จู่ๆ โค้ชหลิน ก็คุกเข่าลงกับพื้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ยกเว้น เย่เฉิน, วังว่านหลง และคนอื่นๆ ตะลึง ราวกับว่าถูกฟ้าผ่า!
คุณต้องรู้ว่า โค้ชหลิน โดดเด่นไม่เหมือนใครบนเกาะฮ่องกง
เมืองของเกาะฮ่องกงไม่ใช่เมืองใหญ่ แม้ว่าสถานที่นั้นจะปะปนกันไป แต่ในสายตาของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายคน นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมที่จะอยู่อาศัย
ยกตัวอย่างสมาชิกแก๊งบนเกาะฮ่องกง พวกเขาไม่ได้เจ๋งเท่าในหนัง ต่อหน้าแก๊งจริงๆ พวกเขาเป็นแค่กลุ่มน้องชายที่เล่นอยู่ในโคลน
สมาชิกแก๊งนี่ทำอะไรสักอย่างแล้ว นั่งเรือ 1 ชั่วโมงไปไท่โอถือว่าหนีเที่ยว ถ้าพูดจริง คนข้างนอกจะหัวเราะเยาะ
นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมแก๊งชาวจีนจำนวนมากไปญี่ปุ่น หรืออเมริกาเหนือเพื่อพัฒนา เหตุผลก็คือ ที่นี่ไม่มีที่ว่างให้พัฒนาจริงๆ
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ โค้ชหลิน สามารถกลายเป็นยอดปิรามิดแห่งประสิทธิภาพการต่อสู้ในหมู่สมาชิกของแก๊งเกาะฮ่องกงทั้งหมดได้
แม้แต่ทหารผ่านศึกอย่าง หง หยวนซาน ยังต้องให้เกียรติเมื่อเผชิญหน้ากับ โค้ชหลิน
แต่เป็นคนที่เป็นเหมือนดวงดาวที่ถือดวงจันทร์ แต่จู่ ๆ ก็คุกเข่าลงกับคนอื่น และตัวทั้งตัวก็สั่นเทาราวกับพาร์กินสัน ซึ่งเพียงแค่ล้มล้างมุมมองของทุกคน
คนเหล่านี้พูดไม่ออก และ หง หยวนชาน ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก เขาเป็นชายชรา ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่สมองสูญเสียความสามารถในการคิด เขาเข้าใจในทันทีว่า ครูหลิน พูดอะไร โฟกัส
“ปรมาจารย์วัง… เจ้าวังอะไรเล่า! เป็นไปได้ไหมว่าคนนี้… คือเจ้าวัง แห่ง วังว่านหลง?!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็กลัวไปหมด และสายตาก็จับจ้องไปที่อาจารย์หลิน หวังว่าจะได้ข้อความที่ชัดเจนจากเขา
ในขณะนี้ วันโพจุน มองไปที่ อาจารย์หลิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย และถามอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นสมาชิกของ วังว่านหลง หรือไม่”
ครูหลิน ก้มศีรษะลงและพูดอย่างละอายใจมาก: “เจ้าสำนักวัง…ผู้ใต้บังคับบัญชา…ผู้ใต้บังคับบัญชา…ผู้ใต้บังคับบัญชาเคยเป็นสมาชิกของหอว่านหลง… .. ออกจากวังว่านหลงเมื่อสองปีก่อน ..”
วันโพจุน ถามว่า “ทำไมคุณถึงจากไป”
“เพราะ…เพราะ…”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินก็พูดไม่ออก
เขาไม่มีใบหน้าที่จะพูดถึงอดีตของเขาที่ถูกไล่ออกจาก วังว่านหลง ต่อหน้า วันโพจุน
วันโพจุน เห็นว่าเขายอมจำนนและลังเล และตะโกนอย่างฉุนเฉียว: “คุณเคยเป็นสมาชิกของวังว่านหลง แต่คุณเป็นเหมือนขยะที่ก้มศีรษะและยอมจำนน ช่างดีเหลือเกิน! เงยหน้าขึ้น!”
อาจารย์หลิน ตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว
อย่างไรก็ตาม การบังคับของ วันโพจุน บังคับให้เขาบังคับตัวเองให้เงยหน้าขึ้น และพบกับการจ้องมองที่เหมือนคบไฟของ วันโพจุน
ในเวลานี้ ตัวเขาทั้งตัวแตกสลายและร้องไห้ออกมา “นายวัง…เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่ฝ่าฝืนระเบียบวินัยของวังว่านหลง ดังนั้นเขาจึงถูกไล่ออกจากวังว่านหลง…ผู้ใต้บังคับบัญชา ในทั้งสอง หลายปีตั้งแต่ฉันถูกไล่ออกจากโรงเรียน ฉันไม่ได้ปรารถนาที่จะกลับไปที่วังหมื่นมังกร และฉันหวังว่าเจ้าแห่งวังจะใจดีกับคุณ เพื่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณสามารถรับใช้วังหมื่นมังกรต่อไป…”
วันโพจุน หันกลับมามอง หลู่ ฮ่าวเทียน และถามว่า “ฮ่าวเทียน ทำไมเขาถึงถูกไล่ออก?”
หลู่ห่าวเถียน ตอบว่า “กลับไปที่เจ้าสำนัก ถ้าจำไม่ผิด เขาควรจะเป็นผู้ฝ่าฝืนข้อห้ามและใช้ยาต้องห้ามในทางที่ผิดเพื่อแสวงหาความก้าวหน้าในการเพาะปลูก ตามกฎของ วังว่านหลง ผู้เสพยาต้องห้าม ควรจะไล่ออกจากวังว่านหลง”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4509 ให้ลูกน้องของคุณหุบปากเขาไหม
บทที่ 4511 นายเย่ เป็นผู้ตัดสิน!
