“มันเหมือนกับว่าตระกูลหลี่เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดบนเกาะฮ่องกงในตอนนั้น มีอำนาจมาก แต่ก็ยังมีคนกล้าที่จะลักพาตัวลูกชายคนโตของพวกเขา!”
“ฉันก็เหมือนกัน!”
“แม้ว่าตอนนี้ฉันกำลังจะกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดบนเกาะฮ่องกง แต่ฉันก็ยังไม่ได้รับอิทธิพลจากคนอย่าง หง หยวนซาน อย่างแน่นอน”
“ถ้า หง หยวนซาน ต้องการต่อสู้กับฉัน ฉันก็ยังกลัวอยู่ และสุดท้ายก็หาได้เพียงคนที่จะสร้างสันติภาพ หรือใช้เงินเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ”
“เหมือนกับตอนที่ฉันมาที่นี่ครั้งแรกในวันนี้ ฉันทำได้แค่กัดฟันและสัญญาว่าจะให้เงินห้าล้านดอลลาร์แก่ หง หยวนซาน และพาลูกสาวของฉันไป…”
“แต่… หลานชายของเขาที่ยั่วยุลูกสาวของฉัน แต่ฉันต้องจ่ายค่าตอบแทนให้เขาห้าล้านเหรียญ นี่เป็นข้อเสียเปรียบที่ใหญ่ที่สุดของการมีเงินเพียงอย่างเดียว แต่ไม่มีความยิ่งใหญ่!”
“ถ้าฉันสามารถมีผู้สนับสนุนอย่าง เย่เฉิน ได้ มันจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!”
“เย่เฉินนี่เป็นตัวตนแบบไหนกันนะ เขาเป็นเจ้าของที่แท้จริงของวังว่านหลงทั้งหมด! หากคุณมีความสัมพันธ์กับเขา เป็นการดีที่สุดที่จะทำให้เขาเป็นแฟนของ หม่านฉง แล้วฉันจะเดินไปที่เกาะฮ่องกงหรือไม่!”
“ฉันเกรงว่าไม่ใช่แค่เกาะฮ่องกงเท่านั้น… ฉันเดินไปรอบโลกได้!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิว เจียหุย ก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
นอกประตู อินสเปอร์คลับ นอกจากรถ เทสล่า ของ หลิว หม่านฉง แล้ว ยังมี โรลส์รอยซ์ อีกหลายคัน ซึ่งสองคันเป็นรถยนต์ของ หลิว เจียหุย และผู้ติดตามของเขา
ผู้ติดตามของเขายังคงรออยู่ที่ด้านข้างรถในเวลานี้
เมื่อเห็นเขาออกมา เขาก็กล่าวด้วยความเคารพทันที “อาจารย์ คุณหนู!”
“ไอ้สารเลว!” หลิวเจียหุย หันหน้าไปทันทีและดุหลายคน: “ทำไมคุณไม่ทักทายคุณเย่ล่ะ!”
หลายคนตกใจและรีบพูดกับ เย่เฉิน อย่างรวดเร็วด้วยความเคารพ “สวัสดี คุณเย่…”
เย่เฉินคิดว่ามันตลก แต่เขาพยักหน้าตอบอย่างสุภาพ
ในเวลานี้ หลิว เจียหุย กล่าวกับ เย่เฉิน ด้วยใบหน้าที่ประจบสอพลอ: “คุณเย่ เนื่องจากคุณต้องการใช้รถของ หม่านฉง ฉันจะไม่ตามคุณไปทำให้เกิดปัญหา”
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ประจบสอพลอของพ่อของเธอ หลิว หม่านฉง ก็มีความคิดเห็นอยู่ในใจ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะแสดงออกมา
ดังนั้น เธอจึงมอบกุญแจรถให้ เย่เฉิน และพูดว่า “คุณเย่ มาขับรถดีๆ หน่อยเถอะ ฉันเหนื่อยนิดหน่อยและอาจขับรถไม่ได้”
หลิว หม่านฉง ไม่ได้ตั้งใจจะออนแอร์ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ทำให้เธอประหม่าเกินไป อัตราการเต้นของหัวใจของเธอยังเร็วมาก และทั้งร่างกายของเธอก็อ่อนแรงเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าขับรถ
เย่เฉินเข้าใจสถานการณ์ของเธอเป็นอย่างดีและหยิบกุญแจรถ
หลิว เจียหุย พูดอย่างไม่คาดฝัน: “หม่านฉง! เจ้าตะโกนใส่นายเย่ได้ยังไง! อย่าลืมว่านายเย่ เป็นแขกผู้มีเกียรติของครอบครัวเรา!”
เย่เฉิน กล่าวทันทีว่า “คุณหลิว อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยนี้มาเกี่ยวข้องเลย”
เมื่อเห็นว่า เย่เฉิน ดูเหมือนจะปกป้อง หลิว หม่านฉง หลิว เจียหุย ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มทันทีและพูดอย่างมีความสุข “ใช่ ใช่ ใช่! คุณเย่ สิ่งที่คุณวิพากษ์วิจารณ์นั้นถูกต้อง มันเป็นความผิดของฉัน และมันเป็นความผิดของฉัน”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็รีบพูดกับลูกสาวของเขาว่า “หม่านฉง มันเป็นพ่อของคุณที่ผิดในตอนนี้ คุณต้องไม่มีความรู้เท่าพ่ออย่างฉัน ถ้าคุณเหนื่อย พักผ่อนในนักบินร่วม และนายเย่ จะดูแลคุณอย่างดีอย่างแน่นอน”
หลิว หม่านฉง ไม่ชอบหน้าพ่อของเขามากนัก ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่รถโดยไม่หันกลับมามอง เปิดประตูรถและเข้าไปในนักบินร่วม
เย่เฉิน มองไปที่ หลิว เจียหุย และกล่าวว่า “คุณหลิวเราไปกันก่อน”
“โอเค!” หลิว เจียหุย พูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเย่ ไปก่อนนะ!”
เย่เฉินนั่งอยู่ในรถเทสลา และทันทีที่เขาสตาร์ทรถ หลิว หม่านฉง ก็มองมาที่เขาและถามอย่างจริงจังว่า “เย่เฉิน คุณเป็นใคร”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4518 ลมหายใจของชายที่แข็งแกร่ง
บทที่ 4520 ข้ามาที่นี่เพื่อเป็นประธานในความยุติธรรม
