หลี่ ย่าหลิน โดยสัญชาตญาณคิดว่า เฟย ซานไห่ จะต้องไม่ได้บอกความจริงกับตัวเอง แต่ต่อหน้า เฟย เจี้ยนจง และ เฟย เค็กซิน เขาไม่สามารถไปถึงก้นบึ้งของมันได้ เขาจึงถามว่า “คุณนายเฟย คุณเตรียมอะไรไว้หรือยัง พวกลักพาตัว สกุลเงินดิจิตอลที่พวกเขาขอ?”
เฟย ซานไห่ พูดอย่างเขินอาย: “ก็… นักสืบหลี่… ตอนนี้ เกอซิน หลานสาวของฉันมีหน้าที่ดูแลกิจการทั้งหมดของตระกูลเฟย ดังนั้นคุณควรถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้… … “
หลี่ ย่าหลิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปมอง เฟย เค็กซิน และถาม “คุณเฟย เนื่องจากคุณเป็นหัวหน้าครอบครัวเฟย คุณจะจัดการกับการลักพาตัวของ เฟย ห่าวหยาง อย่างไร”
เฟย เค็กซิน นับเวลา โดยคิดว่า เย่เฉิน ควรจะปล่อยให้ผู้คนเผยแพร่วิดีโอเหล่านั้นก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเปิดเผยข้อบกพร่องใด ๆ ต่อหน้า หลี่ ย่าหลิน ได้
ดังนั้น เธอจึงพูดกับหลี่ ย่าหลินด้วยใบหน้าที่แน่วแน่: “สารวัตรหลี่ แม้ว่าห่าวหยางจะแก่กว่าฉันเล็กน้อย เขาเป็นหลานชายคนโตของฉันและเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเฟย ดังนั้นเราจะพยายามทำให้ดีที่สุดโดยธรรมชาติ นำเขากลับมา ฉันก็เลยหวังว่าตำรวจจะทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวเขากลับจากการลักพาตัว…”
หลี่ ย่าหลิน ไม่รู้ว่าคำพูดของ เฟย เค็กซิน นั้นจริงใจหรือไม่ แต่เขาทำได้แค่พูดอย่างจริงจังว่า: “ตำรวจนิวยอร์กของเราพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องทั้งหมด แต่ผู้ลักพาตัวเหล่านี้เป็นมืออาชีพเกินไป และเราทำไม่ได้ มีสิ่งใดในช่วงเวลาสั้น ๆ ด้วยเบาะแสที่สำคัญใด ๆ ตอนนี้ไม่เพียง แต่ไม่รู้ว่าเฟยกงจื่ออยู่ที่ไหนเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ลักพาตัวเขาไปนั้นมีพลังอะไร”
หลังจากพูด หลี่ ย่าหลิน กล่าวเสริมว่า: “ฉันคาดเดาก่อนหน้านี้ว่าคนลักพาตัวที่ลักพาตัวนาย เฟย อาจไม่ใช่เพื่อเรียกค่าไถ่ ในความคิดของฉัน การกระทำต่อเนื่องของผู้ลักพาตัวเป็นเหมือนการประหารชีวิตในที่สาธารณะต่อครอบครัวเฟย ที่มีการวางแผนมายาวนาน เป็นเรื่องที่ดีมาก เป็นไปได้ว่าพวกเขาคงเข้าใจเรื่องอื้อฉาว อื้อฉาวของนายเฟยแล้ว และจงใจทำให้ทุกคนรู้เรื่องการลักพาตัวเขา และจงใจนำความคิดเห็นของสาธารณชนมาเห็นอกเห็นใจนายเฟย เพื่อที่พวกเขาจะเปิดเผยนายเฟยอีกครั้ง สามารถบรรลุผลของการส่งเสริมก่อนแล้วจึงระงับ และในกรณีนั้นก็จะส่งผลเสียอย่างใหญ่หลวงต่อตระกูลเฟย”
เฟย เค็กซิน อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อยในใจ ดูเหมือนว่าสารวัตร หลี่ ได้ทราบสาเหตุและผลกระทบของเรื่องนี้แล้ว
อย่างไรก็ตาม เธอทำได้แค่แสร้งทำเป็นสับสนแล้วพูดว่า “สารวัตรหลี่ บอกตามตรง ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่คุณหมายถึง ห่าวหยางยังเด็กมาก เขาเพิ่งเข้ามาในสังคมได้ไม่นาน เขามีเรื่องอื้อฉาวอะไร ? “
หลี่ ย่าหลิน ส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ฉันก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน แต่ฉันแน่ใจได้ว่าตั้งแต่คนลักพาตัว คนเหล่านี้ลักพาตัวเขาไปและพวกเขาได้ตัดหูของเขา และบอกกับโลก แล้วฉันแน่ใจว่าเรื่องอื้อฉาวต้องมี เกิดขึ้นกับเขา ”
ด้วยคำพูดนั้น เขามองไปที่ เฟย ซานไห่ และพูดอย่างจริงจังว่า “คุณเฟย ฉันเคยบอกคุณไปแล้วเหมือนกัน ฉันรู้สึกเหมือนคุณรู้อะไรบางอย่าง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างคุณไม่ได้บอกฉัน แต่ฉันอยากเตือน คุณคือ เวลาที่เหลือสำหรับผู้ลักพาตัวกำลังน้อยลงเรื่อย ๆ หากคนลักพาตัวเปิดใจเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ของ เฟย ห่าวหยาง ชื่อเสียงของตระกูลเฟย ไม่เพียง แต่จะถูกทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ตำรวจของเราจะต้องเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก! ในเวลานั้น ประชาชนจะไม่สนับสนุนเราในการช่วยเหลือเฟย ห่าวหยางอีกต่อไป หากยังดำเนินต่อไป เราอาจจะเสียหัวใจของผู้คน และหากเราไม่ดำเนินการต่อ เราจะเสียศักดิ์ศรีของเราในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจ…”
เฟยซานไห่กล่าวอย่างเขินอาย: “สารวัตรหลี่…ฉัน…ฉันไม่รู้จริงๆ! หลานชายของฉัน ในทุกวิถีทาง…ทั้งหมด… ..”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฟยซานไห่ก็พูดยากนิดหน่อย
เดิมทีเขาอยากจะบอกว่าหลานชายของเขาเก่งในทุกๆ ด้าน และจะไม่มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นอีก
อย่างไรก็ตาม ในความคิดของเขา พฤติกรรมของสัตว์ร้ายที่ไร้มนุษยธรรมของ เฟย ห่าวหยาง ในวิดีโอเหล่านั้นไม่สามารถช่วยได้ แต่ปรากฏขึ้นซึ่งทำให้เขาไม่กล้าแม้แต่จะโกหกต่อไป
เขารู้สึกว่าถ้าเขาจะบอกว่าเฟย ห้าวหยางเก่งในทุกด้านต่อหน้าคนอื่นในเวลานี้ เด็กผู้หญิงที่เสียชีวิตในมือของเฟย ห้าวหยาง จะกลายเป็นผีร้ายเพื่อแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นว่าเขาสะดุดล้มในทันใด หลี่ ย่าหลิน ก็อดไม่ได้ที่จะถาม: “คุณเฟย คุณต้องการจะพูดอะไร”
เฟยซานไห่ หลบตาและพูดอย่างกล้าหาญ “ฉัน…ฉันอยากจะบอกว่า…ห่าวหยาง เด็กคนนี้ค่อนข้างจะ…”
คำว่า “ยอดเยี่ยม” ทั้งสองคำได้มาถึงปากของ เฟย ซานไห่ แล้วในตอนนี้ แต่เขาไม่สามารถพูดคำเหล่านี้ได้แม้ว่าเขาจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ตาม
ขณะที่เขากำลังดิ้นรนกับคำสองคำนี้ ตำรวจคนหนึ่งก็รีบเข้ามาและพูดด้วยความตื่นตระหนก: “นักสืบ… มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น…”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4310 ฉันไม่มีเงื่อนงำในใจเลย
บทที่ 4312 กรณีที่น่าตกใจ
