แต่ในเวลานี้ เฟยซานไห่ที่อยู่ข้างๆ เขายังคงถือแก้วไวน์และไม่กล้าพูด
เขาไม่กล้าพูด แต่คนข้างๆ ลูกชายของเขาช่างพูดไว!
สิ่งนี้ทำให้เขาตื่นตระหนกทันที: “ถ้าเจ้าเวรนี่ยอมให้ เสวี่ยปิน ดื่มไอ้สารเลวนี้ก่อน แล้วข้าจะเสร็จไหม?”
คิดว่าเขาถูกตบเพื่อเขาในตอนนี้ เฟยซานไห่ยิ่งละอายและโกรธมากขึ้น เขาไออย่างหนักทันที จ้องไปที่เฟยเสวี่ยปินและดุว่า: “ไอ! เจ้าลูกนอกกต! เจ้าดื่มเร็วมาก เจ้าต้องการไหม ต้องการไหม ฉันให้รางวัลคุณด้วยถ้วยพิเศษเหรอ!”
เฟยเสวี่ยปิน กำลังจะบีบจมูกของเขาและดื่มส่วนที่เหลือเมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของพ่อของเขา และตกใจมากจนเกือบจะไม่ได้ถือแก้วไวน์
เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้งด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นมองไปที่เฟย ซานไห่ เพียงเพื่อจะตระหนักว่าสุราในแก้วของบิดาของเขาไม่ได้ถูกแตะต้อง
ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาเกือบจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่อีกครั้ง
เพียงเพราะฉันตบไม่ทัน พ่อเลยตบหน้าแทนฉัน
ครั้งนี้ หากบังเอิญทำให้พ่อดื่มไวน์ขาวเพิ่มอีกแก้วอีกครั้งโดยบังเอิญ ความสัมพันธ์แบบพ่อ-ลูกอาจพังทลายลงได้
ในตอนนี้ เขาเกลียดเย่เฉินจริงๆ เพราะวิธีการของเย่เฉินนั้นสร้างความเสียหายมากเกินไป และมันน่าอายจริงๆ ที่จะกระตุ้นรากฐานทางอารมณ์เล็กๆ น้อยๆ ระหว่างพ่อกับลูกชายซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
หลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว เฟยเสวี่ยปิน ได้ยอมรับความล้มเหลวของเขาแล้วและเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า: “ให้ตายสิ! ลืมไปเลย! แม้ว่าวันนี้ฉันต้องดื่มสี่แก้ว ฉันก็ยอมแพ้อย่างสมบูรณ์! แม้ว่าฉันจะต่อสู้เพื่อ ครึ่งชีวิตต้องทำงานหนัก รักษาความสัมพันธ์ พ่อลูก!”
“มิฉะนั้น ถ้าชายชราแก้แค้นในอนาคตและไม่ส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวให้ฉัน ฉันจะให้เหตุผลได้ที่ไหน?”
“เมื่อมีคนถามฉันว่าทำไมฉันถึงเสียตำแหน่งทายาท ฉันจะโทษว่าฉันดื่มเร็วเกินไป และฉันจะไม่เสียใครไป…”
ดังนั้น เขาทำได้เพียงวางแก้วไวน์ลงอย่างรวดเร็ว เช็ดปากด้วยความตื่นตระหนก และรีบพูดว่า: “พ่อ…ผมยังดื่มไม่หมด…คุณ…ได้โปรดดื่มก่อน…”
เฟยซานไห่พอใจเล็กน้อย จ้องมาที่เขา แล้วมองถ้วยของเขาอีกครั้ง ไม่สามารถตัดสินใจได้
เย่เฉินรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยในเวลานี้และพูดว่า “คุณสองคนเป็นอะไรไป คุณทำได้ไหม ถ้าใครดื่มไม่หมดภายในหนึ่งนาที ฉันจะให้รางวัลเขาด้วยเครื่องดื่มพิเศษ!”
หลังจากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดนาฬิกาจับเวลา แล้วพูดเบาๆ ว่า “เวลาเริ่มต้น!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟยซานไห่จึงกล้าที่จะชะลอเวลาอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกัดกระสุนและถือแก้วไว้ในท้องของเขา
ความรู้สึกเผ็ดร้อนและระคายเคืองที่ทางเข้าทำให้ เฟยซานไห่ แทบจะหายใจไม่ออก แต่เขาไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงดื่มสุราที่เหมือนพริกเข้าปากแล้วกลืนลงไปอย่างสุดกำลัง
เฟยเสวี่ยปิน ที่อยู่ข้าง ๆ คอยดูนาฬิกา ปาเต๊ะ ฟิลลิป สามคำถามมูลค่าหลายสิบล้านในมือของเขาและสวดภาวนาในใจอย่างเงียบ ๆ ว่า “พ่อ… คุณต้องดื่มเร็ว ๆ … เผื่อว่าคุณจะเสร็จ ดื่มให้หมดภายใน 1 นาที ไม่อยากดื่มอีก 2 แก้วเหรอ คุณเห็นลูกกตัญญูของฉันเสมอ อย่างน้อยให้เวลาฉันสิบหรือยี่สิบวินาที ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันทนไม่ไหวจริงๆ…”
เฟยซานไห่มีความชัดเจนมากในใจว่าถ้าเขาดื่มช้า ๆ จะมีสองผลลัพธ์
อย่างแรกคือทั้งตัวฉันและลูกชายของฉันได้รับรางวัลเป็นถ้วย
นี่เป็นผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด ไม่มีใครสามารถได้รับประโยชน์แม้แต่น้อย
อย่างที่สองคือเขาสามารถดื่มให้จบเสียงนกหวีด แต่ลูกชายของเขาไม่มีเวลาเพียงพอแล้วจึงได้รับรางวัลหนึ่งถ้วย
แต่ในกรณีนี้ ลูกชายจะได้รับรางวัลสองถ้วย ซึ่งเมื่อปัดเศษขึ้นจะมากกว่าปอนด์…
และผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือต้องดื่มไวน์ให้หมดแก้วโดยเร็วที่สุด และให้เวลาลูกชายของฉันดื่มเหล้าอีกครึ่งแก้วที่เหลือให้มากขึ้น เพื่อที่ทั้งสองคนจะได้รอดพ้นจากภัยพิบัติ.. ….
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาทำได้เพียงเทเหล้าที่เหลือเข้าปากเท่านั้น…
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4242 แก้วใหญ่ขนาดนี้ มันจะฆ่าฉัน
บทที่ 4244 มารินถ้วยที่สามให้เขา
