ด้วยคำพูดจาก เย่เฉิน ดวงตาของ หลิว เจียหุย ตกใจมากจนเป็นลมทันที
ฟาง เจียซิน ที่อยู่ข้างๆ เอื้อมมือออกไปพยุงเขาอย่างเร่งรีบ จับศีรษะสั่นๆ แล้วตะโกนดังก้องข้างหูว่า “เจ้าเป็นอะไรไป กาไฟ ได้โปรดตื่นเถิด กาไฟ เจ้าอย่าได้นะ” กลัวฉัน…”
ตามเสียงกรีดร้องของ ฟาง เจียซิน หลิว เจียหุย ตื่นขึ้นมาด้วยการเริ่มต้น สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อตื่นขึ้นคือการมองขึ้นไปที่ เย่เฉิน และร้องไห้ “คุณเย่ คุณกำลังฆ่าฉัน! 10 ปี 200 พันล้านหรือดอลลาร์ ฉันจะเอามันออกไปได้อย่างไร…”
เขาร้องไห้อย่างขมขื่น: “มันเป็นความจริงที่ฉัน หลิว เจียหุย ไม่ใช่สิ่งของ แต่คุณไม่สามารถใช้ประโยชน์จากปัญหาและขอเงินจากฉันได้มาก! ถ้าคุณต้องการให้ฉันเงินมาก จะดีกว่าที่จะ ฆ่าฉันโดยตรง! คุณฆ่าฉัน มรดกของฉันยังคงถูกทิ้งไว้ให้ หม่านฉง และลูกๆ คนอื่น ๆ ของฉัน แต่ถ้าฉันสัญญากับคุณ แต่ฉันจะไม่เป็นอะไร และอนาคตของพวกเขาจะย่ำแย่และขาวโพลน!”
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและพูดเบา ๆ : “เฮ้ ฉันคิดว่าความคิดของคุณดีมาก!”
หลังจากนั้น เย่เฉินพูดด้วยใบหน้าจริงจัง: “บอกตามตรง ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าของตระกูลเย่ และฉันมี เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป, จิ่วซวน ฟาร์มาซูทิคอล, ยีซู ชิปปิ้ง และ วังว่านหลง อยู่ในมือด้วย ไม่มี ที่สำหรับใช้จ่าย จึงไม่มีประโยชน์ที่จะขอเงินของคุณ!”
“อีกอย่าง ถ้าฉันเอาเงินของคุณไปจริงๆ ฉันจะไม่บังคับให้คุณรับผิดชอบอีกต่อไปแล้ว ฉันในฐานะลูกชาย ไม่ได้ให้อะไรกับพ่อเลย แต่แลกศักดิ์ศรีของพ่อเป็นเงิน และเมื่อฉันตาย ฉัน ไม่มีหน้าไปหาจิ่วฉวน ดูเขาด้านล่างสิ!”
“ดังนั้น ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้คือคุณต้องขอโทษด้วยความตาย ไม่เพียงแต่อธิบายให้พ่อของฉันฟัง แต่ยังรวมถึงลุงจงด้วย และอย่างที่คุณพูดในตอนนี้ ถ้าคุณตาย ทรัพย์สินของคุณจะไม่ได้รับผลกระทบ ไม่ ไม่ว่าผลกระทบจะเป็นอย่างไร ลูก ๆ ของคุณจะสามารถได้รับมรดกของคุณทั้งหมด ทุกคนมีความสุข “
“อะไร?!”
หลิว เจียหุย ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง
เดิมทีเขาต้องการคิดหาหม้อที่หักมาหนึ่งคู่แล้วทุบให้นกแหงนหน้าขึ้นข้างบน เพื่อบังคับให้เย่เฉินลดราคา
แต่ใครจะไปคิดว่าการตัดสินจากการแสดงของเย่เฉิน เขาอยากให้เขาตาย…
ด้วยวิธีนี้ คำพูดที่โหดร้ายที่เขาพูดเมื่อกี้ไม่ได้อยู่ในหัวใจของ เย่เฉิน?
เมื่อ หลิว เจียหุย ตกใจจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เย่เฉิน ก็พูดกับ วันโพจุน ที่อยู่ข้างๆ เขาว่า “โพจุน ฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่านาย หลิว จะมีความกล้าหาญเช่นนี้ เนื่องจากเขาตั้งใจจะขอโทษด้วย ให้ตายก็หามันเจอ ถึงเวลาที่เหมาะสมที่จะเติมเต็มเขา!”
วันโพจุน โพล่งออกมาโดยไม่ลังเล: “คุณเย่ วางใจเถอะ ลูกน้องของเขาจะจัดการอย่างเหมาะสม!”
หลิว เจียหุย เกือบจะตะลึง แต่คราวนี้ เย่เฉิน พูดกับ วันโพจุน อีกครั้งว่า “อย่างไรก็ตาม ฉันมีคำขอ โพจุน คุณต้องฟังอย่างระมัดระวัง!”
ว่ันโพจุน กำหมัดด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดด้วยความเคารพ “คุณเย่ กรุณาสั่งด้วย!”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง: “คุณหลิวมีความกล้ามาก ซึ่งทำให้ฉันประทับใจมาก ดังนั้นเมื่อคุณส่งเขาไปบนท้องถนน อย่าอายเขาเกินไป ปล่อยให้เขาไปเร็วขึ้นและลดความเจ็บปวดของเขาลง , มันถือได้ว่าเป็นความเคารพที่ เย่เฉิน ของฉันมีต่อเขา “
วันโพจุน พูดทันทีว่า “ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ลูกน้องของคุณจะปล่อยคุณหลิว ไปโดยไม่เจ็บปวด!”
หลิว เจียหุย ตกใจมากจนเกือบจะหันหลังกลับ และ เย่เฉิน พูดกับ ฟาง เจียซิน ในเวลานี้: “นางหลิว หลังจากที่นายหลิวจากไป ฉันหวังว่าเจ้าที่เป็นม่ายจะสามารถฝังเขาได้อย่างสง่างาม และคุณต้องซื้อให้นายหลิวในเวลานั้น สุสานที่ดีที่สุดบนเกาะฮ่องกง”
ฟาง เจียซิน ก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอสำลัก: “เย่…คุณเย่…ฉัน…ฉันอยู่ในตระกูลหลิว และไม่มีสิทธิ์ควบคุมทรัพย์สิน… …”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4567 เขาต้องจ่ายเงินให้กับลุงจง
บทที่ 4569 เขาทำให้คุณขุ่นเคืองได้อย่างไร
