เย่เฉินตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วถามอีกครั้ง: “คุณบอกว่าคุณโดนฉีดยามาก่อนที่คุณมา และคุณอยู่ที่นิวยอร์กเมื่อคุณตื่นขึ้น คุณรู้ไหมว่าคุณเข้ามานานแค่ไหนแล้ว อาการโคม่า?”
“ไม่รู้” ชายคนนั้นส่ายหัวแล้วพูดว่า “ในค่ายมรณะไม่มีใครรู้วันและเวลาได้ เราไม่สามารถเห็นพระอาทิตย์ขึ้นหรือพระอาทิตย์ตกได้ แค่เปิดไฟ และไฟดับ ยิ่งกว่านั้น ฉันได้คำนวณอย่างเงียบ ๆ ว่ากิจวัตรประจำวันของเราในค่ายมรณะดูเหมือนจะไม่ทำตามตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะจงใจทำให้เวลาในแต่ละวันคลาดเคลื่อนเล็กน้อย วันนี้ยาวนานกว่าเมื่อวาน และเมื่อวานก็ยาวนานกว่าเมื่อวานก่อน เมื่อเวลาผ่านไป แม้ว่าเราจะรู้เวลาที่แน่นอนเมื่อเราเริ่มทำภารกิจ แต่หลังจากช่วงระยะเวลาหนึ่ง บันทึกจะลำเอียง”
เย่เฉินถามเขาว่า “คุณคำนวณค่าเบี่ยงเบนเวลาได้อย่างไร”
ชายคนนั้นพูดว่า: “ฉันทำรูละเอียดมากที่ด้านล่างของชามแล้วเติมทรายละเอียดตั้งแต่ที่ระฆังในวันแรกก็รั่วจนระฆังดังขึ้นในวันรุ่งขึ้นจากนั้นจึงให้ทรายละเอียด ก็รั่วอีกแล้ว เป็นอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นในวันที่สาม ทรายละเอียดในบางครั้งจะรั่วออกมาก่อนเวลาและบางครั้งก็ไม่รั่วไหลออกมาทันเวลาจึงเดาว่าเวลาภายในจะต่างจากเวลาภายนอก ผ่านมาเนิ่นนานเราก็ไม่รู้ปลายด้านนอก ปีเดือนอะไร”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “คุณทำหลายๆ อย่างเงียบๆ เพื่อหาโอกาสที่จะหลบหนีเหรอ?”
“ไม่นับ” ชายคนนั้นยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “ถึงจะมีโอกาสหนีก็ต้องตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมอยากทราบกลไกการทำงานของคนตายมากกว่านี้ หากมี โอกาสที่จะหนีเอามันไปขังในค่ายคนตาย ถ้าทุกอย่างถูกเปิดเผย คงจะดีถ้าฉันทำลายค่ายคนตายเพื่อไม่ให้ใครทำผิดซ้ำอีกในอนาคต”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดเบา ๆ : “ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ได้รับการล้างสมองโดยองค์กร”
“ล้างสมอง?” ชายคนนั้นส่ายหัวแล้วพูดว่า “องค์กรไม่รังเกียจที่จะล้างสมองเรา ชีวิตเราเองและครอบครัวอยู่ในมือขององค์กร ไม่สำคัญว่าเขาจะล้างสมองหรือไม่ ทาส” จากมุมมองนี้ เราถือได้ว่าเป็นคนที่เกลียดพวกเขามากที่สุดในโลก แต่พวกเขาไม่สนใจ เพราะพวกเขารู้ว่าเราไม่มีความกล้าและไม่สามารถหักหลังองค์กรได้”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย โดยรู้ในใจว่าสิ่งที่คนผู้นี้รู้นั้นใกล้จะเสร็จแล้ว
ในเวลานี้ วันโพจุนถามว่า “เธอน่าจะรู้นะว่าตื่นจากอู่ไหน?”
“ฉันรู้” ชายคนนั้นพูดตามความจริง “โรงรถที่เราตื่นมาอยู่ในบรู๊คลิน นิวยอร์ก”
วันโปจุนมองไปที่เย่เฉิน: “คุณเย่ นี่เป็นที่เดียวที่พวกเขาและองค์กรได้ตัดกัน คนเหล่านั้นตั้งค่าโรงรถไว้ล่วงหน้าและจะฝากข้อความไว้แน่นอน ถ้าเราใช้เป็นเบาะแสในการตรวจสอบกลับมา เราควรตรวจสอบได้ ถึงเบาะแสบางอย่าง!”
เย่เฉินโบกมือและพูดเบา ๆ “ไม่ต้องตรวจสอบ”
วันโพจุนรีบถาม “คุณเย่ นี่เป็นเบาะแสเดียว!”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง: “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องสอบสวนแล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายระมัดระวังมาก เบาะแสที่ควรจัดการก็ถูกจัดการไปแล้ว เมื่อเราไปที่นั่นเพื่อสอบสวนในเวลานี้ เราจะเปิดเผยแต่ตัวเองเท่านั้น และถึงแม้เราจะพบเบาะแสใด ๆ เราก็จะทำ มันไม่สมเหตุสมผลเลย เรายังห่างไกลจากความแข็งแกร่งที่จะแข่งขันกับองค์กรดังกล่าว สิ่งที่เรารู้ตอนนี้คือทหารที่เสียชีวิตและไกด์ และเราไม่ รู้ว่าทหารตายไปกี่นาย ไกดฺกี่นาย และอื่นๆ ฉันไม่รู้ นอกจากทหารที่เสียชีวิตและไกดฺ์แล้ว โครงสร้างองค์กรอื่นๆ ที่พวกเขามี บางทีความแข็งแกร่งที่แท้จริงของอีกฝ่ายอาจยิ่งใหญ่กว่าที่เราคิดไว้”
วันโพจุน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าเล็กน้อย
แม้แต่เย่เฉินก็ยังพูดแบบนั้น และเขาก็ไม่กล้าที่จะทำอย่างเผด็จการ
เย่เฉินมองไปที่ชายคนนั้นและพูดเบา ๆ ว่า “วันนี้คุณให้ความร่วมมืออย่างดี แต่ฉันไม่พร้อมที่จะฆ่าคุณในตอนนี้”
หลังจากพูดจบ เขาพูดกับวันโพจุนว่า: “โพจุน ฉันจะไปแล้ว คุณแอบพาเขาไปที่ซีเรียเพื่อดูแลเขาอย่างดี และอย่าให้ใครที่อยู่นอกสมาชิกหลักของวังว่านหลงรู้ถึงการมีอยู่ของเขา”
วันโพจุน พยักหน้าโดยไม่ลังเล: “ไม่ต้องกังวลคุณเย่ ฉันจะจัดการให้!”
เย่เฉินมองไปที่ชายคนนั้นอีกครั้งและถามว่า “คุณชื่ออะไร”
ชายคนนั้นกล่าวอย่างขอบคุณ: “คุณฮุ่ยเย่ กลับไป ถึงนายห้าสี่เซเว่น!”
เย่เฉินถามเขาว่า “ห้าตัวไหน หวู่ ของ วูซู หรือ หวู่ ของ ฉาน ลี่เหริน?”
“ไม่มี” ชายคนนั้นยิ้มอย่างขมขื่น: “มันเป็นตัวเลข ฉันไม่มีนามสกุลหรือชื่อจริง และแม้แต่บรรพบุรุษของฉันก็ไม่รู้ว่านามสกุลเดิมของพวกเขาคืออะไร เราเพิ่งเกิดและให้ตัวเลขโดย องค์กรแล้วเราก็ใช้เลขนี้เพื่อชื่อเท่านั้น”
เย่เฉินมีความรู้สึกผสมอยู่ในใจ เงียบไปครู่หนึ่ง พยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณทำได้ดีมาก ฉันจะให้คุณเห็นองค์กรนี้พินาศด้วยตาของคุณเอง!”
ในสายตาของ 47 พฤษภาคม จู่ๆ แสงสว่างแห่งความหวังที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนก็ส่องประกาย จ้องมองไปที่ เย่เฉิน และถามด้วยความเคารพ: “คุณเย่ ฉันตอบคำถามมากมายจากคุณแล้ว หวังว่าคุณจะพิจารณาได้เพื่อประโยชน์ในความร่วมมือของคุณ แล้วบอกฉันที ต่อไป เธอผนึกพลังในร่างกายฉันจนหมดได้อย่างไร”
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ความแข็งแกร่งของข้าแข็งแกร่งกว่ามันมาก!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4438 มีค่ายมรณะอยู่ทั่วโลก
บทที่ 4440 เจอกันที่เกาะฮ่องกง!
