ในบริเวณทางเท้าทั้งสองข้างของถนนยังมีรถขายอาหารเคลื่อนที่จำนวนมาก บางคนขายแพนเค้กและผลไม้ และคนอื่นๆ ขายรูเจียโมทางตะวันตกเฉียงเหนือ
แม้ว่าจะเลยเวลาอาหารกลางวันไปแล้ว แต่คนขายก็ยังไปได้ดี
เย่เฉินหยุดและเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่ง ความรู้สึกเดียวคือชีวิตที่นี่สบายและสงบสุข และเขามองไม่เห็นว่าอันตรายอยู่ที่ไหนเลย
ในเวลานี้ ชายหญิงอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีหลายคนที่ดูเหมือนนักเรียนมัธยมต้นมาที่ประตูร้านสะดวกซื้อ พวกเขาเดินผ่านเย่เฉิน ผลักประตูแล้วเดินเข้าไป
เย่เฉินมองย้อนกลับไปและเห็นหญิงสาวชาวเอเชียที่มีผมสีบลอนด์ยาวอยู่ที่ศีรษะ ตามด้วยเด็กชายเอเชียผู้ทันสมัยและมีสีสัน ผู้ซึ่งอยู่ในอ้อมแขนราวกับเป็นคู่รัก
และข้างหลังชายและหญิง มีเด็กผู้หญิงสองคนสวมเสื้อผ้าสีสันสดใส หนึ่งในนั้นยังมีแหวนรองริมฝีปากด้วย
ความประทับใจแรกของ เย่เฉิน ต่อคนเหล่านี้คือพวกเขาดูเหมือนวัยรุ่นที่มีปัญหาซึ่งพบได้ทั่วไปในเมืองระดับที่สามและห้าในประเทศจีน
ทั้งสี่เข้าไปในร้านสะดวกซื้อ และหญิงสาวที่เป็นผู้นำพูดโดยตรงว่า “เฮ้ เก็บ มาร์บูโร่ ให้ฉันด้วย!”
หลี่เสี่ยวเฟินหันกลับมาและขมวดคิ้วเมื่อเห็นเด็กเหล่านี้ และพูดอย่างเย็นชาว่า “มีบางคนในคริสตศักราช มีข้อกำหนดว่าคุณสามารถซื้อบุหรี่ได้เมื่ออายุ 19 ปีเท่านั้น”
หญิงสาวที่อยู่ตรงกลางขดริมฝีปากและพูดอย่างเหยียดหยาม: “คุณป้าอายุ 19 ปีแล้ว!”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดเบา ๆ : “โปรดแสดงบัตรประจำตัวของคุณ “
หญิงสาวนำหน้าพูดอย่างดูถูกว่า “ฉันไม่ได้นำบัตรประจำตัวมา ปีนี้ฉันอายุสิบเก้าปี ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามอีตัวนั้น!”
จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่คลอเดีย ข้างๆหลี่เสี่ยวเฟินและพูดอย่างท้าทายว่า “เฮ้ ไอ้เลวที่พิการ มาบอกไอ้สารเลวนี่สิ ปีนี้แม่ฉันอายุสิบเก้าปีแล้ว!”
คลอเดียประหม่าเล็กน้อย แต่พูดหนักแน่นว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอควรจะมี เพิ่งเริ่มปีนี้ อายุสิบแปดปี”
หลังจากพูด เธอมองหลี่เสี่ยวเฟินและพูดอย่างจริงจังว่า “พี่เสี่ยวเฟิน ถ้าเราขายบุหรี่ให้เธอตามกฎหมายของ BC ร้านจะถูกปรับสูงสุด 50,000 ดอลลาร์แคนาดา หลี่เสี่ยวเฟินขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันขอให้พวกคุณตั้งใจเรียนทุกวัน อย่ามาหาฉันเพื่อหาความผิดกับฉัน ไปเถอะ คุณไม่ต้อนรับที่นี่!”
จู่ๆ หน้าของหญิงสาวก็เย็นชา จ้องไปที่คลอเดียแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ก็ใช่น่ะสิ เธอเป็นอีตัว ปกติชอบขโมยซีนที่โรงเรียน แต่ตอนนี้มันเสียโฉม และหล่อนมาอยู่นี่แล้ว แม่ของฉันซื้อกระเป๋าใบหนึ่งมาให้ คุณกำลังจะสร้างปัญหาให้กับหญิงชรา มันช่างถูกจริงๆ!”
หลังจากพูด เธอกอดไหล่และมองไปยังเด็กชายที่อยู่ข้างๆ เธอ และพูดด้วยท่าทางรังเกียจว่า “คุณตาบอดจริงๆ และคุณก็แอบชอบ ยัยตัวแสบคนนี้มาก่อน เธอไม่ได้เขียนจดหมายรักถึงเธอข้างหลังฉันเหรอ ดูเหมือนตอนนั้นเธอไม่เคยแขวนคอเธอนะ! ฉันเดาว่าเธอคงไม่จริงจังกับเธอหรอก แต่ตอนนี้เธอเสียโฉม ว่าไหม จะเลิกกับฉันไหม พยายามไล่ตามเธออีกไหม บางทีเธออาจจะเห็นด้วยกับคุณก็ได้!”
เด็กชายพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย: “หยุนหยุน นั่นคือทั้งหมดในอดีต เป็นความจริงที่ข้าเคยตาบอดมาก่อน และฉันจะไม่ไปในอนาคตอย่างแน่นอน ฉันเคยถูกคนแบบนี้ล่อลวงอีกแล้ว…”
คลอเดียได้ยินดังนั้นก็พูดอย่างเย็นชาทันที: “หลี่ ห่าวหยาง ได้โปรดใส่ใจกับสิ่งที่คุณพูดด้วย! จดหมายที่คุณเขียนถึงฉัน ฉันไม่ได้เปิดอ่านและส่งคืนให้คุณ ฉันหวังว่าคุณในวัยเด็ก มีความรับผิดชอบขั้นพื้นฐานที่สุดที่เด็กผู้ชายควรมีเมื่อคุณพูดอย่างน้อยที่สุด!”
เด็กชายเรียก หลี่ ห่าวหยาง หน้าแดงทันที และหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขา แต่เขาเยาะเย้ยและพูดว่า: “โอ้ หลี่ ห่าวหยาง ไม่มีใครอ่านจดหมายที่คุณเขียนถึงคนอื่น ๆ คุณคิดว่าคุณไม่ละอายใจหรือไม่ กุญแจสำคัญคือตอนนี้เธอเสียโฉมและ ขี้เหร่ มาดูกันว่า ถ้าฉันไม่จับคุณ ฉันยังตีหน้าคุณได้ หมายความว่ายังไงที่บอกว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะหาเต้าหู้ชิ้นหนึ่งแล้วฆ่าฉัน!”
หลี่เสี่ยวเฟินกล่าวในเวลานี้ว่า “ถ้าเจ้าต้องการจะฆ่าข้า ได้โปรดฆ่าข้าเสีย ออกไปชน อย่าชนในร้านข้า ฉันไม่ต้อนรับเจ้าที่นี่”
“ไอหยา!” หญิงสาวตะโกนเสียงดัง : “แกทำร้านสะดวกซะนี่ แกแกล้งทำบ้าอะไรเนี่ย เชื่อมั้ย ฉันขอเวลาแปปเดียว เปิดร้านแกไว้ไม่ได้หรือไง!”
แนะแนวเรื่อง
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3988
Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3990
