หม่าลานร้องไห้ทางโทรศัพท์
ตั้งแต่ถูกโคลอี้ทุบตี โคลอี้บังคับบีบเท้าคนแปดคน จนถึงการแบล็กเมล์โดยโคลอี้และเจสสิก้า เธอเล่าให้เย่เฉิน ฟังทีละคน โดยกล่าวว่า หลังจากนี้นางยิ่งโกรธเคืองและร้องไห้ แล้วพูดว่า “ลูกเขยที่ดี ถ้าคุณไม่ซื้อบุหรี่สองมวนจากผู้คุมคนนั้น แม่คงจะโดนทุบตีตายพรุ่งนี้แน่”
มาร์เวน เย่ รู้ว่าเรือนจำในสหรัฐอเมริกาเป็นสีดำ แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะดำขนาดนี้
ในขั้นต้น เขาแค่หวังว่าหลังจากที่หม่าหลานเข้ามา เขาจะได้รับการศึกษาตามความเป็นจริงในเรือนจำอเมริกัน แต่ฟังคำอธิบายของหม่าหลาน ดูเหมือนว่าการศึกษาตามความเป็นจริงนี้จะโหดร้ายเกินไปเล็กน้อย
เขาก็เลยบอกหม่าลานว่า “ไม่ต้องห่วง แม่ ผมจะขอให้ลูกค้าช่วยซื้อบุหรี่”
หม่าหลานถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดอย่างรวดเร็ว: “ยังไงก็ตาม ลูกเขยที่ดี พวกเขาบอกว่าคุณจะต้องซื้อสองชิ้นทุกวันในอนาคต ดังนั้นอย่ากังวลเรื่องเงินเลย”
เย่เฉินเห็นด้วยโดยไม่ลังเล และพูดอย่างจริงจังว่า: “แม่ ฉันจะไม่ประหยัดเงินที่ฉันควรจะจ่าย นับประสาความปลอดภัยส่วนบุคคลของคุณแม่”
หม่าหลาน สะอื้นมากจนสำลักและพูดว่า “ลูกเขยที่ดี ยังเป็นแม่ยายที่ดีที่สุดของคุณอยู่ แต่ฉันต้องพึ่งพาคุณ”
เย่เฉินให้ความมั่นใจ: “แม่ ฉันได้ขอให้ตำรวจจัดการให้ตำรวจจับ เฉิน หลีผิง และ จง ซิวฮวา แล้วคุณจะถูกเคลียร์อย่างแน่นอน”
“ก็ดี ก็ดี!” ความประหม่าของหม่าหลานคลายลงเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ลูกเขยที่ดี แม่ไม่บอกลูกก่อน เจ้าควรรีบจัดการหาน้องสาวของเจสสิก้าให้ซื้อบุหรี่ให้เร็วที่สุด . บาร์!”
“ตกลง” เย่เฉินตอบโดยจำบางอย่างได้ แล้วสั่งว่า: “ยังไงก็ตาม ฉันต้องพาแม่ออกจากคุกให้เร็วที่สุด ฉันมานิวยอร์กคนเดียว และตอนนี้ ชูหราน อยู่ที่พรอวิเดนซ์ ด้วยตัวเอง ดังนั้นคุณควรโทรหา ชูหราน และบอกเธอว่าคุณสบายดีในคุก และบอกเธอว่าอย่ากังวลมากเกินไป เกรงว่าเธอจะไปนิวยอร์คเพื่อสร้างปัญหาเมื่อเธอกังวล”
หม่าหลาน รู้สึกประทับใจมากเมื่อได้ยินว่า เย่เฉิน ได้กลับไปนิวยอร์กเพื่อช่วยตัวเอง
และเธอรู้ดีอยู่ในใจว่าลูกสาวของเธอ เซียว ชูหราน จะไม่สามารถช่วยเธอในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างแน่นอน ถ้าเธอรู้จริงๆ ว่าเธอถูกรังแกในคุก แม้ว่าเธอจะช่วยไม่ได้ เธอก็ต้องมาแน่นอน ไปนิวยอร์ค ในขณะนั้นไม่แน่ใจว่าจะสร้างปัญหาให้กับ เย่เฉิน ได้จริงๆ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางก็พูดโดยไม่ลังเลว่า “ไม่ต้องห่วง ลูกเขยที่ดี แม่จะเรียกชูราน!”
“โอเค” เย่เฉินสงบลงแล้วพูดว่า “แม่ครับ ผมจะไปแก้ปัญหาเรื่องบุหรี่ให้ คุณโทรหา ชูหราน และรายงานความปลอดภัยได้”
“ดีดี.”
หม่าหลาน ตกลง และหลังจากวางสายโทรศัพท์ของ เย่เฉิน เธอเรียกลูกสาวของเธอว่า ชูหราน ทันที
ทางโทรศัพท์ หม่าหลาน ทำตามคำแนะนำของ เย่เฉิน และบอกกับ เซียว ชูหราน ว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีในคุก สภาพแวดล้อมดี อาหารก็ดี และนักโทษก็เป็นมิตร
เซียว ชูหราน รู้สึกโล่งใจจริงๆเมื่อได้ยินเรื่องนี้
และเย่เฉินขอให้ เฟย เค็กซิน ช่วยโทรหาอีกฝ่ายหลังจากได้รับหมายเลขโทรศัพท์ของพี่สาวของเจสสิก้า
พี่สาวของเจสสิก้าได้รับแจ้งจากพี่สาวของเธอแล้ว ดังนั้นหลังจากที่รู้ว่าเป็นครอบครัวของ หม่าหลาน ที่ต้องการซื้อบุหรี่ เธอจึงรายงานที่อยู่ในเขตชานเมืองทางตอนเหนือของนิวยอร์กในทันที
เมื่อ เฟย เค็กซิน ได้รับที่อยู่ เธอถาม เย่เฉิน ว่า “คุณเย่ คุณต้องการให้ฉันจัดการใครสักคนเพื่อจัดการน้องสาวของเจสสิก้าคนนี้ก่อนไหม”
เย่เฉินโบกมือและพูดเบา ๆ : “ไม่จำเป็นสำหรับตอนนี้ คุณดูผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใกล้ที่สุดไปก่อน ให้เงินเธอ จากนั้นค้นหา FBI และให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับกิจการของเจสสิก้า ให้พวกเขาสอบสวนอย่างลับๆ หาหลักฐานให้เพียงพอโดยเร็วที่สุด แล้วจับกุมเจสสิก้าและนำตัวเธอไปส่งในสถาบันราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ และปล่อยให้เธออยู่ในห้องขังกับแม่สามีของฉัน”
เฟย เค็กซิน พยักหน้าและกล่าวว่า “ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยและฉันจะจัดการทันที”
เย่เฉินพูดด้วยอารมณ์: “ตอนแรกฉันต้องการให้แม่สามีของฉันมีความทรงจำที่ยาวนานก่อน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันต้องเข้าไปแทรกแซงล่วงหน้า”
เมื่อพูดเช่นนั้น เย่เฉินก็ถามเธอว่า “คุณเฟย คุณติดต่อผู้คุมของสถาบันราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลล์ได้ไหม”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4733 คุณต้องช่วยฉัน ช่วยแม่
บทที่ 4735 ย้ายนักรบหญิงสามคน
