เมื่อเห็นใบหน้าของ หลิว หม่านฉง เย่เฉิน วางแผนที่จะให้ หลิว เจียหุย ก้าวขึ้น
หากเขาไม่ก้าวขึ้นเขาจะกลายเป็นเป้าหมายของการเยาะเย้ยของชาวฮ่องกงทั้งหมดในอนาคตอย่างแน่นอน
หากคุณให้การก้าวลงจากตำแหน่ง คุณสามารถช่วยเขาให้ไกล่เกลี่ยได้เล็กน้อย และทิ้งภาพพจน์ที่ดีของการยิ้ม และไม่สนใจความคับข้องใจ
ยิ่งกว่านั้น เฟย เค็กซิน มาที่นี่และไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะส่งความโปรดปรานให้เขา
หลิว หม่านฉง ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งต่อไปที่อาจถูกหัวเราะเยาะโดยกลุ่มฮ่องกงทั้งหมด แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ เย่เฉิน ในทันที ดูเหมือนว่าคนทั้งตัวจะโดนอะดรีนาลีนและเขาถามอย่างตื่นเต้น: “คุณเย่.. . .คุณ…คุณจริงจังไหม!”
เย่เฉินพูดเบา ๆ : “ฉันต้องโทรหาคุณในตอนเช้าเพื่อแกล้งคุณหรือไม่!”
น้ำตาแห่งความตื่นเต้นของ หลิว เจียหุย เกือบจะร่วงหล่น และเสียงของเขาก็สั่นสะท้าน: “เย่…คุณเย่…ขอบคุณมาก! คุณ… .คุณก็แค่…ผู้ช่วยให้รอดของฉัน…”
เย่เฉินยิ้ม: “คุณหลิว คุณไม่ต้องวิตกที่จะขอบคุณฉันขนาดนั้น ฉันยังดูหน้าคุณหม่านฉง และให้โอกาสคุณในการปรับภาพลักษณ์ของคุณ ถ้าคุณดูแลมันให้ดีล่ะ ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอาจไม่ใช่แค่ปัญหา แต่มันจะกลายเป็นความอัปยศของคุณ แต่มันจะกลายเป็นจุดสว่างของคุณ”
ถ้าเขาเปลี่ยนมัน หลิว เจียหุย จะรู้สึกอย่างแน่นอนว่า เย่เฉิน กำลังเยาะเย้ยตัวเองและสวมหมวกสีเขียวเขาจะเป็นจุดส่องแสงได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินเย่เฉินพูดในตอนนี้ เขารู้สึกว่าสิ่งที่เย่เฉินพูดนั้นเป็นเพียงความจริง
เขาอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองในใจว่า “บ้าจริง แม้จะใส่สามีซึ่งภรรยามีชู้ก็เปลี่ยนไม่ได้ แต่ถ้าคุณประชาสัมพันธ์อย่างที่ เย่เฉิน พูดจริงๆ บางทีมันอาจจะกลายเป็นจุดประกายอันยิ่งใหญ่จริงๆ ก็ได้! ในเวลานั้น ผู้คนบนเกาะฮ่องกงจะรู้ไหม ฉัน หลิว เจียหุย ตอบแทนความคับข้องใจของฉันด้วยคุณธรรม ดังนั้น บุคลิกและบุคลิกภาพของฉันต่อหน้าสาธารณชนจึงตรงไปตรงจุดสุดยอด!”
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็กล่าวด้วยความเคารพทันที: “คุณเย่ ขอบคุณที่คิดถึงฉันและหม่านฉง! ฉันจะคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพ่นลมหายใจและกล่าวว่า “ตกลง ไปทำงานของคุณ ฉันจะรอคุณที่ ซือซุนเตา”
หลิว เจียหุย รีบกล่าวด้วยความเคารพ “เอาล่ะ คุณเย่ ขอบคุณคุณเย่!”
หลังจากวางสาย หมอกของ หลิว เจียหุย ทั้งหมดก็ถูกกวาดออกไป โบกมืออย่างตื่นเต้นในรถ และคนทั้งหมดก็ตื่นเต้นและยิ้มมากขึ้น
ฟาง เจียซิน ที่อยู่ข้างๆ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกตื่นเต้นในทันที และถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ที่รัก เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? นามสกุลเย่ บอกอะไรคุณบ้าง”
หลิว เจียหุย ตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง: “ให้ตายสิ! คุณหยาบคายขนาดนี้ได้อย่างไร คุณต้องการเรียกนายเย่! หรือนายน้อยเย่!”
ฟาง เจียซิน พึมพำเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ: “คุณบอกว่านามสกุลเย่ เป็นปีศาจ และตอนนี้คุณกำลังพูดถึงฉัน … “
“นั่นมันเมื่อกี้นี้!” หลิวเจียหุย กล่าวอย่างเคารพ: “หลังจากวันนี้ เย่เฉิน จะเป็นพ่อแม่ที่เกิดใหม่ของฉัน!”
หลังจากพูดจบ เขาก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ถ้าวันนี้ผ่านไปด้วยดี ไม่เพียงแต่ฉันจะสามารถถอดหมวกสีเขียวที่สวมมานานกว่า 20 ปีแล้ว แต่ยังจะทำให้ผู้คนบนเกาะฮ่องกงมองมาที่ฉันด้วย เลากาไฟ ยิ่งไปกว่านั้น คุณเฟย อยู่ที่นี่ เผชิญหน้ากับฉันในฐานะผู้รับรอง แล้วฉันจะไม่เป็นอย่างที่ฉันเคยเป็นอีกในอนาคต!”
ฟาง เจียซิน อุทาน “คุณเฟย จะรับรองคุณหรือไม่!”
“ใช่!” หลิว เจียหุย อุทานอย่างตื่นเต้น: “คราวนี้มันเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวังจริงๆ ต้องขอบคุณความใจดีของนายเย่ เขายื่นมือมาที่หน้า หม่านฉง ให้ฉัน!”
หลังจากพูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “โอ้! หม่านฉง หม่านฉง เป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ของฉัน! ทุกวันนี้นอกจากจะใช้เงินเพื่อคลอดบุตรเป็นทาสแล้ว ยังทำให้คุณโกรธ สร้างปัญหา หรือ ให้กำเนิดลูก ลูกสาวดี มีลูกสาวเป็นกำไร!”
ฟาง เจียซิน อดไม่ได้ที่จะบ่น: “คุณเคยบ่นว่าคุณไม่มีลูกชาย แต่ตอนนี้ลูกชายของฉันได้ให้กำเนิดคุณแล้ว และคุณพูดแบบนี้อีกครั้ง … “
หลิว เจียหุย พูดด้วยใบหน้าจริงจัง: “ฉันจะบอกความจริงกับคุณ เด็กเหม็นของเรา ฉันรู้ว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จในอนาคตเมื่อฉันดูเขา แย่จัง ในโรงเรียนประถม แม้แต่การสอบร้อยเปอร์เซ็นต์ เอกสารไม่ผ่าน 20 ใช่ ทุกวันคุณรู้วิธีเล่นถ้าคุณไม่เรียนรู้อะไรเลย และในอนาคตคุณจะกลายเป็นผี!”
ฟาง เจียซิน ก็ก้มหน้าด้วยความหงุดหงิด
ลูกชายตัวเองไม่มีอะไรทำจริงๆ ไม่สนใจว่าไม่ชอบเรียน ที่สำคัญคือสมองมันงี่เง่า เขาชวนครูที่ดีที่สุดบนเกาะฮ่องกงมาสอนที่บ้านแต่เขาก็ยัง ไม่สามารถเรียนรู้
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4607 ส่งความโปรดปราณให้คุณ
บทที่ 4609 ไม่ต้องกลัวเกียรติหรือความอับอาย
