อย่างไรก็ตาม เมื่อชีวิตของชายผู้นี้เริ่มถึงจุดต่ำสุด ความโกรธของเขาจะยังคงเพิ่มขึ้นตามสถานการณ์ ในขณะนั้น ผู้คนและสิ่งของเหล่านั้นที่เดิมดึงดูดเขาที่รางน้ำจะทำให้เขารู้สึกถูกปฏิเสธ แม้กระทั่งความรังเกียจอย่างแน่นอน
เฮ่อ หยิงซิ่ว รัก ซู โซวเดา มาหลายปีแล้วและเลี้ยงดู ซู รัวลี่ ด้วยตัวเอง เธอคุ้นเคยกับการอยู่คนเดียวในระดับอารมณ์มานานแล้ว ดังนั้น เธอจึงไม่ต้องการที่จะเข้าไปพัวพันกับ ซู โซวเดา ในชีวิตของ ซู โซวเดา
บางทีวันหนึ่ง เย่เฉิน อารมณ์ดี หรือ ซู จือหยู และ ซู รัวลี่ สามารถพูดคำดีๆ อีกสองสามคำสำหรับ ซู โซวเดา ต่อหน้า เย่เฉิน จากนั้น เย่เฉิน อาจให้อภัยการลงโทษของเขา และในเวลานั้น เขาจะจากไปอย่างแน่นอน จินหลิง ใจร้อนและฟื้นชีวิตของตัวเอง
ท้ายที่สุด ครอบครัวซู อยู่ในความดูแลของ ซู จือหยู เพียงคนเดียว และ ซู โซวเดา ก็เป็นอิสระ ซู จือหยู จะทำให้แน่ใจได้ว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเขาจะปลอดภัย และเขาอาจมอบธุรกิจบางอย่างของตระกูลซู ให้กับ ซู โซวเดา อีกครั้ง มีความรับผิดชอบ
เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะนำไปสู่การเกิดใหม่ และเขาจะพบอีกครึ่งหนึ่งที่ตรงตามข้อกำหนดของเขาอย่างแท้จริง
ดังนั้นเธอจึงปรับความคิดของเธอและพูดกับ ซู โซวเดา อย่างจริงจัง: “นายน้อยคนโต โอกาสที่จะได้พบกับนายเย่ เป็นโอกาสที่หายาก คุณต้องพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อสร้างความประทับใจที่ดีต่อนายเย่ ด้วยการพูดว่า บางที เขาอาจจะ ให้ข้างคุณ”
ซู โชวเต้า เห็นว่าสีหน้าและน้ำเสียงของเธอมีความรู้สึกห่างเหิน และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หยิงซิ่ว มีแค่เราสองคนที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องเรียกฉันทีละคนโดยคนโตคนโต อาจารย์…” ..”
เฮ่อ หยิงซิ่วกล่าวว่า “แต่หลายปีมานี้ ข้าเรียกเจ้าอย่างนั้นเสมอ”
ซู โซวเดา พยักหน้าและหัวเราะกับตัวเอง: “นั่นคือทั้งหมดในอดีต เมื่อชายชราเป็นเจ้านายของตระกูลซู ฉันเป็นนายน้อยคนโตของตระกูลซู แต่ตอนนี้ชายชรากำลังให้อาหารยีราฟในมาดากัสการ์ และฉันถูกกักบริเวณในบ้านอีกครั้ง ในจินหลิง นายน้อยคนโตแบบไหน…”
เฮ่อ หยิงซิว ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวด้วยความเคารพเล็กน้อย: “ครอบครัวเฮอ ทำงานให้ตระกูลซู มาตั้งแต่รุ่นพ่อของฉัน และฉันก็ทำงานเคียงข้างคุณ คุณชายคนโตคนโตมาหลายปีแล้ว ถ้าคุณสามารถเปลี่ยนได้ ถ้าพ่อของฉันได้ยินว่าฉันไม่เคารพตำแหน่งของคุณ เขาจะตำหนิฉันอย่างแน่นอน”
ซู โซวเดา รู้ดีว่าเมื่อ เฮอ หยิงซิว พูดสิ่งเหล่านี้ เขาไม่ได้มีข้อกังวลดังกล่าวจริงๆ เขาแค่ไม่ต้องการที่จะยอมรับข้อเสนอของเขา
เขาไม่เคยเจอกำแพงแบบนี้สักครั้งหรือสองครั้งในช่วงเวลานี้ เมื่อเห็น เฮอ หยิงซิว ปกป้องตัวเองโดยไม่รั่วไหล เขารู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อย แต่เขาไม่ยอมแพ้
ในช่วงเวลานี้ ซู โชวเดา ก็คิดออกเช่นกัน หลังจากเฝ้าตู้ ไห่ชิง ผู้หญิงที่เขาเคยรักอย่างสุดซึ้งมาหลายปี ท้ายที่สุด ก็ยังไม่มีอะไรจะตักน้ำจากตะกร้าไม้ไผ่ ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ ความรักของเธอกับความปรารถนาของฉัน หัวใจของฉันคงเปี่ยมไปด้วยความรัก ต่อกัน ดีต่อกันแค่ไหนก็ไม่มีความหมายที่แท้จริง
และเมื่อเขานึกถึงการอุทิศตนของเฮอ หยิงซิ่ว ให้เขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซู่โส่วเต้า ก็เชื่อมั่นในความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้ที่มีต่อเขาอย่างมั่นคง และในทางกลับกัน เมื่อมองย้อนกลับไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาก็ค่อยๆ รู้สึกว่าเหอ หยิงซิ่ว คือที่สุด ผู้หญิงที่เหมาะกับเขา
แม้ว่าเฮอ หยิงซิ่ว จะเป็นคนพิการ แต่ ซู โซวเดา รู้ในใจว่าความพิการของ เหอ หยิงซิ่ว ก็ช่วยชีวิตเขาได้เช่นกัน ดังนั้นในสายตาของเขา ความพิการของเฮอ หยิงซิ่ว ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
ซู โซ่วเต้า คนปัจจุบันหลังจากผ่านความเจ็บปวดและดิ้นรนมามากมาย ไม่มีความทะเยอทะยานหรือความทะเยอทะยานในความมั่งคั่งและสถานะ เขาแค่ต้องการมีชีวิตที่สงบสุข และสุดท้ายเขาก็ถือได้ว่าเป็นบุตรสุรุ่ยสุร่ายที่แท้จริง
ดังนั้น แม้ว่าเขาจะถูกปฏิเสธอย่างสละสลวยมาหลายครั้ง ซู่โชวเตาก็ยังไม่รู้สึกท้อแท้
เขารู้สึกว่า อย่างไรก็ตาม เย่เฉินจัดการให้ตัวเองและเฮอ ยิงซิ่ว สถานการณ์การกักบริเวณในบ้านแบบตัวต่อตัว และเขาจะมีเวลามากขึ้นในอนาคต ดังนั้นเขาจึงสามารถต่อสู้เพื่อมันได้ช้าและช้า
ในความเห็นของเขา เฮอหยิงซิ่ว รอเธอมาหลายปีแล้ว แล้วถ้าเขารอเธอสักสองสามปีล่ะ?
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4890 ยังต้องปรับทัศนคติของคุณต่อนายเย่
บทที่ 4892 นี่มันอะไรกันเนี่ย!
