บ่ายสองโมง.
เที่ยวบินของ เฉิน จ้าวจง ลงจอดที่สนามบินนานาชาติเกาะฮ่องกงตรงเวลา
ในเวลานี้ เฉิน จ้าวจง ซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างมีความรู้สึกสับสนปะปนอยู่ในใจ
เขาอยู่ห่างจากเกาะฮ่องกงนานเกินไป และทิวทัศน์นอกหน้าต่างก็ไม่คุ้นเคยอีกต่อไปแล้ว สิ่งเดียวที่เขาคุ้นเคยคือตัวอักษรจีนดั้งเดิมที่สามารถเห็นได้ทุกที่
อักษรจีนโบราณเหล่านี้เตือนเขาว่าหลังจาก 20 ปี ในที่สุดเขาก็กลับมาบ้านเกิดที่หายไปนาน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาเสียใจคือเมื่อกลับมาครั้งนี้เขาคงไม่มีโอกาสได้รู้จักเกาะฮ่องกงที่แยกจากกันมานานถึง 20 ปี ตั้งแต่ลงจอดที่เกาะฮ่องกงชีวิตของเขาก็อาจเข้าสู่การนับถอยหลัง
ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชายคนหนึ่งมาหาเขาและเตือนว่า “คุณเฉิน ตามระเบียบ อย่ารีบลงจากเครื่องบิน หลังจากผู้โดยสารคนอื่นๆ ลงจากเครื่องบิน ฉันจะมารับคุณด้วยตนเอง ฉันจะมอบคุณให้กับด่านศุลกากรเกาะฮ่องกงและหวังว่าคุณจะเข้าใจ”
เฉิน จ้าวจง พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “โอเค ขอบคุณ”
แม้ว่า เฉิน จ้าวจง จะถูกบังคับส่งตัวกลับประเทศโดยสหรัฐอเมริกา แต่เขาไม่ใช่นักโทษ ดังนั้นเขาจึงถูกส่งตัวกลับประเทศโดยไม่มีตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐฯ
ตามกระบวนการในสหรัฐ เนื่องจากเป็นการส่งตัวกลับประเทศ ข้อมูลหนังสือเดินทางของผู้ถูกเนรเทศจะถูกขึ้นบัญชีดำ และจะถูกห้ามเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นเวลาห้าปี สิบปี หรือตลอดชีวิต แล้วจึงจัดให้ขึ้นเครื่องบินเพื่อส่งตัวกลับ
ส่วนที่เหลือไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสหรัฐอเมริกา
ดังนั้นสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองสหรัฐจึงส่งเขาไปที่เครื่องบินขาออก และมอบเขาและข้อมูลของเขาให้กับเจ้าหน้าที่ของสายการบินเจ้าหน้าที่ของสายการบินจะมอบเขา และส่งข้อมูลให้เจ้าหน้าที่ศุลกากรบนเกาะฮ่องกงหลังจากที่เขาลงจากเครื่องบิน, กระบวนการส่งตัวกลับประเทศก็เสร็จสมบูรณ์
หลังจากผู้โดยสารทั้งหมดลงจากเครื่องบินแล้ว พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็มาหา เฉิน จ้าวจง อีกครั้งและพูดอย่างสุภาพว่า “คุณเฉิน มากับฉัน”
“ตกลง” เฉิน จ้าวจง พยักหน้าเล็กน้อย ยืนขึ้น และหยิบกระเป๋าถือขึ้นเครื่องบางส่วนจากชั้นวางสัมภาระเหนือศีรษะของเขา
จากนั้นเขาก็เดินตามเจ้าหน้าที่และลงจากเครื่องบิน
หลังจากข้ามสะพานที่มีหลังคาปกคลุมแล้ว เขาเห็นว่าเจ้าหน้าที่ศุลกากรสองคนรออยู่ที่ปลายสะพานที่มีหลังคาปกคลุมอยู่แล้ว
เจ้าหน้าที่นำ เฉิน จ้าวจง ไปให้ทั้งสองคน ส่งข้อมูลของ เฉิน จ้าวจง และกล่าวว่า “ท่านทั้งสอง นี่คือคุณเฉิน”
พนักงานคนหนึ่งพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณที่ทำงานหนัก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเราในภายหลัง”
หลังจากนั้นเขาเดินไปหา เฉิน จ้าวจง และพูดว่า “คุณ เฉิน จ้าวจง หรือเปล่า”
เฉิน จ้าวจง พยักหน้าเบา ๆ : “ฉันเอง”
เจ้าหน้าที่ศุลกากรกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับกลับบ้าน คุณเฉิน กรุณาไปศุลกากรกับเราก่อน”
เฉินจ่าวจงรีบถาม “ท่านครับ ขั้นตอนต่อไปคืออะไร”
เจ้าหน้าที่ศุลกากรอธิบายว่า: “จริงๆ แล้วง่ายมาก คุณถูกส่งตัวกลับประเทศโดยสหรัฐอเมริกา แต่คุณยังคงเป็นพลเมืองของเกาะฮ่องกงของจีน และเราได้ตรวจสอบสถานการณ์ของคุณล่วงหน้าแล้ว คุณไม่มีประวัติอาชญากรรมบนเกาะฮ่องกง และคุณเป็นพลเมืองที่ปฏิบัติตามกฎหมาย ดังนั้น คุณเพียงแค่ต้องทำการลงทะเบียนตามปกติกับเรา และคุณสามารถเข้าร่วมได้อย่างอิสระ”
ว่าแล้วเจ้าหน้าที่ศุลกากรก็พูดอีกครั้งว่า “อ้อ อ้อ ตอนนี้เรียกครอบครัวได้แล้ว ขอให้พวกเขามารับ เราจะเร่งงานฝั่งเราให้เสร็จในที่เดียว” มากสุดหนึ่งชั่วโมง”
เฉิน จ้าวจง ยิ้มเล็กน้อย: “ไม่จำเป็น โปรดดำเนินการตามขั้นตอนก่อน”
“ตกลง” เจ้าหน้าที่ศุลกากรพยักหน้าและกล่าวว่า “โปรดมากับฉัน”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4553 สิ่งนี้จะทำให้เธอผิดหวังและทำร้ายเธอ
บทที่ 4555 คุณเย่ เข้าไปกันเลยไหม
