ทาเคฮิโกะ อิโตะ ผู้ซึ่งไม่มีขามาเป็นเวลานาน ได้ปรับตัวให้เข้ากับสภาพที่ไม่มีขาทั้งทางร่างกาย และจิตใจ
ทันใดนั้น เขามีขาคู่หนึ่ง สติสัมปชัญญะและระบบประสาทของเขาไม่สามารถแม้แต่จะเทียบได้กับขาทั้งสองข้าง
ดังนั้น เมื่อ อิโตะ ยูฮิโกะ ลงไปในโคลนโดยที่มองไม่เห็นและสัมผัสสองขาในทันใด จิตใต้สำนึกของเขาก็สรุปทันทีว่าต้องเป็นแขนขาเทียมของเขาเอง
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรู้สึกว่าอวัยวะเทียมนั้นถูกใส่ลงไปในอ่างอาบน้ำจริงๆ และความคิดแรกของเขานั้นโกรธจัดมาก ดังนั้นเขาจึงดุเขาอย่างรุนแรง
เขาไม่ชอบขาเทียม แต่ถูกโยนลงไปในโคลนแบบนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นการล้อเล่นที่ดูถูก
แต่เวลานี้แม่บ้านไร้เดียงสาชี้ไปที่เก้าอี้เปลี่ยนชุดในห้องน้ำแล้วพูดว่า “ท่านครับ อวัยวะเทียมของท่านอยู่ที่นั่น!”
อิโตะ ยูฮิโกะ หันไปมอง และประหลาดใจที่พบว่าขาเทียมของเขางอและวางบนเก้าอี้ที่เปลี่ยน
เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย แล้วมองดูโคลนที่อยู่ข้างหน้าแล้วพูดว่า “แล้วขาในนี้คืออะไร?!”
พูดจบก็กอดคนๆ หนึ่งด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ให้ข้าดูซิว่านี่มันอะไรกัน!”
ทันทีหลังจากนั้น อิโตะ ทาเคฮิโกะ ก็จับสิ่งของด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพลิกขึ้นด้านบน และเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกโยนลงมาอย่างควบคุมไม่ได้
เดิมทีด้านในของอ่างอาบน้ำเป็นรูปโค้ง และค่อนข้างมั่นคงเมื่อนอนนิ่ง แต่เมื่อมีคนกลิ้งขาอยู่ในอ้อมแขน คนทั้งตัวจะสูญเสียจุดศูนย์ถ่วงโดยตรง
แม่บ้านเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีอะไรอยู่ในอ่างอาบน้ำของอิโตะ ทาเคฮิโกะ แต่วินาทีต่อมา อิโตะ ทาเคฮิโกะ ก็ล้มถอยหลัง ลื่นร่างกายท่อนบน แล้วหันหลังกลับทันที หัวทั้งหัวก็ตกลงไปในโคลน
อิโตะ ยูฮิโกะ เห็นว่ามันเป็นข้อสรุปมาก่อนแล้วว่าหัวของเขาตกลงไปในโคลนก่อนที่หัวของเขาจะตกลงไปในโคลนเขาดุอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว: “อา! บาก้า!”
หลังจากที่เขาพูดจบ หัวของเขาก็พุ่งลงไปในโคลนโดยตรง
จากนั้นฟองอากาศสองสามก้อนก็กลิ้งออกมาจากพื้นผิวของโคลนหนืด
และเมื่อศีรษะของเขาจมลงไปในโคลน ที่ปลายอีกด้านของอ่างอาบน้ำ จู่ๆ ก็มีเท้าครึ่งน่องออกมาจากน้ำ
แม่บ้านตะลึงเมื่อเห็นเท้าและครึ่งน่องของเขา แต่ก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบ เขาก็ต้องตกใจกับอิโตะ ทาเคฮิโกะ ที่จมอยู่ในโคลนจึงรีบวิ่งไปข้างหน้าแล้วรับ อิโตะ ทาเคฮิโกะ ขึ้นจากโคลนโดยตรง.
หลังจากที่อิโตะ ยูฮิโกะ ออกไปพร้อมกับโคลนสีเขียวบนใบหน้า เขาก็พ่นโคลนสีเขียวขนาดใหญ่ออกมาทันที แล้วไออย่างรุนแรงอย่างควบคุมไม่ได้
แม่บ้านรีบหาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้าให้ และถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณครับ สบายดีไหม”
อิโตะ ยูฮิโกะ ส่ายหัวด้วยความเขินอายและถามเขาอย่างแผ่วเบาว่า “เมื่อกี้นี้ฉันพลิกกลับได้ยังไง?”
แม่บ้านเพิ่งจำได้ว่าในภวังค์เมื่อครู่นี้เขาเห็นเท้าครึ่งลูกวัว
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า: “ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าเห็นว่าท่านดูเหมือนจะยกขาขึ้นครึ่งขาเมื่อกี้…”
อิโตะ ยูฮิโกะ นึกถึงกระบวนการแปลกๆ ได้ในตอนนี้ และตอนนี้เขาก็เอาขาออกจากโคลนนี้จริงๆ!
แถมยังเป็นขามนุษย์จริงๆด้วย!
อิโตะ ยูฮิโกะ รู้สึกประหม่ามาก เขารีบคว้าขอบอ่างอาบน้ำด้วยมือทั้งสอง แล้วรีบดันร่างกายส่วนบนออกจากโคลน จากนั้นขาของเขาก็เตะเข้าไปข้างในอย่างควบคุมไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4875 ทำไมเธอเอาขาเทียมของฉันมาแช่ในอ่าง?
บทที่ 4877 นี่คงเป็นภาพลวงตา
