ขณะที่เธอพูด เธอชี้ไปที่กล่องไม้เล็กๆ ในมือของ หลิว หม่านฉง และสั่งว่า “คุณหลิว เก็บเม็ดยานี้ไว้ดีกว่า สิ่งนี้มีค่า พยายามอย่าให้คนอื่นรู้เรื่องนี้”
“โอเค…” หลิว หม่านฉง พยักหน้า วางกล่องไม้เล็กๆ ไว้ใกล้ๆ ตัวเธอ และจำบางอย่างได้ทันที และรีบถาม เฟย เค็กซิน ว่า “คุณหญิง เฟย คุณรู้จัก คุณเย่เฉิน ได้อย่างไร
หลายสิ่ง อ่าา? รู้สึกเหมือนรู้จักเขาเป็นอย่างดี “
เฟย เค็กซิน ยิ้มอย่างไม่ยอมรับตนเองและกล่าวว่า “เมื่อตอนที่ฉันอยู่ที่ จินหลิง ก่อนหน้านี้ฉันได้ตรวจสอบสถานการณ์ของเขาอย่างเงียบ ๆ และด้วยเหตุผลบางอย่างของฉันเอง หลายสิ่งหลายอย่างก็คลี่คลายลง”
หลิว หม่านฉง อดไม่ได้ที่จะชื่นชม: “คุณเฟย ฉลาดจริงๆ… ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่คิดเรื่องนี้เลย…”
“ฉลาด…” เฟย เค็กซิน ยิ้มและส่ายหัว: “ไม่มีประโยชน์ที่จะฉลาด”
ขณะที่เธอพูด สีหน้าของเธอก็หยุดนิ่งทันที ราวกับว่าเธอต้องการจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
ในความเป็นจริง เฟย เค็กซิน รู้ว่า เย่เฉิน ดูเหมือนจะมีระยะห่างกับเขาเสมอ
ก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยต้องการที่จะเข้าใจว่าทำไม และคิดว่าเธอจงใจใช้นามแฝง จ้าน ไฟเออร์ เพื่อหลอกลวง เย่เฉิน ทำให้ เย่เฉิน ไม่พอใจกับตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ จู่ๆ เธอก็อยากจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
บางทีเหตุผลที่ เย่เฉิน รักษาระยะห่างจากตัวเองอาจเป็นเพราะเขาคิดว่าเขาฉลาดเกินไป
สำหรับคนที่มีหลายตัวตนเช่น เย่เฉิน เขาต้องไม่ต้องการให้คนอื่นรู้มากเกินไปเกี่ยวกับเขา และเพราะเขาฉลาดเกินไปและสามารถรวบรวมและสรุปความลับที่ซ่อนอยู่จากเบาะแสต่างๆ เขาจะช่วย เย่เฉิน ได้มากอย่างแน่นอน . ความรู้สึกของวิกฤตบางอย่าง
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ เย่เฉิน จะต้องอยู่ห่างจากตัวเอง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฟย เค็กซิน ก็รู้สึกหงุดหงิด
ผู้คนมักพูดว่าความฉลาดถูกเข้าใจผิดว่าเป็นความฉลาด และคุณอาจเป็นอีกวิธีหนึ่งในการตีความประโยคนี้
ในขณะนี้ เฟย เค็กซิน เห็น เย่เฉิน กำลังเดินข้ามถนน
ดังนั้นเธอจึงรีบกระซิบกับ หลิว หม่านฉง: “คุณหลิว คุณเย่กลับมาแล้ว อย่าให้เขารู้ว่าเราเพิ่งพูดถึงเรื่องอะไร”
หลิว หม่านฉง พยักหน้าอย่างรวดเร็ว: “คุณหญิงเฟย ไม่ต้องกังวล ฉันเข้าใจ…”
ในไม่ช้า เย่เฉิน ก็เดินกลับมาพร้อมกับเคสโทรศัพท์มือถือที่ซื้อมาใหม่
เขาไม่มีเวลานั่งลง ดังนั้นเขาจึงวางเคสโทรศัพท์ไว้ข้างหน้า หลิว หม่านฉง แล้วพูดว่า “คุณหม่านฉง ลองเคสโทรศัพท์นี้สิ ฉันซื้อแบบทึบมาเป็นพิเศษเพื่อที่ฉันจะมองไม่เห็นโทรศัพท์ รอยแตกที่ด้านหลัง”
หลังจากที่ หลิว หม่านฉง ได้รับการเทศนาจาก เฟย เค็กซิน และได้เรียนรู้ถึงคุณค่าของเลือดที่กระจัดกระจายและยารักษาหัวใจ ความคับข้องใจครั้งก่อนๆ ได้ถูกขจัดออกไป แทนที่ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่จริงใจ เมื่อเห็น เย่เฉิน ไปซื้อคืนให้ตัวเอง แชสซี รู้สึกละอายใจเล็กน้อย ดังนั้นฉันจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ขอบคุณ คุณเย่…”
เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของเธอสงบลงมาก เย่เฉินก็โล่งใจ ยิ้มเล็กน้อย และเตือนว่า “ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ ทางที่ดีที่สุดคือใช้เคสโทรศัพท์เสมอ มิฉะนั้น มันจะเป็นรอยขีดข่วน .”
“ฉันรู้จักนายเย่…” หลิวหม่านฉง พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า และในขณะเดียวกันก็รีบเปิดเคสโทรศัพท์แล้ววางลงบนโทรศัพท์ที่เสียของเขา
เคสโทรศัพท์มีขนาดพอดีและสะดวกมาก และยังมีลวดลายการ์ตูนที่ด้านหลังซึ่งเป็นลูกสุนัขการ์ตูนที่น่ารักมาก
หลิว หม่านฉง ดูเหมือนจะชอบเคสโทรศัพท์นี้มาก ๆ เขาไม่สามารถช่วยเล่นมันซ้ำ ๆ ในมือของเขาและอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมากในทันที
เฟย เค็กซิน ที่อยู่ข้างๆ เห็นรอยยิ้มของ หลิว หม่านฉง เหมือนเด็ก และเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาในใจ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดว่าเธอไม่ใช่ตัวละครที่อ่อนโยนเลย เธออดคิดในใจไม่ได้ว่า “ฉันอาจจะไม่สามารถเป็นเหมือน หลิว หม่านฉง ในชีวิตของฉันได้ ดังนั้น เย่เฉิน จึงอดไม่ได้ที่จะ อยากดูแลฮั่วหู ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นและร่วมทางกับเขาในทางอื่นดีกว่า…”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4596 เป็นของขวัญจากเขา
บทที่ 4598 รักษาระยะห่างจากกันเล็กน้อย
