อัน ฉงซิว และ อัน ไคเฟิง เป็นผู้นำและทิ้งห้องไว้กับสมาชิกในครอบครัวอัน
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินจากไป เย่เฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็ดูเหมือนใจหายเล็กน้อย
เขารู้สึกว่าการรู้จักครอบครัวของปู่และย่าของเขาอาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
สำหรับผู้สูงอายุสองคนนั้นยังเป็นความสบายใจทางจิตใจอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดว่าไม่พบเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับการตายของพ่อแม่ของเขา และศัตรูอาจแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด เย่เฉินรู้สึกขอบคุณเล็กน้อยสำหรับการพากเพียรของเขา
ท้ายที่สุด คุณสามารถเติบโตได้ในระดับต่ำเมื่อคุณอยู่ในความมืด
มิฉะนั้น หากสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในที่มืด และมืดมนที่สุดถูกดึงออกมาก่อนเวลาอันควร ก็มีแนวโน้มว่าจะสร้างหายนะมาสู่ผู้คนรอบตัวเขา
เมื่อประตูลิฟต์ทั้งสี่ปิดลง มีเพียง เย่เฉิน และ เซียว ชูหราน ที่นอนอยู่บนไหล่ของเขาเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในพื้นที่ วีไอพี
ดังนั้น เย่เฉินจึงนำร่องรอยของพลังงานทางจิตวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ในสมองของเธอกลับมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นหลับตาและแสร้งทำเป็นหลับ
เซียว ชูหราน ตื่นขึ้นอย่างแผ่วเบาในเวลานี้
และความคิดแรกของเธอเมื่อตื่นขึ้น คือการไตร่ตรองในใจว่า “ฉัน… ฉันอยู่ที่ไหน”
ทันทีหลังจากนั้น เมื่อเธอเห็น กู่ซิวอี้ ร้องเพลงและเต้นรำบนเวทีผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เธออุทานราวกับว่าถูกฟ้าผ่า: “อ่า! คอนเสิร์ตได้เริ่มขึ้นแล้ว! ฉัน… . ฉันทำเช่นไร หลับใหลในเวลาที่สำคัญเช่นนี้…”
อย่างไรก็ตาม เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เฉินที่อยู่ข้างๆ เธอ และพบว่าเย่เฉินกำลังนอนโดยเงยหน้าขึ้นเช่นกัน และรีบสะบัดไหล่ของเขาและโพล่งออกมา “สามี…สามี ตื่นได้แล้ว!”
เย่เฉินแสร้งทำเป็นง่วงนอนและลืมตาขึ้น จากนั้นจึงถาม เซียวชูหราน ที่อยู่ข้างๆ เขาด้วยท่าทางสับสน: “ภรรยาของฉันเป็นอะไรไป…ฉันกำลังฝันอยู่…”
เซียว ชูหราน ชี้ไปที่เวทีคอนเสิร์ตแล้วพูดอย่างโกรธเคือง: “ดูสิ คอนเสิร์ตได้เริ่มขึ้นแล้ว ทำไมเราสองคนถึงหลับไป…”
มาร์เวนเย่ แสร้งทำเป็นประหลาดใจและพูดว่า “โอ้ ฉันจะ… เริ่มแล้วจริงๆ… ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงหลับไป อาจเป็นเพราะเราเหนื่อยเกินกว่าจะเล่นในระหว่างวัน ? “
เซียวฉู่หรานพูดอย่างไม่พอใจ: “ฉันไม่รู้…แต่ฉันดูไม่เหนื่อยเลย และเมื่อเพิ่งเล่นวิดีโอเปิด ฉันค่อนข้างจะมีส่วนร่วมกับการดูมัน ประทับใจเลย…”
เย่เฉินพูดอย่างไม่เป็นทางการ: “โอ้ นี่ไม่ใช่เรื่องปกติหรือ บางครั้งฉันรู้สึกง่วงและหลับตาเพียงชั่วพริบตา วินาทีเดียวที่คุณทำอย่างอื่น และวินาทีถัดมาคุณกระพริบตา แล้วไป ตรงสู่แดนฝัน”
หลังจากพูด เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม: “คุณเห็นคนขับจำนวนมากที่เหนื่อยและประสบอุบัติเหตุเพราะพวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถยืนขึ้นและจะไม่ผล็อยหลับไป ดังนั้นพวกเขาจึงขับรถอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ผล็อยหลับไปในช่วงเวลาหนึ่ง ไม่รู้อะไรเลย พอตื่นมาอีกที รถก็พลิกคว่ำเสียแล้ว”
เซียว ชูหราน พูดด้วยดวงตาสีแดง: “แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ง่วงนอนจริงๆ … “
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ไม่กังวลกับประเด็นนี้อีกต่อไป เธอขมวดคิ้วและพูดอย่างหดหู่ว่า “โอ้ ฉันไม่อยากกังวลว่าตอนนี้ฉันเผลอหลับไปได้ยังไง ส่วนใหญ่เพราะฉันไม่รู้ว่าคอนเสิร์ตนานแค่ไหนแล้ว ต่อค่ะ สวยมากเลยค่ะ พลาดคลิปเปิดรายการทั้งหมดแล้ว ยังพลาดการแสดงเปิดงานเลย เศร้ามาก…”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า: “ไม่เป็นไร การแสดงของวันนี้ไม่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการแสดงก่อนหน้านี้ เราสามารถรอรายการถัดไปเพื่อชดเชยมันได้! ธีมของคอนเสิร์ตทัวร์ประเภทนี้ก็เหมือนกัน ทุกคอนเสิร์ตจะเหมือนกันหมด การเปิดหรือลำดับเพลงจะไม่ต่างกัน แต่คุณควรพักผ่อนให้เพียงพอก่อนคอนเสิร์ตครั้งต่อไป และอย่าหลับอีก”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินกล่าวเสริมว่า: “ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่สามารถชดเชยมันได้ด้วยการดูเกมเดียว มาดูอีกสองเกม! ไม่เป็นไร!”
แม้ว่า เซียว ชูหราน ยังคงรู้สึกเสียใจอยู่ในใจ แต่ เย่เฉิน กล่าวเช่นนั้น เธอทำได้เพียงพยักหน้าและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ดูอีกสองเกม ฉันจะไม่พลาดทุกอย่างในเกมต่อไปอย่างแน่นอน ดูมัน !”
เมื่อเห็นว่า เซียว ชูหราน ยอมรับความเป็นจริง เย่เฉินก็โล่งใจเล็กน้อย จากนั้นมองดูเวลาและยิ้ม: “ไม่เป็นไร คอนเสิร์ตผ่านไปประมาณ 30 ถึง 40 เปอร์เซ็นต์ และต่อจากนี้ไปจะไม่เป็นไร ขอให้สนุก!”
“ใช่!” เซียวชูหรานพยักหน้าอย่างหนัก วางคางไว้ในมือ เฝ้าดูการแสดงของกู่ชิวอี้อย่างตั้งใจ
……
หลังจากนั้นสักครู่
ที่ทางออกของพื้นที่ วีไอพี ของสถานที่ มีรถหลายสิบคันขับออกไปทีละคัน
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4409 งั้นเราไปจากที่นี่กันก่อน
บทที่ 4411 ฉันจะไปก่อน
