เมื่อพูดอย่างนั้น น้ำตาของ เสวี่ย ฉือหยู ก็ร่วงหล่น และเธอก็สำลัก: “และถ้าสัญญาสิ้นสุดลง ฉันต้องจ่ายยี่สิบเท่าของค่าเสียหายที่ชำระบัญชีของกลุ่ม ฉันไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนั้น ฉันทำได้แค่ฟังนายเท่านั้น . คำแนะนำของหยาง…”
มาร์เวนเย่ ขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมคุณถึงต้องการเงินล้านนี้?
เสวี่ย ฉือหยู พยักหน้าและพูดด้วยเสียงต่ำ “ตอนแรกฉันต้องการเรียนต่อ แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของฉัน และฉันติดหนี้ต่างประเทศเป็นจำนวนมาก ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเรียนต่อได้…”
เสวี่ย ฉือหยู พูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง: “เดิมทีฉันวางแผนที่จะหางานทำทันทีหลังเรียนจบเพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัว และช่วยพ่อแม่ของฉันจ่ายหนี้ต่างประเทศที่พวกเขาค้างชำระโดยเร็วที่สุด แต่ฉันไม่ได้คาดหวัง ไปพบคุณหยางที่ถนนในโตเกียว เขาบอกว่าเขาจะเซ็นสัญญากับฉันและทำให้ฉันเป็นนักร้อง”
“นอกจากนี้ คุณหยางยังให้สัญญาค่าธรรมเนียมการลงนามหนึ่งล้านเหรียญฮ่องกง ค่าธรรมเนียมการลงนามนี้เพียงพอสำหรับฉันที่จะช่วยครอบครัวของฉันในการแก้ปัญหาวิกฤตทั้งหมด ดังนั้นฉันจึงลงนาม…”
เย่เฉินยังคงถามต่อไปว่า “เขาเซ็นสัญญานายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ 10 ปีเต็มของคุณ และให้เงินเพียง 1 ล้านดอลลาร์ฮ่องกงแก่คุณ?”
เสวี่ย ฉือหยู รีบพูดว่า: “ใช่…แต่สำหรับฉันหนึ่งล้านมีมากแล้ว…ฉันไม่มีทางเลือกอื่นในเวลานั้น…”
เย่เฉินพยักหน้าและถามว่า “ถ้าคุณไม่ต้องพิจารณาความเสียหายจากการชำระบัญชีหรือหนี้ครอบครัว คุณอยากจะเป็นดาราหรือไปโรงเรียนต่อไป?”
เสวี่ย ฉือหยู โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว: “ฉันต้องการไปโรงเรียนต่อ … แม้ว่าฉันจะชอบดนตรี แต่ก็ไม่เคยอยากเป็นดารา หลังจากเซ็นสัญญาที่นี่ ฉันรู้เรื่องราววงในมากมายที่ไม่รู้จักในอุตสาหกรรมนี้ ฉันไม่รู้ ไม่คิดว่าฉันจะเข้ากับพวกเขาได้ และถ้าฉันมีทางเลือก ฉันก็จะกลับไปโรงเรียน…”
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาเรื่อยๆ และเธอก็สำลัก: “อันที่จริง ฉันได้รับจดหมายตอบรับปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยโตเกียวแล้ว แต่… สถานการณ์ไม่อนุญาตให้ฉันไปต่อ …… ..”
เย่เฉินถามเธอว่า “ปริญญาโทจะเริ่มเมื่อไหร่?”
เสวี่ย ฉือหยู ตอบว่า: “กันยายน … “
“ตกลง” เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “คุณกับฉันถูกกำหนดให้พบกัน ไม่ต้องพูดถึงว่าสองครั้ง วันนี้ฉันจะจัดการเรื่องของคุณอย่างแน่นอน”
หยาง เทียนเฉิง เห็นว่า เย่เฉิน หยิ่งและเยาะเย้ยทันที: “ตลกจริงๆ เธอเซ็นชื่อเป็นขาวดำภายใต้ชื่อบริษัทของฉัน ฉันจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร! มีหลายคนที่ต้องการเอาคนออกไป จากบริษัทของฉัน หยาง เทียนเฉิง แต่ไม่มีใครประสบความสำเร็จ!”
หลิว เจียหุย กล่าวโดยไม่รู้ตัวในเวลานี้: “เกิด คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระโดยลืมตา ลูกชายคนโตของตระกูลหลี่ เอาผู้หญิงไปจากคุณไม่ใช่หรือ”
“คุณ…” หยาง เทียนเฉิงโกรธทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และพูดอย่างโกรธเคือง: “เวลานั้นไม่นับ! คราวนั้นฉันที่มาจากหยาง มองหน้าเขา! ฉันมองหน้าเขา . !”
หลิว เจียหุย ยักไหล่และพูดอย่างช่วยไม่ได้: “สิ่งที่คุณต้องการ คุณเป็นเจ้านาย สิ่งที่คุณพูดก็คือสิ่งที่คุณพูด”
ในเวลานี้เลขามารายงานอีกครั้ง “ท่านประธาน มีคนกลุ่มหนึ่งต้องการพบท่านที่ชั้นล่าง และคนแรกบอกว่านามสกุลของเขาคือหง…”
หยาง เทียนเฉิง หัวเราะ: “ฮ่าฮ่า! คุณหง มาแล้ว! ทำไมคุณไม่เชิญคนขึ้นมา!”
หลิว เจียหุย เหลือบมองเขาด้วยความสงสารและพูดอย่างจริงจัง: “เกิด เสียใจตอนนี้ บางทีมันอาจจะสายเกินไปแล้ว … “
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!” หยาง เทียนเฉิง พูดอย่างโกรธเคือง: “ตอนนี้คุณอยากจะอ้อนวอนให้เด็กคนนั้นไหม มันสายเกินไปแล้ว!”
หลิว เจียหุย พยักหน้าและพูดกับเลขานุการอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค ขึ้นมา…”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4540 เลิกคิดที่จะโน้มน้าวใจ
บทที่ 4542 พูดจาหยาบคายใส่นายเย่!
