อันที่จริง สำหรับ เย่เฉิน เขาไม่ต้องการให้หม่าหลานอยู่ที่นี่และรบกวนโลกของคนสองคนระหว่างเขากับภรรยาของเขา
เหตุผลที่ฉันทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อพาหม่าหลานมาก่อน ส่วนใหญ่เป็นเพราะฉันกำลังจะไปเกาะฮ่องกง และฉันทนไม่ได้ที่จะทิ้งภรรยาไว้ที่นี่ตามลำพัง ฉันก็เลยหลอกหม่าหลานและปล่อยให้เธอดูแลเมีย ในระหว่างที่ไปเกาะฮ่องกง ไม่กี่วันที่ผ่านมา
ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้หม่าหลานอยู่ที่นี่
อย่างไรก็ตาม เซียว ชูหราน ไม่ทราบสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของ หม่าหลาน แต่ เย่เฉิน ไม่ชัดเจนกว่านี้ หม่าหลาน ตอนนี้สะอาดกว่าใบหน้าของเธอ หากไม่มีเงิน เธอจะอยู่ที่สหรัฐอเมริกาอย่างแน่นอนจนกว่า เซียว ชูหราน เสร็จสิ้นการฝึกอบรมทั้งหมด เธอจะกลับไปหลังจากจบหลักสูตรและเมื่อกลับประเทศ
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญอันดับต้น ๆ ของ เย่เฉิน ที่จะปล่อยเธอไปอย่างรวดเร็ว
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ เย่เฉิน จงใจพูดบางอย่างเกี่ยวกับอัตราการคงมูลค่าของมือสอง
อันที่จริง ฉันแค่อยากเตือนหม่าหลานว่าเขามีสร้อยคอเหมือนกัน 2 อัน แม้ว่าเขาจะทำได้แค่แกล้งทำเป็นบังคับ แต่เขาสามารถเลือกขายสร้อยคออีกอันอย่างเงียบๆ โดยแสร้งทำเป็นขี้ขลาด
อย่างไรก็ตาม เธอมีสองเรื่องที่เหมือนกัน ตราบใดที่เธอมีอีกคนหนึ่งอยู่ในมือ เรื่องนี้จะไม่ถูกเปิดเผย
ยิ่งกว่านั้น หลังจากคำนวณทุกอย่างแล้ว ในที่สุดเธอก็ได้สร้อยคอ
หลังจากการเตือนของ เย่เฉิน หม่าหลาน คิดเรื่องนี้จริงๆ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกมั่นใจเกือบจะในทันที
คณะรำกวงและทีมอาละวาดจะไปด้วยกัน หม่าหลานอยากกลับบ้านแล้ว
เมื่อเห็นใบหน้าที่ประหลาดใจของเซียวชูหราน หม่าหลานก็อดไม่ได้ที่จะพูดอีกครั้งว่า “ชูราน สิ่งที่แม่พูดเมื่อกี้มาจากใจ ฉันคิดถึงคุณจริงๆ แต่กลับมาหาคุณแล้วไม่ได้ ต้องการ จากนั้นฉันก็เริ่มรู้สึกคิดถึงบ้านโดยธรรมชาติ ยิ่งคุณอายุมากขึ้น ความคิดถึงยิ่งแข็งแกร่งขึ้น สำหรับคุณแม่แล้ว ความคิดถึงอยู่ห่างจากคุณเพียงตั๋วเครื่องบินใบเดียว”
หลังจากพูดแล้ว หม่าหลานก็พูดอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ แม่ไม่อยากรบกวนโลกของคุณสองคน แม่ไม่สะดวกที่จะเป็นหลอดไฟที่นี่ คุณจึงปล่อยให้แม่กลับก่อนเวลา บอกว่าใช่ไม่ใช่?”
เซียวฉู่หรานพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แล้วเมื่อไรเจ้าจะจากไป?”
หม่าหลานพูดอย่างไม่ลังเลว่า “แน่นอน ยิ่งเร็วยิ่งดี ทำไมคุณไม่ดูว่าพรุ่งนี้มีตั๋วอีกไหม”
“พรุ่งนี้?!” เซียวฉู่หรานพูดอย่างโกรธเคือง: “แม่ ต่อให้แม่จะจากไป อย่าฉับไว ราวกับว่าจู่ๆ เธอก็หันหน้าไปและจำใครไม่ได้ ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าจะพาไป คุณไปนิวยอร์คเพื่อเดินเล่นหลังจากวันหยุดสุดสัปดาห์ คุณไม่ไปเหรอ”
“อุ๊ย! ฉันจะลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร…” หม่าหลานจำได้ว่าในที่สุดเธอก็มาที่สหรัฐอเมริกา แต่เธอไม่เคยไปนิวยอร์ก
ตามกระบวนการปกติเมื่อเธอมาที่พรอวิเดนซ์ เธอต้องไปนิวยอร์กก่อนที่จะเชื่อมต่อ แต่เธอโชคดีที่ชนะรางวัล 1.2 ล้านที่จัดโดยเย่เฉิน เธอจึงบินตรงจากจินหลิงไปยังโพรวิเดนซ์ ถ้ำ ไม่เคยแม้แต่จะเหยียบย่ำดินของนิวยอร์ก
หม่าหลานคิดว่า: “ญาติและเพื่อนใน วีแชท ทุกคนรู้ว่าฉันมาที่สหรัฐอเมริกาโดยเครื่องบินส่วนตัว ถ้าฉันไปนิวยอร์กเพื่อถ่ายรูปและโพสต์กลุ่มเพื่อนอีกสองสามวง จะไม่เป็นแบบนี้ การเดินทางไปสหรัฐอเมริกาจะไร้ประโยชน์?”
“อย่างไรก็ตาม สร้อยคอของเย่เฉินได้รับมอบให้แก่ฉันแล้ว และเขาจะไม่วิ่งหนี ดังนั้นฉันจะไปนิวยอร์กเป็นเวลาสองวันแล้วกลับไปที่จินหลิงเพื่อขายสร้อยคอ!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงรีบพูดกับเสี่ยว ชูหราน: “ชูราน ทำไมคุณไม่ทำอย่างนี้ ซื้อตั๋วให้แม่คุณบินจากนิวยอร์กในคืนวันอาทิตย์ ไปนิวยอร์กสองวันในบ่ายวันศุกร์และ ในคืนวันอาทิตย์ คุณแม่ ขึ้นเครื่องบินโดยตรงจากนิวยอร์กเพื่อกลับประเทศจีน แล้วคุณกับเย่เฉินจะขับรถกลับไปที่พรอวิเดนซ์ คุณคิดอย่างไรกับข้อตกลงนี้”
เซียว ชูหราน รู้ว่า หม่าหลาน ได้ตัดสินใจที่จะจากไป และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บเธอไว้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและตกลงโดยกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เรียบร้อย ฉันจะตั้งตั๋วให้คุณในวันอาทิตย์ และเราจะไปด้วยกันในวันศุกร์ . นิวยอร์ก!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4652 เย่เฉิน ที่ด้านข้างหัวเราะอย่างลับๆ
บทที่ 4654 ฉันเดาว่าเธอต้องการขายสร้อยคอนี้
