ด้วยความช่วยเหลือของ เฟย เค็กซิน ปัญหาครอบครัวที่ทำให้ หลี่ ย่าหลิน เป็นกังวลตลอดเวลาในที่สุดก็ได้รับการแก้ไขอย่างน่าพอใจ
“ความรับผิดชอบต่อครอบครัว” ของ หลี่ ย่าหลิน และ “จิตวิญญาณแห่งการอุทิศ” ไม่เพียงแต่ทำให้ภรรยา และลูกสาวของเขาเลิกกังวลเกี่ยวกับการหายตัวไปของเขาในครั้งนี้ แต่ยังเปลี่ยนภาพลักษณ์ของเขาที่ไร้ความสามารถในสายตาของภรรยา และลูกสาวอีกด้วย
อาจกล่าวได้ว่าภาพลักษณ์ของ หลี่ ย่าหลิน ในจิตใจของภรรยา และลูกสาวของเขาถูกผลักดันให้สูงขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ภรรยาและลูกสาวรายล้อม หลี่ ย่าหลิน ร้องไห้ด้วยตาสีแดง หลี่ ย่าหลิน รู้สึกตื่นเต้น แต่ก็ละอายใจในเวลาเดียวกัน การมองดวงตาของ เฟย เค็กซิน ยังคงรู้สึกซาบซึ้งมากขึ้นเล็กน้อย
นายอัน ชื่นชม เฟย เค็กซิน มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทุกคนให้ความสนใจกับครอบครัวของ หลี่ ย่าหลิน เขาเรียก อัน ฉงซิว และ อัน ไคเฟิง ออกไปและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คุณเฟย จะประสบความสำเร็จในอนาคตอย่างแน่นอน ในอนาคต อันเจีย ต้องเสริมสร้างความร่วมมือกับเธอ และสร้างสะพาน และร่มให้เธอในระยะแรก ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อ อันเจีย ในอนาคต!”
ลูกชายทั้งสองพยักหน้าตามลำดับ
พวกเขายังเห็นว่าแม้ เฟย เค็กซิน จะอายุ 20 เท่านั้น แต่ความสามารถของเธอในการจัดการกับปัญหาและควบคุมสถานการณ์ก็ยังดีมาก นอกจากนี้ เธอยังเป็นผู้ดูแลครอบครัวเฟย ทั้งหมดตั้งแต่อายุยังน้อยอีกด้วย อนาคตที่ไร้ขอบเขต
ในเวลานี้ชายชราอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “น่าเสียดายที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ดีเช่นนี้เราไม่มีเด็กชายอายุที่เหมาะสมใน อันเจีย มิฉะนั้นหากทั้งสองแต่งงานกันจะเป็น เรื่องราวดี ๆ ในโลกจีนและแม้แต่ในโลก”
อัน ฉงชิว ยิ้มเล็กน้อย: “พูดถึง ครอบครัวของเรามีผู้หญิงมากขึ้น และเด็กผู้ชายยังเด็กเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงยังไม่บรรลุนิติภาวะ”
อัน ไคเฟิง ถอนหายใจ: “เฉินเอ๋อ อายุเท่านี้…”
“เฉินเอ๋อ…” ชายชราพยักหน้าและพูดกับทั้งสองว่า “ฉงชิว ไคเฟิง ไม่ว่าข้าจะมีชีวิตอยู่นานแค่ไหน เจ้าต้องตามหา เฉินเอ๋อ ต่อไป และไม่ยอมแพ้”
“เข้าใจแล้ว!” อัน ฉงชิว กล่าวโดยไม่ลังเล: “ท่านพ่อ ไม่ต้องกังวล หลังจากช่วงเวลานี้ ข้าจะหาที่อยู่ของ เฉินเอ๋อ เป็นการส่วนตัว”
อัน ไคเฟิง กล่าวด้วยความกังวลว่า “สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดตอนนี้คือ เฉินเอ๋อ กำลังฆ่ามือพี่สาวฉัน ตำแหน่งของเฉินเอ๋อไม่เป็นที่รู้จักหลังจากพี่สาวของฉันประสบอุบัติเหตุ และองค์กรนั้นทรงพลังมากจนเราไม่เคยรู้มาก่อน หาเจอแล้ว เฉินเอ๋อ เกี่ยวข้องกับองค์กรนั้นหรือไม่?”
ชายชรากล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม: “สิ่งที่คุณพูดเป็นไปไม่ได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร ตราบใดที่เฉินเอ๋อยังมีชีวิตอยู่ เราต้องหาเขาให้พบ!”
……
ในเวลานี้ เย่เฉิน กำลังสั่ง หงหวู่ และ เฉิน เซไค่ ให้เตรียมพร้อมสำหรับการมาถึงของตระกูล อิโตะ และ เฮ่อ ยิงซิ่ว ตามคำขอของเขาในห้องสวีทสุดหรู 2 ห้องของโรงแรม บัคกิ้งแฮม พาเลซ
ตามคำขอของ เย่เฉิน ทั้งสองได้เทโคลนงามมากกว่าครึ่งลงในอ่างอาบน้ำสามอ่างในห้องสวีทสุดหรูทั้งสองห้อง
เย่เฉิน จากหน่วยงานด้านความงามซื้อโคลนงามเหล่านี้มาทั้งหมด ไม่ได้ถูกซื้อมาให้มีบทบาทในทางปฏิบัติใดๆ แต่เพื่อรอให้ทั้งสามมาถึงและปล่อยให้พวกเขานอนอยู่ในโคลนนี้โดยมองไม่เห็นอะไรเลย ให้ยาปรับโฉมใหม่
ในตอนเย็น มาร์เวนเย่ ได้รับข้อความจาก อิโตะ นานาโกะ ว่าเครื่องบินพิเศษที่เธอใช้กำลังจะมาถึงที่สนามบิน เจเอฟเค ในนิวยอร์ก
เนื่องจากเครื่องบินจากเอเชียตะวันออกไปนิวยอร์กต้องบินไปทางทิศตะวันออกผ่านช่องแคบแบริ่ง แล้วจากชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกาไปทั่วสหรัฐอเมริกาทั้งหมดไปยังชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกา ทางที่ดีควรใช้ ออกจากโตเกียวจาก อิโตะ นานาโกะ มากกว่าจาก เฮ่อ ยิงซิ่ว และ ซู ชูเตา จาก จินหลิง เกือบ 2,000 กิโลเมตร ดังนั้นเขาจึงมาถึงนิวยอร์กเร็วกว่า เฮอ ยิงซิ่ว และ ซู ชูเตา มาก
เย่เฉินขอให้ เฉิน เซไค ประสานงานเฮลิคอปเตอร์จาก บัคกิ้งแฮม พาเลซ และหลังจากที่ตระกูล อิโตะ ลงจอดและผ่านด่านศุลกากร พวกเขาถูกนำตัวไปที่ บัคกิ้งแฮม พาเลซ โดยเร็วที่สุด
ในเวลานี้ อิโตะ นานาโกะ ยังคงสวมชุดกิโมโนแบบเดียวกับที่เธอมีเมื่อออกไปข้างนอก และ อิโตะ ยูฮิโกะ ยังคงสวมชุดฮากามะที่มีลวดลายเหมือนกัน
เนื่องจากเป็นการเฉลิมฉลองวันเกิดของ อิโตะ ทาเคฮิโกะ ก่อนออกเดินทาง ไม่เพียงแต่พ่อและลูกสาวอย่าง อิโตะ นานาโกะ และ อิโตะ ทาเคฮิโกะ เท่านั้นที่สวมเสื้อผ้าแบบญี่ปุ่นดั้งเดิม แต่แม้แต่ อิโตะ เอมี ป้าของ นานาโกะ และลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของ อิโตะ ทาเคฮิโกะ โคอิจิ ทานากะ ก็สวมเสื้อผ้าที่คล้ายกันเช่นกัน
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4867 รู้สึกละอายใจเล็กน้อย
บทที่ 4869 ฉลองวันเกิดของนายอิโตะ
