หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นหยิบกระดาษเช็ดปากหันหลังเดินออกไป
เมื่อ เฉิน จ้าวจง เห็นเขาออกไป เขาก็โล่งใจจริงๆ
เขาไม่กลัวว่า หลี่ ย่าหลิน จะค้นพบตัวตนของเขาในฐานะผู้อพยพผิดกฎหมาย แต่เขาแค่กลัวว่าเขาจะรู้ว่าเขาได้พบกับเขาแล้วจึงเชื่อมโยงการหายตัวไปของ เฟย ห่าวหยาง กับตัวเขาเอง
มาร์เวนเย่ และ กู่ซิวอี้ มาที่ร้านของเขามากกว่าหนึ่งครั้ง และเมื่อเขาถูกเปิดเผย หลี่ย่าหลิน สามารถพบ มาร์เวนเย่ ได้ตลอดทาง
กรณีการหายตัวไปของ เฟย ห่าวหยาง นั้นไม่ราบรื่น หลี่ ย่าหลิน ไม่พบเบาะแสใด ๆ เพียงเพราะเบาะแสถูกซ่อนไว้อย่างดี แต่เมื่อเขาพบเบาะแสและคว้าเชือก เขาก็สามารถนำคดีทั้งหมดออกไปได้
ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเขาเห็น เย่เฉิน และ กู่ซิวอี้ ก็เดินลงไปด้วย เขาก็รีบก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นายน้อยเย่ ทำไมคุณลงมาได้ สารวัตรหลี่เพิ่งออกไป ฉันเดาว่าเขาคงไม่ได้ ไปไกลแล้ว”
เย่เฉินรีบพูดว่า: “ลุงจง พวกเราต้องไปก่อนเพราะมีเรื่องด่วนนิดหน่อย แล้วกลับมาหาคุณทีหลัง!”
ทันทีที่ เฉิน จ้าวจง ได้ยินว่า เย่เฉิน กำลังเร่งรีบ แม้ว่าเธอจะไม่รั้งรอ แต่เธอก็เดินไปที่ประตูและมองออกไปก่อน เห็นว่า หลี่ย่าหลิน ขึ้นรถแล้วและจากไปและพูดว่า ” รถสารวัตรหลี่หายไป คุณรีบไป ไปทำก่อน และพูดขึ้นถ้าคุณต้องการฉันทุกที่”
“ได้ครับลุงจง”
เย่เฉิน และ กู่ซิวอี้ บอกลา เฉิน จ้าวจง ขึ้นรถและรีบไปที่สนามบิน
ในเวลาเดียวกัน.
เหนือระดับน้ำทะเลกว่า 10,000 เมตรในทวีปยุโรป
เฟยเจี้ยนจง และ เฟย เค็กซิน นั่งประหม่าในเครื่องบินเจ็ทธุรกิจของกัลฟ์สตรีม
ในห้องโดยสาร หยวน ซิกซู และ ซูรัวลี่ ต่างก็หลับตาและพักผ่อน ในขณะที่ปู่และหลาน กำลังจ้องมองไปที่ความมืดนอกหน้าต่างด้วยความงุนงง
หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์มาถึงโคลัมโบ เมืองหลวงของศรีลังกา พวกเขาไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนต่อไป
เมื่อพวกเขาขึ้นเครื่องบิน ไม่มีใครบอกพวกเขาว่าปลายทางของเครื่องบินคืออะไร
ในเวลานี้ เครื่องบินกำลังบินอยู่เหนือเมฆหนาทึบ และเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกแยะทิศทางและตำแหน่ง ดังนั้นปู่และหลาน ก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นไปอีก
เฟย เจี้ยนจง จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นเวลานานและอดไม่ได้ที่จะถาม เฟย เค็กซิน ด้วยเสียงต่ำ: “เค็กซิน คุณคิดว่านายเย่จะจัดให้เราไปที่ไหน เครื่องบินบินมาหลายที่แล้ว หลายชั่วโมง ถ้าจะไปซีเรียน่าจะมาเร็วๆ นี้”
เฟย เค็กซินพยักหน้า จำแผนที่โลกอย่างระมัดระวัง และกล่าวว่า “ควรใช้เวลาอย่างน้อยหกชั่วโมงในการบินจากศรีลังกาไปยังซีเรีย เป็นเวลาเจ็ดชั่วโมงแล้วตั้งแต่เราขึ้นเครื่อง หากเราจะไปซีเรีย เครื่องบินควรมี ลงเมื่อนานมาแล้ว แต่ตอนนี้เครื่องยังวิ่งได้ปกติ สงสัยยังเร็วจากจุดหมาย”
เฟย เจี้ยนจง ขมวดคิ้วและถามว่า “บินด้วยความเร็วขนาดนี้ ไม่ว่าคุณจะไปทางไหน คุณอาจจะกำลังจะออกจากเอเชีย… เป็นไปได้ไหมที่นายเย่ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เราไปซีเรียอีกต่อไป แต่มีที่อื่นๆ จัดเตรียมให้เรา?”
เฟย เค็กซิน กล่าวในข้อตกลง: “มีความเป็นไปได้ที่จะออกจากเอเชีย แต่ก็ไม่ชัดเจนว่าจะออกจากเอเชียไปที่ใด … “
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอมองไปที่ เฟย เจี้ยนจง และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณปู่ อย่ากังวลมากไป คุณเย่จะจัดการให้พวกเราอย่างเหมาะสม”
เฟย เจี้ยนจง พยักหน้า แต่ก็ยังพูดอย่างเศร้าโศก: “ฉันเชื่อในตัวนายเย่ แต่ความรู้สึกที่ไม่รู้จักนี้ยังคงไม่สบายใจเล็กน้อย ฉันไม่กลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน แต่ฉันกลัวว่าคุณจะมีส่วนเกี่ยวข้อง โดยข้าพเจ้าและตกอยู่ในอันตราย”
“ไม่” เฟย เค็กซิน พูดอย่างหนักแน่น: “ตั้งแต่คุณ เย่ ช่วยเรา เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เราเผชิญกับอันตรายอีกต่อไป! ไม่ว่าเครื่องบินลำนี้จะบินไปที่ใด ต่อให้มันจะบินไปนิวยอร์ก นายเย่ กับ ฉัน’ ฉันไม่กลัว!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4252 ฉันจะไปสนามบินเดี๋ยวนี้!
บทที่ 4254 ตรวจสอบและปรับสมดุลซึ่งกันและกัน
