ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 45 ผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด

บทที่ 45 ผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด
ตอนนี้สีหน้าจองเจิ่งเหานั้นไม่พอใจอย่างมาก
ในตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนว่า ข้างบนหัวเขานั้นมีหญ้าครอบอยู่ มันเป็นความรู้สึกหนึ่งที่ยากที่จะอธิบาย!
และในตอนที่เขาอดไม่ไหวนั้น เขาเหมือนเป็นบ้า บีบปากของหล่อนอยู่หลายครั้ง พร้อมทั้งต่อว่า : “เธอมันเน่าเฟะ ที่แท้ก็โกหกฉันมาตลอด! แถมยังสวมเขาให้ฉันอีก วันนี้ฉันจะเอาแกให้ตาย! ฉันจะฆ่าเธอให้ตาย!”
จ้าวลี่ฉิงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ผมเผ้ายุ่งเหยิง พร้อมทั้งร้องไห้ฟูมฟาย
เจิ้งเหาทั้งตีทั้งด่า : “หย่ากันเลย! แกออกไปแต่ตัว! ไม่งั้นฉันจะสั่งคนไปจัดการพ่อแม่และน้องชายแกให้ตายตามกันไปจนหมด!”
จ้าวลี่ฉิงชีวิตเละเทะ!
หล่อนวางแผนเยอะมาก กว่าจะแต่งเข้าไปในตระกูลเจิ้ง เดิมทีคิดว่าจะได้เป็นเศรษฐินีตลอดชีวิตนี้แล้ว แต่ว่าวันนี้ความฝันทุกอย่างกลับพังทลายลง!
ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเพราะเย่เฉิน!
หล่อนแค้นเย่เฉินมาก แต่ว่า ตอนนี้เย่เฉินกลับหัวเราะออกมาอย่างพอใจ แล้วหันไปคุยกับเซียวชูหรัน : “ที่รัก ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอง เราไปกันเถอะ”
พูดจบ เขาก็จับมือเซียวชูหรัน แล้วตรงไปที่ลิฟต์ทันที
เซียวชูหรันกะพริบตา และก็รู้สึกแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น เย่เฉินไปรู้จักประวัติไม่ดีของจ้าวลี่ฉิงได้ยังไง?
พอนึกได้แบบนี้ เธอจึงหันไปจ้องเขา แล้วถามขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ : “เรื่องพวกนั้นคุณสั่งให้คนค้นหาเหรอ
?”
“จะเป็นไปได้ยังไง ผมจะไปอดทนรอนานขนาดนั้นได้ยัง?” เย่เฉินพูดพลางหัวเราะ : “มีนักเรียนคนหนึ่งที่จ้าวลี่ฉิงไปหักอกมา เขาเอาแต่ขุดประวัติของเธอมาตลอด ไม่คิดว่าตอนนี้จะเอามาใช้ประโยชน์ได้”
เขาพูดพลาง พาเซียวชูหรันเข้าไปในลิฟต์
พอเข้ามาแล้ว เขาก็กดไปที่ชั้ดสุดท้าย เซียวชูหรันรีบถามขึ้นทันที : “เย่เฉิน คุณกดผิดหรือเปล่า? ชั้นสุดท้ายไม่ใช่สวนดอกไม้กลางอากาศเหรอ?”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดขึ้น : “ที่รัก ที่ที่เราจะไป ก็คือสวนดอกไม้กลางอากาศ!”
พอได้ยินแบบนั้น เซียวชูหรันเหมือนโดนสายฟ้าฟาดจนตัวแข็งทื่อ!
สวนดอกไม้กลางอากาศ? เป็นไปได้ยังไง?
ทั้งจินหลิงต่างก็รู้ดี ว่าคืนนี้มีคนจองสวนดอกไม้กลางอากาศแล้วนิ?
แม้ว่าเย่เฉินจะเป็นคนที่มีอิทธิพลอยู่มาก แต่ก็ไม่น่าจะสามารถถึงกับจองที่นี่ได้ เพื่อจัดงานฉลองวันครบรอบแต่งงานกับเธอที่นี่!
แต่หลังจากนั้น ความบ้าบิ่นของเธอก็ทำให้เธอผุดคำถามขึ้นมา : หรือว่าเย่เฉินก็คนชายลึกลับคนที่จองสวนดอกไม้กลางอากาศงั้นเหรอ?!
แม้ว่า เรื่องนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าตอนนี้ นอกจากเหตุผลนี้ ยังจะมีอย่างอื่นได้เหรอ?
พอคิดได้แบบนี้ เซียวชูหรันก็ไม่รีรอถามขึ้นทันที : “เย่เฉิน หรือว่าคุณคือคนที่จองสวนดอกไม้กลางอากาศ งั้นเหรอ?”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดขึ้น : “ใช่ วันนี้ผมต้องการจะเซอร์ไพรส์คุณ! ฉันต้องการจะชดเชยให้เธอโดยที่ใครก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้!”
“ห้ะ?”
เซียวชูหรันรู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดลง!
ถ้าหากว่านี่เป็นสิ่งที่เขาเตรียมไว้ให้เธอจริงๆ
งั้นก็แสดงว่า วันนี้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในจินหลิงเลยนะ?
พอนึกได้แบบนี้ เซียวชูหรันก็รู้สึกตื่นเต้นจนหายใจแทบไม่ออก เหมือนกับว่าจะเสียสติไปแบบนั้น
และในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดทุกอย่างนั้น ลิฟต์ก็ได้ขึ้นมาถึงชั้นสูงสุดของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
มีพนักงานคนหนึ่งยืนโค้งคำนับอยู่หน้าประตู พร้อมพูดพลางยิ้มๆ : “คุณเซียว ดิฉันเป็นตัวแทนของโรงแรมป๋ายจินอ่านกง ขอให้คุณกับคุณชายเย่มีความสุขมากๆ ในวันครบรอบแต่งงาน”
เย่เฉินเบี่ยงมือ แล้วพูดขึ้น : “พวกเธอออกไปกันก่อน!”
ทันใดนั้น พนักงานทุกคนก็ออกไปจากตรงนั้นทั้งหมด
และขณะนี้ทั้งสวนดอกไม้กลางอากาศ ก็เหลือเพียงเซียวชูหรันกับเย่เฉินเพียงสองคนแล้ว
ตอนนี้เหมือนกับว่าเธอกำลังฝันไป
ตอนนี้ ภาพตรงหน้าเธอนั้นเป็นห้องขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหราและสวยมาก
เพดานนั้นเป็นตกแต่งไปด้วยคริสทัลที่ทอแสงระยิบระยับ จนทำให้ทั้งสวนดอกไม้กลางอากาศดูงดงามอย่างมาก
พร้อมกับเสียงบรรเลงเพลงของขิมที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น และซึมเข้าไปในหัวใจของเธอ จนทำให้เธอรับรู้ถึงความตื่นเต้นและเร้าใจ
พร้อมกับประดับด้วยดอกไม้สดที่นำเข้าจากต่างประเทศ ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว และเป็นกลิ่นที่ได้กลิ่นแล้วสบายไม่แรงมาก เพียงแต่ทำให้จิตใจของเราค่อยๆ คล้อยตาม อย่างอธิบายไม่ถูกว่าเป็นแบบไหน แต่รับรู้ถึงความเงียบสงบ และสบายใจมาก
ในตอนนี้ เสียงขิมกำลังขับกล่อมให้ทุกอย่างค่อยๆ เปลี่ยน เพลงที่เล่นก็เป็นเพลงคลาสสิก แล้วก็พลันเป็นเพลงที่ใช้เปิดในพิธีแต่งงานดังขึ้นแทน เป็นเพลงที่ไพเราะ และฟังสบายมาก
และในตอนที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับการชมบรรยากาศอยู่นั้น เย่เฉินก็ได้เปลี่ยนเป็นชุดสูท แล้วเดินเข้ามาพร้อมกับดอกไม้
ทุกก้าวเดินของเขานั้น คริสทัลที่อยู่บนเพดานก็สั่นไปตามแรงเดิน และทอแสงออกมาระยิบระยับเป็นรูปหัวใจสีแดง
ราวกับว่ารูปหัวใจพวกนี้ เต้นไปพร้อมกับบทเพลงที่กำลังบรรเลงอยู่ และยิ่งเป็นการทำให้รู้สึกว่าใจเต้นแรงมากขึ้น
และในเวลานี้ ข้างนอกสวนดอกไม้กลางอากาศ มีคนจำนวนไม่น้อยที่มองผ่านกระจกเข้ามาเห็น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในนี้
และที่น่าเสียดายอย่างเดียวคือ กระจกพวกนี้นั้น ถูกทำขึ้นแบบเบลอๆ ทุกคนเลยเห็นแค่ว่าเป็นชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังให้ดอกไม้กัน ซึ่งดูน่าอิจฉาอย่างมาก
และบนเพดานนั้นก็มีหัวใจออกมาไม่หยุด ทุกคนที่ผ่านมาเห็นต่างก็พูดขึ้น : “นี่มันโรแมนติกมากเลย! ทั้งชีวิตนี้ของฉันคงไม่มีวันได้เจออะไรแบบนี้แล้ว……”
“ถ้าให้เป็นผู้หญิงคนนั้น ให้ฉันตายตอนนี้ก็ยอม!”
“โอ้โห! ผู้ชายคนนั้นคงเป็นเศรษฐีลึกลับที่อยู่ในติ๊กต็อกแน่นอนเลย!”
“เสียดายที่ไม่เห็นหน้า! โธ่! ทรมานกันชัดๆ!”
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในสวนดอกไม้กลางอากาศนั้น ทุกคนต่างมองเห็นอย่างชัดเจน จนไม่อาจจะละสายตาออกไปจากตรงนั้นได้
ใครที่หันมาเห็นภาพนี้ ต่างพากันอิจฉาอย่างมาก และสายตาที่จับจ้องของทุกคนนั้นเต็มไปด้วยความสุข แล้วก็เอาแต่จ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นภายในสวนดอกไม้กลางอากาศ
ผู้หญิงหลายคนรู้สึกซึ้งจนน้ำตาไหล แล้วก็อดที่จะอิจฉาไม่ได้ แทบอยากจะเข้าไปเป็นผู้หญิงคนนั้นซะตอนนี้
แม้ว่าพวกเขาจะมองไม่เห็นหน้าของคนสองคนนั้น. แต่พวกเขาสามารถรับรู้ถึงความสุขของเธอได้อย่างชัดเจน
เย่เฉินเดินเข้ามาด้านห้าเธอ แล้วบี้ไปที่ภาพวิวกลางคืนของโรงแรม พลันพูดขึ้นอย่างสุขใจ : “ชูหรัน ฉันรักเธอ! ตอนนั้นฉันไม่สามารถจัดงานแต่งให้เธอได้ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นงานแต่งของเราสองคนที่เธอจะชอบนะ!”
พอเธอได้สติ ก็ปิดปากตัวเอง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างมีความสุข น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มออกมาไม่หยุด
พอได้ยินแบบนั้น ในใจเธอก็เบ่งบานออกมา พร้อมเดินเข้าไปหาเขา แล้วซบลงไปที่อกทันที พร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงสะอึกสะอื้นดีใจ : “ฉันชอบ! ชอบมากเลย! ขอบคุณนะเย่เฉิน! ขอบคุณมาก!”
พูดแค่นี้ เธอก็รู้สึกพูดอะไรไม่ออก ในขณะนี้ เธอรู้สึกว่าความคับแค้นใจตลอดสามปีที่ผ่านมานั้น มันคุ้มแล้ว!
ไม่ว่าเย่เฉินจะจัดงานนี้ขึ้นมาได้ยังไง แต่อย่างน้อยตอนนี้ เธอรู้สึกมีความสุขมาก และในค่ำคืนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในจินหลิงแล้ว!