ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4390

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ชายหัวโตก็หัวเราะอย่างน่าเวทนา พ่นเลือดออกมาเต็มปาก และพูดอย่างประชดประชันว่า “เจ้า…เจ้าคิดจริงๆ… เจ้าคิดจริงๆ ว่าเจ้าสามารถครองทุกสิ่งและมีอำนาจทุกอย่างได้!”

เย่เฉินเยาะเย้ยและพูดเบา ๆ : “ฉันไม่กล้าพูดว่าฉันมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง แต่มันง่ายที่จะควบคุมชีวิตและความตายของคุณ!”

ท้ายที่สุด เย่เฉิน โบกมือทันที!

รัศมีหลายดวงพุ่งออกมาจากความว่างเปล่าในทันที และทำลายโคมไฟทั้งหมดในบริเวณทางเดินในทันที!

ทางเดินทั้งหมดตกอยู่ในความมืดในทันที!

ในเวลานี้ เย่เฉินผู้ซึ่งไม่มีความเข้มงวดเลยก้าวไปข้างหน้าและบีบหัวไหล่ของชายผู้นั้นด้วยนิ้วของเขา

เมื่อเขากำลังจะตายจากพิษ เย่เฉินเข้ามาพร้อมกับร่องรอยของพลังงานจิตวิญญาณ รวบรวมพิษที่แพร่กระจายในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและผนึกมันด้วยออร่าอย่างสมบูรณ์

ชายคนนั้นรู้สึกว่าพิษได้ทำให้ร่างกายของเขาค่อยๆ แข็งขึ้น การหายใจ การเต้นของหัวใจ และความคิดของเขาเกือบจะหยุดลง และเขายังรู้สึกว่าร่างกายทั้งหมดของเขาเข้าสู่สภาวะใกล้ตายแล้ว

ในเวลานี้ เขาสูญเสียความเจ็บปวดที่แขนขาไปแล้ว และการแสดงออกของบุคคลทั้งหมดก็สงบลงเล็กน้อย

สำหรับเขา การได้รับยาพิษและตายในเวลานี้ถือเป็นการตายอย่างเป็นมิตร

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้น ความรู้สึกกำลังจะตายก็ถูกดึงออกจากร่างกายอย่างรวดเร็วด้วยพลังลึกลับ!

ความฝืดของร่างกายหมดไป!

อัตราการหายใจและการเต้นของหัวใจก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน!

ความเจ็บปวดอันใหญ่หลวงที่เกิดจากบาดแผลที่แขนขาก็เริ่มกลับมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน!

ในเวลานี้เขาไม่เพียงตกใจ แต่ยังสิ้นหวังด้วย!

เพราะสิ่งที่เย่เฉินทำ ในความคิดของเขา มันเหมือนกับปาฏิหาริย์!

ในเวลานี้ พวกอันธพาลคนอื่นๆ ทั้งหมดถูกวางยาพิษจนตาย แต่หัวหน้ายังมีชีวิตอยู่

เย่เฉินมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่ขี้เล่น และถามว่า “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ ชะตากรรมของคุณจะไม่อยู่ในมือใคร ชะตากรรมของคุณอยู่ในมือฉันแล้ว ฉันบอกคุณแล้วนี่! ฉันคือพระเจ้า!”

ชายคนนั้นจ้องไปที่ เย่เฉิน ด้วยดวงตาเบิกกว้าง และถามอย่างสิ้นหวัง “คุณ… คุณทำได้อย่างไร … “

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่คุณจะถามคำถามฉัน!”

ท้ายที่สุด เขาใช้พลังงานจิตวิญญาณของเขาในทันทีเพื่อหยุดเลือดไหลจากบาดแผลที่แขนขาของเขา และในขณะเดียวกันก็ทำให้เขาอยู่ในอาการโคม่า

หลังจากทำทั้งหมดนี้ เขาก็ลุกขึ้นยืน ยืนอยู่ที่ประตู และพูดกับสมาชิกครอบครัวอันในห้องว่า “อย่าให้ใครออกมาจนกว่าการแสดงจะจบลง!”

ครอบครัวอัน เห็นเพียงเงาสูงที่ยืนอยู่นอกประตู ทุกคนอยากเห็นลักษณะของเงาอย่างชัดเจน แต่แสงสลัวเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัดเจน

อันฉีซานโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวและถามว่า: “ฉันไม่รู้ชื่อของผู้อุปถัมภ์ แต่วันนี้พระคุณช่วยชีวิต ครอบครัวอัน จะตอบแทนอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพูดเบา ๆ : “ไม่จำเป็น คราวหน้าก็ระวังตัวให้มากขึ้นนะ คราวหน้าอาจจะไม่โชคดีแบบนี้ก็ได้!”

อันฉีซาน รีบพูด: “ผู้มีเมตตา! วันนี้คุณช่วยชีวิตคนกว่าสิบคนจากครอบครัวอัน โปรดให้โอกาสฉันในครั้งต่อไปเพื่อตอบแทนความเมตตาของคุณ!”

เย่เฉินส่ายหัว: “ไม่จำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณของคุณ ทุกคนเป็นลูกของ หัวเซีย และผมเพิ่งเห็นความอยุติธรรมบนท้องถนนและดึงดาบของผมมาช่วย”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา อันฉีซานก็ตระหนักว่าเขาไม่ควรถามคำถามที่ไม่เหมาะสมต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า: “ก็หมายความว่าครอบครัวอัน ขึ้นและลงขอบคุณสำหรับ ความเมตตากรุณา!”

เย่เฉินรีบพูดว่า: “ไม่จำเป็น! พวกคุณส่วนใหญ่สามารถเป็นผู้อาวุโสของฉันได้เมื่ออายุเท่าคุณ ดังนั้นอย่าทำลายฉัน”

อันฉงชิว นึกอะไรบางอย่างได้ จึงรีบถาม “ขันที ข้าจะขอบางอย่างจากท่าน…”

เย่เฉินพูดเบา ๆ : “คุณพูด”

อันฉงชิว รีบพูดว่า: “ฉันต้องการตรวจสอบว่าเพื่อนของฉันเป็นอย่างไรบ้าง เขาเพิ่งมาที่นี่ก่อนเกิดอุบัติเหตุ… โทรศัพท์มือถือของฉันไม่มีสัญญาณด้วยเหตุผลบางอย่าง และฉันไม่สามารถโทรหา 911 ได้ด้วยซ้ำ . . … ”

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยรู้ว่าเพื่อนที่เขากำลังพูดถึงต้องเป็น หลี่ ย่าหลิน ดังนั้นเขาจึงปล่อยพลังวิญญาณออกมา และหลังจากการสอบสวนเล็กน้อย เขาก็พบสถานการณ์ของ หลี่ ย่าลิน

ในเวลานี้ หลี่ ย่าหลิน ทำอะไรไม่ถูก

แม้ว่าเขาถูกยิงเพียงสองหรือสามนาที แต่ เย่เฉิน ก็ทำอะไรไม่ถูกในเวลานี้

ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และอวัยวะสำคัญจำนวนมากในร่างกายของเขา รวมถึงหัวใจถูกทำลายไปหมดแล้ว นับประสา ฮุยชุนดัน แม้ว่า เย่เฉิน จะเอา เปยหยวนดาน ออกไป แต่ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้

ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องยืนยัน เขาตายไปแล้ว”

“อะไรนะ…” อันฉงชิว เศร้าและโพล่งออกมา: “เขา…ลูกสาวเพิ่งตั้งท้อง…ภรรยาและลูกๆกำลังรอเขาอยู่… .เขาจะตายได้ยังไง…”

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง: “เขาตายแล้วจริงๆ”

อัน ฉีซาน ร้องไห้ออกมาและสำลัก: “ฉันฆ่า ย่าหลิน… ฉันฆ่าเขา… ฉันจะอธิบายให้เด็กกำพร้า และหญิงม่ายของเขาฟังได้อย่างไร … …จะอธิบายให้พี่ชายของฉันที่หายไปนานได้อย่างไร…”

ท้ายที่สุด จิตวิญญาณของคนทั้งหมดดูเหมือนจะสูญเสียส่วนใหญ่ไปในขณะนี้

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4389 อยากตายไหม คุณได้รับอนุญาตจากฉันไหม!
บทที่ 4391 ฉันจะแก้ปัญหานี้เอง