ชายคนนั้นถามอีกครั้งว่า “คุณให้เราได้เท่าไหร่?”
จง ซิวฮวา คิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “ตราบใดที่ฉันประสบความสำเร็จในการรับ หม่าหลาน นำสินค้ามาให้ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็จะมีการทำงานหนักห้าพันเหรียญหาก หม่าหลาน ประสบความสำเร็จในการนำสินค้าไปที่นั่น จะอยู่ที่ประมาณสองหรือสามพันเหรียญ”
“ดีมาก!” ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หลังจากทำสิ่งนี้เสร็จแล้ว ไปพักผ่อนที่ลาสเวกัสกันเถอะ ประณาม ฉันได้เดินท่องคำศัพท์ในช่วงครึ่งปีแรกและเงินที่หามาอย่างยากลำบากคือ หายไปโดยปริยาย แม่ของเขาอาเจียนไปที่คาสิโน และในช่วงครึ่งหลังของปี ฉันต้องปล่อยให้คาสิโนอาเจียนกลับมา!”
จง ซิวฮวา กล่าวว่า: “คุณสามารถไปลาสเวกัสได้ แต่อย่าเพิ่งมุ่งไปที่การพนันเมื่อคุณไปถึงที่นั่น โดยทั่วไปแล้วมีนักพนันที่ไม่ดีจำนวนมากในสถานที่แบบนั้น คุณต้องหาวิธีหลอกคนสองสามคน ไปเม็กซิโก”
จง ชิวฮวา ถอนหายใจ “ข้าได้ยินมาว่าฝ่ายพี่เหมยกำลังไปได้สวย และอีกไม่นานก็จะมีคนจับคู่สำเร็จที่จะไปผ่าตัดที่เม็กซิโก และจะมีชายชราคนหนึ่งที่จะกลับจีนภายในสองทุ่ม” ที่เธอพัฒนาขึ้นมาเกือบจะเท่าๆ กัน และคาดว่าแปดหรือเก้าในสิบจะชนะได้ และเธอจะทำเงินได้มากมายในเดือนนี้”
ชายคนนั้นถามด้วยความสงสัย “มีคนทำเงินได้เท่าไหร่เพื่อไปเม็กซิโก”
จง ซิวฮวา กล่าวว่า “มันยากที่จะพูด มันขึ้นอยู่กับว่าคุณจะสามารถจับคู่ลูกค้าที่เหมาะสมได้หรือไม่ ถ้าคุณจับคู่ได้ เงินหลายสิบล้านดอลลาร์เป็นไปได้ และอาจมีมากกว่านี้ ฉันเดาว่าพี่เหม่ยอยู่ที่นี่ คำสั่งเดียวก็สามารถทำได้ รับอย่างน้อย 100,000!”
“บัดซบ!” ดวงตาของชายผู้นั้นแดงเล็กน้อย และเขาก็โพล่งออกมา: “บ้าจริง คุณสามารถสร้างเงิน 100,000 ดอลลาร์ได้ด้วยการโกงคนคนเดียว! กับธุรกิจนี้ ใครจะไปส่งล่อที่สนามบินทุกวัน! ทั่วสหรัฐฯ ถ้าวิ่งแทน ฉันเหนื่อยกับการวิ่งแล้ว!”
จง ซิวฮวา กล่าวอย่างจริงจังว่า: “เมื่อเราไปที่ลาสเวกัสในครั้งต่อไป ให้สำรวจทรัพยากรในพื้นที่นี้และดูว่าเราจะสามารถสั่งเขาได้หนึ่งหรือสองคำสั่งหรือไม่!”
ชายคนนั้นถอนหายใจ: “ถ้าคุณต้องการไปลาสเวกัส คุณต้องรอให้หม่าหลานไปถึงเกาะฮ่องกงได้สำเร็จ…”
จง ซิวฮวา พูดเบา ๆ : “ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เราจะรู้อย่างช้าที่สุดในคืนพรุ่งนี้”
พูดจบเธอก็หยิบมือถือออกมาโทรออก
การโทรเชื่อมต่ออย่างรวดเร็วและ จง ซิวฮวา ถามเธอว่า “หม่าหลานได้ตรวจสอบสัมภาระของเธอแล้วหรือยัง”
ผู้หญิงที่ปลายสายโทรศัพท์ซึ่งแกล้งทำเป็นผู้โดยสารกำลังพักผ่อนข้างเคาน์เตอร์เช็คอินของสายการบินที่หม่าลานขึ้นเครื่อง
ดูเหมือนเธอจะเล่นโทรศัพท์มือถือ แต่จริงๆ แล้วเธอกำลังดูเคาน์เตอร์เช็คอิน รอให้หม่าลานปรากฏตัว
เมื่อครึ่งนาทีที่แล้ว เธอเห็นหม่าหลานลากกระเป๋าเดินทางสองใบ เธอจึงเคลื่อนไหวต่อไป
สำหรับกลุ่มของพวกเขา มีอุปสรรคสองประการที่ต้องผ่านเพื่อหลอกลวงมือสมัครเล่นเพื่อช่วยให้พวกเขานำของเถื่อน หนึ่งคือการตรวจสอบชายแดนที่จุดออกเดินทาง และอีกประการหนึ่งคือการตรวจสอบชายแดนที่ปลายทาง
และเธออยู่ที่นี่เพื่อเฝ้าดูเพื่อให้แน่ใจว่า หม่าหลาน จัดการกับสินค้าของพวกเขาด้วยตาของเธอเอง
ท้ายที่สุดพวกเขายังกังวลว่าจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่คนดำกินสีดำ
พวกเขาเคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมอบกระเป๋าเดินทางให้เขา ล่อก็โลภจึงออกจากสนามบินพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง เจ้าหน้าที่ติดต่อที่ปลายทางรอเครื่องบินมาถึงก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่น . , และในที่สุดก็หันกลับมาตรวจสอบเพียงเพื่อรู้ว่ามันถูกแฮ็ก
ดังนั้นตั้งแต่นั้นมา จง ซิวฮวา และคนอื่น ๆ ได้เปลี่ยนวิธีการของพวกเขาพวกเขาได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อแสดงตัวเองว่าเป็นเศรษฐีชั้นนำโดยสัญญาว่าจะได้รับประโยชน์ต่าง ๆ กันเพื่อพยายามปัดเป่าความคิดของอีกฝ่ายในการวิ่งหนีบางสิ่งบางอย่าง .
ตราบใดที่เธอมองดูหม่าลานมอบสัมภาระให้พนักงานเก็บเงินเพื่อเช็คอิน หม่าลาน จะเอาสัมภาระไปไม่ได้ ที่เหลือก็ภาวนาให้ผู้ตรวจการชายแดนไม่พบของเถื่อนที่พวกเขาซ่อนไว้อย่างดีเมื่อ ตรวจสัมภาระ. .
ในเวลานี้ หม่าล่ามาถึงเคาน์เตอร์ วีไอพี ของห้องโดยสารชั้นหนึ่งแล้ว เธอยื่นหนังสือเดินทางให้ หลังจากเจ้าหน้าที่บริการเช็คอินรับข้อมูลตั๋วแล้ว เขาก็ถามทันทีด้วยความเคารพว่า “คุณหม่า มีของไหมครับ” คำถามคือต้องโหลดกระเป๋ากี่ใบ”
หม่าหลานชี้ไปที่กล่องใหญ่สองกล่องแล้วพูดเบา ๆ ว่า “สองกล่องนี้ต้องเช็คอิน”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4682 การเป็นหนี้บุญคุณของผู้อื่น
บทที่ 4684 ก่อนออกเดินทาง
