ในเวลานี้ จง ซิวฮวา แสร้งทำเป็นว่ากำลังจัดกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าถือของเธอ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นคำสามคำของรัฐมนตรี ฉิน ปรากฏในสมุดที่อยู่ เธอจงใจแสร้งทำเป็นไม่ฟัง ดังนั้นเธอจึงเปิดมันออกโดยตรง หลังจากได้รับแฮนด์ฟรี เขาก็วางโทรศัพท์มือถือไว้ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “เลขานุการฉิน ฉันจะขึ้นเครื่องบินเร็วๆ นี้ ถ้าคุณมีอะไรต้องทำ ก็รอจนกว่าฉันจะอยู่บนบัลลังก์”
เสียงของอีกฝ่ายพูดอย่างเร่งรีบ “คุณหญิงชราประสบอุบัติเหตุ!”
จง ซิวฮวา รู้สึกประหม่าและรีบถาม “สถานการณ์เป็นอย่างไร เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของฉัน”
อีกฝ่ายรีบพูดว่า: “วันนี้หญิงชรากำลังขี่ม้าอยู่กับนายน้อย ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ม้าตกใจและเตะหญิงชรา หญิงชราสลบและส่งเธอไปที่โรงพยาบาล หมอค่อนข้างจะซีเรียสนะครับ”
จง ซิวฮวา พูดอย่างกังวล: “เกิดอะไรขึ้น…ฉันจะปล่อยให้แม่ของฉันถูกม้าเตะได้อย่างไร แม่บ้านกินอะไร ผู้จัดการของสนามแข่งกินอะไร ให้ถามผู้จัดการสนามแข่งทันทีเพื่อมอบมันให้ ฉัน เก็บของแล้วออกไป นำม้าตัวนั้นออกไปฆ่ามัน วันนี้มันเตะแม่ฉันได้ และพรุ่งนี้มันอาจจะไล่ลูกชายฉันออก!”
อีกฝ่ายพูดอย่างลังเล: “คุณหนู… ม้าตัวนั้นถูกซื้อมาจากเติร์กเมนิสถานด้วยเงินกว่า 8 ล้านดอลลาร์สหรัฐโดยนาย มันเป็นรถบีเอ็มดับเบิลยูที่ขับเหงื่อจริงๆ ถ้าคุณฆ่ามันแบบนี้ จะไม่รีบร้อนเกินไปหน่อยหรือ” ..”
จง ซิวฮวา กล่าวด้วยเสียงเย็นชา: “ฉันจะฆ่าคุณถ้าฉันขอให้คุณฆ่ามัน ฉันไม่ต้องการม้าที่เลี้ยงไม่ได้ไม่ว่าจะดีแค่ไหน! นี่คือราคาของความผิดพลาด! “
หม่าหลานที่อยู่ด้านข้างตะลึงงันและพึมพำในใจว่า “รถบีเอ็มดับเบิลยูที่ขับเหงื่อซื้อมากว่าแปดล้านเหรียญถูกฆ่าตายเพราะเขาเตะหญิงชรา ฉันยังไม่เข้าใจ โลกของเศรษฐี…”
ในเวลานี้ เลขานุการที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ได้แต่พูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “เอาล่ะ คุณหญิงคนโต งั้นฉันจะจัดการให้คนทำทีหลัง แต่สถานการณ์ฝ่ายหญิงชราไม่ได้มองในแง่ดี คุณอยากจะทำไหม” มาดูไหม”
จง ซิวฮวา พูดอย่างไม่เต็มใจ: “นั่นจะต้องดู… ฉันจะผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ…”
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอรีบพูดว่า “ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ เจอกันที่โรงพยาบาล!”
อีกฝ่ายกล่าวด้วยความเคารพทันที: “โอเค เจอกันที่โรงพยาบาล!”
หลังจากวางสาย จง ซิวฮวา พูดกับ หม่าหลาน อย่างหงุดหงิดมาก: “หม่าหลาน ฉันขอโทษแม่ของฉันถูกม้าเตะเมื่อเกิดอะไรขึ้นฉันต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูฉันต้อง จะออกวันนี้ ไม่มีอีกแล้ว”
หม่าหลาน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเล็กน้อย นอกจากนี้ เธอยังต้องการใช้ประโยชน์จากเที่ยวบินทางไกลนี้เพื่อเข้าใกล้ผู้หญิงทรราชที่อยู่ตรงหน้าเธอ ไม่คาดคิด เธอออกไปไม่ได้เพราะเหตุกะทันหัน
ใจของหม่าหลานก็เปลี่ยนไปทันที และเขาพูดอย่างรวดเร็ว: “โอ้ ชิวฮัว ถ้าหญิงชราบาดเจ็บสาหัส เธอต้องดู มิฉะนั้น วันนี้ฉันจะไม่จากไป ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล ดูสิ หญิงชรา หลังจากหญิงชราไม่เป็นไรแล้ว กลับจีนด้วยกัน!”
อันที่จริง หม่าหลานไม่ได้สนใจหญิงชราที่เธอไม่เคยพบเลยจริงๆ
ไม่ต้องพูดถึงแม่ของ จง ซิวฮวา แม้แต่แม่ของเธอเอง เธอไม่สนใจที่จะถาม และไม่ค่อยกลับไปบ้านพ่อแม่ของเธอเป็นเวลาหลายปี
เหตุผลที่หม่าหลานพูดเรื่องนี้เป็นส่วนใหญ่เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาเดินทางไปเกาะฮ่องกงครั้งต่อไป
อย่างไรก็ตาม เธอยังคงรอที่จะใช้เวลาสองสามวันที่คฤหาสน์ของ จง ซิวฮวา บนถนน ซือซุน เกาะฮ่องกง และสนุกกับมัน
ถ้า จง ซิวฮวา ไม่จากไปในวันนี้ แผนการของเขาจะไม่สูญเปล่าหรอกหรือ?
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4680 ผู้สมรู้ร่วมคิดของเธอ
บทที่ 4682 การเป็นหนี้บุญคุณของผู้อื่น
