ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 490

บทที่ 490
จากนั้นก็เข้าสู่เกมการพนันทันที
แต่เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่า เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ตัวเองกลับเสียเงินทั้ง 1.32 ล้านหยวนนี้ไป!
ในตอนนี้หม่าหลันแพ้จนเลือดเข้าตา ตอนที่แพ้เสียไปหมดนั้น เธอพูดอย่างไม่ยอมว่า: “มามามา เอาอีก! ”
เหอเหลียนพูด: “น้องสาว ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้วนะ ถ้าเล่นอีก แล้วเธอแพ้อีก เอาอะไรมาจ่าย? ”
“ฉัน…ฉัน…”
หม่าหลันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร
ตัวเองมาถึงทางตันแล้วจริงๆ
เงินออมทั้งหมดในบ้านก็แพ้เสียไปหมดแล้ว แม้แต่บ้านหลังเดียวก็แพ้เสียไป
ตอนนี้ ตัวเองไม่มีอะไรที่จะเอามาจำนองได้
แต่ว่า สายตาที่เฉียบคมของเหอเหลียน มองแวบเดียวก็รู้ว่ากำไลที่ข้อมือของเธอเป็นหยกเจไดต์ และโพล่งออกมาว่า: “ไอ้หยา ฉันว่ากำไลข้อมือของเธอดูไม่เลวเลยนะ! ”
“กำไลข้อมือ? ” หม่าหลันมองลงไปที่ข้อมือ ถึงได้นึกออกว่า ตัวเองยังมีสมบัติที่มีค่าอยู่หนึ่งชิ้น!
กำไลข้อมือนี้ เป็นของขวัญจากผู้นำตระกูลของตระกูลฉินฉินกาง เพื่อประจบเย่เฉินลูกเขยที่ชอบเล่นละครหลอกลวงของตัวเอง เป็นของขวัญสำหรับเขาโดยเฉพาะ
เย่เฉินมอบกำไลข้อมือให้กับเซียวชูหรันลูกสาวของเธอ เซียวชูหรันยังไม่เคยใส่ ก็ถูกเธอขโมยมา ต่อมาก็ยึดไว้เป็นที่ครอบครองอย่าเปิดเผยและไม่คืนมัน
ก็แค่กำไลข้อมือ เย่เฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร อีกทั้งเซียวชูหรันก็รู้สึกอายเกินกว่าที่จะขอคืนจากแม่ ดังนั้นกำไลข้อมือนี้จึงอยู่ในมือของเธอเสมอ
หม่าหลันรีบถอดกำไลข้อมือ ส่งให้เหอเหลียน ตาแดงแล้วพูดว่า: “กำไลข้อมือนี้ นี่เป็นหยกโบราณชั้นยอดที่ดีที่สุด ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวน ไม่ว่ายังไงพี่ก็ต้องจำนองให้ฉันที่สี่ล้าน? ”
เหอเหลียนรับกำไลข้อมือนั้นมา ดูอย่างละเอียด และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ
กำไลข้อมือนี้คุณภาพสูงจริงๆ เป็นหยกโบราณชั้นยอดและยังมีสี เป็นของที่ดีมาก ราคาห้าล้านถือว่าไม่แพง
อย่างไรก็ตาม เธอเองอยู่ในคาสิโนมาหลายปี โกงคนยังไง  ปล้นชิงตามไฟยังไง เธอถือเป็นผู้ชำนาญการในสายอาชีพนี้เลย
ดังนั้นเธอจึงยิ้ม แล้วคืนกำไลข้อมือให้หม่าหลัน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “น้องหม่าหลัน กำไลข้อมือของเธอไม่เลวเลย แต่พูดตามตรง มันไม่ได้มีมูลค่าห้าล้าน มากที่สุดก็ไม่กี่แสน”
“เป็นไปไม่ได้! ” หม่าหลานโพล่งออกมา: “ของชิ้นนี้ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวนนะ ใบเสร็จฉันก็เห็นมาแล้ว! ”
“ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวน ไม่แน่ว่าจะต้องขายได้ในราคาห้าล้านหยวน” เหอเหลียนยิ้มอย่างเหยียดหยามพูดว่า: “การซื้อขายอัญมณีเป็นเรื่องที่มีความเสี่ยงอยู่แล้ว อาจโดนหลอกได้ เธอโดนหลอกแล้ว ช่วงเวลาอย่างนี้ไม่ควรมาหลอกฉันแล้วไหม? ”
จากนั้น เหอเหลียนก็พูดอีกว่า: “แบบนี้ไหม เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ดีของทุกคน ฉันจะจำนองให้เธอหนึ่งล้านหยวนสำหรับกำไลข้อมือนี้ ซึ่งมันมากที่สุดแล้ว ถ้าเธอยินยอมก็เซ็นชื่อ ไม่ยินยอมก็ช่างเถอะ”
หม่าหลันเลือดพนันขึ้นหน้ามานานแล้ว เธอจึงโพล่งออกมา: “ฉันยินยอม! ”
ในเวลานี้เฉียนหงเย่นก็พูดว่า: “ไอ้หยาหม่าหลัน หรือวันนี้พอแค่นี้เถอะ กำไลข้อมือเธอจำนองได้หนึ่งล้านหยวน และคาดว่าจะเล่นได้เพียงสองสามตาก็หมดแล้ว จะลำบากไปเพื่ออะไร? ”
เมื่อเหอเหลียนได้ยินประโยคนี้ ก็พยักหน้าและพูดว่า: “หงเย่นพูดถูก หนึ่งล้านหยวนไม่ได้เยอะอะไร ไว้เราค่อยนัดกันใหม่เป็นไง? ”
“ไม่ได้! ” ทันใดนั้นหม่าหลันก็ร้อนรน และโพล่งออกมาว่า: “พวกเธอคิดว่าฉันไม่มีเงินแล้วใช่ไหม? ฉันบอกเลยว่า กูยังมีบ้านพักตากอากาศอยู่หนึ่งหลัง ซึ่งอยู่ในTomson Riviera A05 มูลค่า 130 ล้าน! ”
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า: “ไอ้หยา บ้านพักตากอากาศหลังนั้นไม่ใช่ของเย่เฉินหรอกเหรอ? เธอเอามาจำนองได้เหรอ? ”
หม่าหลันร้อนรน และโพล่งออกมา: “แน่นอนฉันทำได้! ทำไมจะไม่ได้? เขาเป็นลูกเขยของฉัน ถึงตอนนั้นเขากล้าปฏิเสธฉัน ฉันก็จะตายต่อหน้าเขา!”
————