงการโดยเร็วที่สุด!”

　　”โอเค” ซ่ง วอนถิงกล่าว , “ฉันจะสัมผัสมันโดยเร็วที่สุด” เมื่อคิดถึงป้าหลี่ เย่เฉินคิดว่าจะโทรหาเธอและหลี่เสี่ยวเฟินเพื่อถามพวกเขาว่าพวกเขาเป็นอย่างไรเมื่อเร็ว ๆ นี้

　　เย่เฉินคำนวณว่าทั้งสองตั้งรกรากในแวนคูเวอร์ช้ากว่า หัวเซีย 16 ชั่วโมง น่าจะประมาณ 6 โมงเย็นและไม่ควรรบกวนเวลาพักผ่อนของพวกเขา

　　ดังนั้นเขาจึงพูดกับ ซ่งว่านถิง ว่า “ฉันต้องการจะโทรศัพท์ก่อน”

　　”เอาล่ะอาจารย์เย่”

　　เย่เฉินหยิบโทรศัพท์พบ วีแขท ของ หลี่เสี่ยวเฟิน และส่งแชทด้วยเสียงให้เธอ

　　มันเชื่อมต่อกันอย่างรวดเร็วที่นั่น และเสียงที่มีความสุขของ หลี่เสี่ยวเฟิน ก็ดังขึ้น: “พี่ชาย เย่เฉิน! ทำไมคุณถึงคิดว่าจะโทรหาฉัน!”

　　เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ฉันคิดถึงคุณกับป้าหลี่ แค่โทรมาถามว่าคุณอยู่ หรือเปล่า” แคนาดา เป็นยังไงบ้าง คุณยังชินกับมันอยู่หรือเปล่า?”

　　หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มแล้วพูดว่า “เราอยู่ที่นี่เก่งมาก ฉันเคยทำงานซักผ้าในไชน่าทาวน์ ส่วนป้าหลี่เคยปลูกดอกไม้และผักในบ้านของเธอทุกๆ วัน นายจ้างคนก่อนของป้าหลี่จะให้เงินป้าหลี่เป็นจำนวนมากทุกเดือน แต่ป้าหลี่รู้สึกว่าการอยู่เฉยๆ น่าเบื่อทุกวันและเงินในบัญชีก็เพิ่มขึ้น ป้าหลี่จึงเปิดร้านสะดวกซื้อในไชน่าทาวน์ สโตร์ ตอนนี้ฉันเป็นผู้จัดการและแคชเชียร์ของร้านสะดวกซื้อ!”

　　เย่เฉิน ถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเปิดร้านสะดวกซื้อไว้หรือเปล่า เป็นแค่คุณกับป้าหลี่หรือเปล่า”

　　หลี่เสี่ยวเฟินกล่าวว่า “ตอนแรกมีแค่เราสองคน แต่หลังจากมาถูกทางแล้ว ฉันก็เหมือนกัน ยุ่งมาก ฉันเลยจ้างเสมียนอีกคนหนึ่ง ”

　　เย่เฉินรีบถาม “เปิดร้านสะดวกซื้อคงจะเหนื่อยมากใช่ไหม”

　　“ไม่เป็นไร” หลี่เสี่ยวเฟินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ร้านสะดวกซื้อของเรามีขนาดเท่ากับร้าน ร้านสะดวกซื้อที่สามารถพบได้ทุกที่ในประเทศของเราและมีความพิเศษ ซัพพลายเออร์ของ บริษัท ที่ซื้อหรือสิ่งที่ชอบจะถูกส่งตรงไปยังร้านหลังจากโทรและไม่จำเป็นต้องดำเนินการด้วยตัวเองทุกวัน งานก็ง่ายมากเช่นกัน นั่นคือ เก็บเงิน โหลดของ ทำความสะอาด และอื่นๆ ไม่มีอะไร”

　　หลังจากพูดหลี่เสี่ยวเฟินก็พูดอีกครั้ง: “ป้าลี่ทำงานหนัก เธอเป็นคนดี เธอสุภาพกับทุกคน และเธอก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือผู้อื่น ดังนั้นแม้ว่าร้านจะไม่ได้เปิดมานานแล้ว แต่ลูกค้าประจำก็มีมากแล้ว!”

　　เย่เฉินรีบถาม “ป้าลี่อยู่ที่นั่นไหม ฉันจะได้คุยกับเธอ” ป้าลี่”

　　หลี่เสี่ยวเฟินพูด “ป้าลี่จะไปช่วยเด็กที่เรือนเพาะชำในชุมชน” “สถานรับเลี้ยงเด็ก

　　?” เย่เฉินถามอย่างสงสัย: “ที่นี่ที่ไหน”

　　หลี่เสี่ยวเฟินอธิบายว่า: “สถานที่นี้เรียกว่าสถานรับเลี้ยงเด็ก ซึ่ง จริง ๆ แล้วคล้ายกับโรงเรียนอนุบาลบ้านของเรา ครอบครัวชาวจีนจำนวนมากที่นี่มีทั้งพ่อและแม่ทำงาน และส่วนใหญ่เพิ่งมาที่นี่เพื่อต่อสู้ดิ้นรน สำหรับผู้อพยพรุ่นแรกผู้สูงอายุไม่สามารถเข้ามาช่วยชั่วคราวได้ดังนั้นเด็กจึงทำได้เพียง เลี้ยงเด็กในระหว่างวัน”

　　“ชุมชนในไชน่าทาวน์จัดสถานรับเลี้ยงเด็กกึ่งสาธารณะเพื่อช่วยให้ผู้ปกครองเหล่านี้ดูแลลูก ๆ ของพวกเขาในวันทำงาน ป้าหลี่ หลังจากทำงานในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาหลายปีแล้ว วิธีที่ดีที่สุดที่จะดูแลเด็ก ๆ และเธอชอบเด็ก ๆ เมื่อรู้ว่าสถานรับเลี้ยงเด็กขาดพนักงานเธอจึงริเริ่มขอให้ ช่วยและตอนนี้เธอเป็นป้าที่โด่งดังที่สุดในเรือนเพาะชำ!”

　　เย่เฉินไม่ สามารถ ช่วยแต่ถอนหายใจ : “คนอย่างป้าหลี่ก็เหมือนเทียนไข ไม่ว่าอยู่ที่ไหน พวกเขาจะจุดไฟเผาตัวเองให้แสงสว่างแก่ผู้อื่น…”

　　”ใครบอกว่าไม่ใช่” หลี่เสี่ยวเฟินพูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่เย่เฉิน ป้าหลี่มักพูดถึงคุณ เธอคิดถึงคุณ…และฉันก็เช่นกัน…ฉันก็คิดถึงคุณมากเช่นกัน .. ….ถ้ามีเวลาอย่าลืมมาหาเรานะ!”

แนะแนวเรื่อง
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3968
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3970