หลิว เจียหุย ตกใจกับคำพูดของ เย่เฉิน มากจนแทบจะเป็นลม
เขาแอบไตร่ตรองด้วยความกลัว: “ลูกชายฟุ่มเฟือยของ จง หยุนชิว ยั่วเย้า เย่เฉิน และ เย่เฉิน รีดไถ 10 พันล้านดอลลาร์ เป็นเวลาสิบปี ฉันทำให้พ่อของ เย่เฉิน ขุ่นเคืองเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว และเขาก็กลับคำพูดของเขา เมื่อมองด้วยวิธีนี้ฉัน บาป… เป็นมากกว่าของ จงหยุนชิว…”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เสียงของเขาเกือบจะร้องไห้ และเขายังคงอ้อนวอน: “คุณเย่ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน หลิว เจียหุย ที่ไม่เชื่อฟังและกลับคำของเขา ฉันรู้จริงๆ ว่าฉันคิดผิด ฉันเต็มใจ เพื่อโบยบินสู่หลุมศพของพ่อคุณ คุณเย่ ฉางอิง และไปในชั่วข้ามคืน ตราบใดที่คุณยกโทษให้ฉันได้ในครั้งนี้ จากนี้ไปฉันจะไม่ทำให้อาจง อับอาย ในอนาคต อาจง จะเป็นน้องชายของฉัน เพศตรงข้ามหลิว เจียหุย หากคุณต้องการฉัน เจียหุย แค่ประโยคเดียว ถ้าใช่ ฉันหลิวเจียหุย จะทำให้ดีที่สุด!”
เย่เฉินเย้ยหยัน: “คุณหลิว คุณกับฉันรู้จักกันมาระยะหนึ่งแล้ว คุณคิดว่าฉัน เย่เฉิน เป็นคนพูดเก่งเหรอ?”
หลิว เจียหุย สำลักและพูดว่า “คุณเย่ โปรดยกโทษให้ฉันในครั้งนี้เพราะเห็นแก่อายุของฉัน…”
เย่เฉินถามเขาอีกครั้ง: “แล้วคุณคิดว่าฉัน เย่เฉิน เป็นคนใจดีอย่างนั้นเหรอ คุณแก่แล้วไม่ใช่เหรอ จง หยุนซิว ไม่แก่หรืออายุของเขาอ่อนกว่าคุณเหรอ? ?”
“นี่…นี้…” เมื่อเห็นความก้าวร้าวของ เย่เฉิน หลิว เจียหุย ดูเหมือนจะไม่ต้องการปรับตัวเลย ดังนั้นเขาจึงพูดได้เพียงว่า: “คุณเย่ โปรดมองที่ใบหน้าของ หม่านฉง และให้โอกาส ฉันจะทำการเปลี่ยนแปลง!”
“หม่านฉง?” เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างจริงจัง: “คุณหม่านฉง เป็นเด็กดีจริง ๆ และเธอแตกต่างจากคุณโดยพื้นฐาน คุณเป็นคนร้ายที่ไม่เชื่อในคำพูด แต่เธอสามารถรักษาสัญญาของคุณได้เสมอ!”
หลังจากหยุดชั่วคราว เย่เฉิน ก็พูดอีกครั้ง: “เธอสัญญากับพ่อค้าแม่ค้าที่แผงขายขนมข้างทางเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วว่าพวกเขาจะไม่เพิ่มค่าเช่าบ้านอีก และเธอก็ทำมัน แล้วคุณล่ะ คุณทำอะไรมานานกว่าสิบปีแล้ว เป็นแถวเป็นแถวเหรอ รักษาสัญญาของคุณ?
หลิว เจียหุย ไม่รู้จะตอบอย่างไรอยู่พักหนึ่ง
เย่เฉิน กล่าวต่อ: “หลิวเจียหุย ถ้าคุณพูดได้หนึ่ง สอง หรือสามเกี่ยวกับคำมั่นสัญญาของคุณที่จะรักษาสัญญาของคุณ ฉันก็อาจพิจารณาให้ประโยคเบา ๆ กับคุณ แต่ถ้าคุณพูดไม่ได้ ก็อย่าถือสา หม่านฉง ออกมาเป็นโล่ ปีนี้คุณก็เป็นชายอายุ 50 ปี และคุณยังใช้ลูกสาวเป็นเกราะป้องกันเมื่อเกิดปัญหา ไม่กลัวว่าจะถูกหัวเราะเยาะเมื่อกระจายออกไปหรือ?”
การแสดงออกของ หลิว เจียหุย นั้นน่าเกลียดเหมือนมะระขี้นก
เขาใช้สมองอย่างหนักและคิดอะไรไม่ออกจริงๆ เพื่อรักษาสัญญา
หลังจากคิดดูแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงมองเย่เฉิน และพูดอย่างน่าสมเพชว่า “คุณเย่… สามสิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นความผิดของฉันทั้งหมด และฉันไม่ กล้าเถียง ขอแค่บอกวิธีแก้ตัว…”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย: “วิธีชดเชยมันขึ้นอยู่กับคุณ ให้ฉันดูว่าคุณจริงใจแค่ไหนในการกลับใจ”
“ฉัน…” หลิว เจียหุย พูดไม่ออก และเขาก็ปล่อยให้เขาพูดจริงๆ ว่าเขาไม่กล้า
หากมีความจริงใจน้อยกว่า เย่เฉิน จะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอนและอาจโกรธเพราะมัน
ถ้าเขาจริงใจมากกว่านี้ เย่เฉิน อาจจะเห็นด้วย แต่เขาคงจะเจ็บปวดมาก
หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ลังเลใจว่า “คุณเย… ผมยินดีจ่ายเงิน 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐทุกปีในอีก 20 ปีข้างหน้า เพื่อชดเชยความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา คุณคิดอย่างไร? …”
ท้ายที่สุดเขามองไปที่ เย่เฉิน อย่างประหม่าเพราะกลัวว่า เย่เฉิน จะคลั่งไคล้ในทันใด
รวม 20 ปี 2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นจำนวนเงินมหาศาลในสายตาของคนส่วนใหญ่ แต่ หลิว เจียหุย รู้ในใจของเขาว่าสำหรับ เย่เฉิน นี่ไม่ใช่อะไรเลย
คุณรู้ไหม เพื่อแลกกับการให้อภัยของ เย่เฉิน จง หยุนซิว ตกลงที่จะขอ 10 พันล้านเป็นเวลาสิบปี
2 พันล้านใน 20 ปี และ 10 พันล้านใน 10 ปี ความแตกต่างที่นี่ไม่ได้เป็นเพียงห้าเท่าของความสัมพันธ์ระหว่าง 10 พันล้านถึง 2 พันล้าน ถ้าคุณพิจารณาอัตราดอกเบี้ยที่มีรอบระยะเวลาสิบปีพิเศษและปัจจัยหลายสิบ อัตราเงินเฟ้อปี สองพันล้านของเขาเป็นจริงหนึ่งในแปดหรือหนึ่งในสิบของ จง หยุนซิว
ดังนั้นเมื่อเขาเริ่มพูดราคานี้ หัวใจของเขาไม่สบายใจอย่างยิ่ง เพราะกลัวว่า เย่เฉิน จะหันหน้าทันทีถ้าเขาไม่พอใจ
เย่เฉิน มองไปที่ หลิว เจียหุย อย่างว่างเปล่าในเวลานี้ และเขาได้เห็นธรรมชาติของผู้ชายคนนี้ในหัวใจของเขาแล้ว
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4565 จะให้คำอธิบายได้อย่างไร!
บทที่ 4567 เขาต้องจ่ายเงินให้กับลุงจง
