ขณะที่ ซู่โชวเดา คุกเข่าลง ซูรัวลี่ ก็ตระหนักถึงเจตนาที่แท้จริงของบิดาของเขาในทันที และปิดปากของเขาด้วยความไม่เชื่อ
และดูเหมือนว่า เฮอ หยิงซิ่ว จะรับรู้ถึงเจตนาของ ซู่ โชวเดา เธอที่เพิ่งฟื้นความมั่นใจในตนเองในอดีตกลับรู้สึกประหม่ามากจนไม่สามารถเพิ่มเติมอะไรได้อีก
ในความเห็นของเธอ เธอเป็นคนรับใช้ของตระกูลซู มาหลายปีแล้ว และไม่คู่ควรกับนายน้อยอย่าง ซู โซวเตา ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอเป็นคนพิการมากว่า 20 ปี และ จิตใต้สำนึกรู้สึกว่าเธอและนายซู ช่องว่างระหว่างการปกป้องถนนนั้นมีความแตกต่างระหว่างเมฆและโคลนมานานแล้ว และถึงแม้มันจะเป็นความฝัน ฉันก็ไม่กล้าหยิ่งผยอง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็น ซู โซวเดา ในชุดสูทเรียบร้อยคุกเข่าลงต่อหน้าเขา เฮอ หยิงซิ่ว ก็ตื่นตระหนกจนหัวใจของเขาเต้นแรงและเขาก็หายใจไม่ออก
ซู โชวเต้า ก้มศีรษะลง หลังจากคุกเข่าลง เขาคลำหากล่องแหวนจากกระเป๋าด้านในของชุดสูท
หลังจากนั้น เขาถือกล่องแหวนด้วยมือข้างหนึ่ง เปิดแหวนด้วยอีกข้างหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของ เฮอ หยิงซิ่ว โดยแทบไม่มีร่องรอยใดเลย และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “หยิงซิ่ว… หลายปีแล้ว ให้เจ้าเลี้ยงดู รั่วลี่ ด้วยตัวเอง, มันยากสำหรับคุณจริงๆ … “
น้ำตาของเฮอ หยิงซิ่ว ยังคงไหล แต่เธอก็ส่ายหัวอย่างไม่รู้ตัวและพูดเบาๆ ว่า “ไม่ยาก…ไม่ยากเลย…”
สมองของ ซู โซวเดา สับสน และทันทีที่เขาอ้าปาก เขาก็พบว่าดูเหมือนว่าเขาจะไปผิดทาง และวงแหวนก็เปิดออก เขาควรขอแต่งงานก่อนไม่ใช่หรือ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ไม่รู้จะพูดเรื่องขอแต่งงานยังไงดี เขาจึงได้แต่กัดกระสุนแล้วพูดว่า “นั่น… ฉันหมายถึง… ฉันยังเป็นพ่อคนไม่ได้” หลายปีมานี้ ความรับผิดชอบ… ทำให้ รั่วลี่ ทนทุกข์ทรมานและทุกข์ระทมมากมาย…”
ซูรัวลี่ เห็นว่าพ่อของเธอกำลังยุ่งเหยิง และขณะขยับตัว เธออดไม่ได้ที่จะสำลักและเตือนว่า: “พ่อ… คุณกำลังพูดอะไร แหวนในมือของคุณควรจะเตรียมไว้สำหรับแม่ของคุณ ขวา ?”
จากนั้น ซู โซวเดา ก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เขามองไปที่ เฮอ หยิงซิ่ว อย่างรวดเร็ว และพูดอย่างประหม่าแต่จริงใจว่า “หยิงซิ่ว ฉันทำผิดต่อคุณจริงๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา… ต่อหน้า รั่วลี่ วันนี้ ฉันจะถามว่าเต็มใจจะแต่งงานกับฉันไหม ถ้าเธอเต็มใจ ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอสองคนมีความสุขไปตลอดชีวิต…”
แม้ว่า เฮ่อ หยิงซิ่ว จะรู้ตัวว่า ซู่ โซวเดา จะทำอะไรมาก่อน แต่เมื่อ ซูโชวเดา ถามว่าเธอต้องการจะแต่งงานกับเขาหรือไม่ เธอก็ยังคงพูดไม่ออกด้วยความตกใจ
สำหรับเธอ การแต่งงานกับซู โชวเดา เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด
พูดอย่างเคร่งครัด เฮ่อ หยิงซิ่ว ไม่เคยคิดว่าเธอจะแต่งงานกับ ซู โซวเดา ในชีวิตนี้
นอกจากความแตกต่างอย่างมากระหว่างอัตลักษณ์ของทั้งสองคนแล้ว ที่สำคัญกว่านั้น เนื่องจากเธอมีความสัมพันธ์กับซู่โชวเดา เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว เธอจึงรู้สึกละอายใจมากที่ได้มีส่วนร่วมในการแต่งงานของ ซู่โชวเดา และ ตู่ไห่ชิง ใน ยี่สิบปีต่อมา เธอแทบจะไม่เคยพบกับ ซู โชวเดา อีกเลย
แม้ว่าครอบครัวเฮอ ทั้งหมดจะรับใช้ตระกูลซู และแม้แต่ผู้ใหญ่ ซู รั่วลี่ ก็ถูกส่งไปยังด้านข้างของ ซู โซวเดา เฮอ หยิงซิ่ว อยู่ใน โม่เฉิง และไม่เคยก้าวเข้าสู่ครอบครัวซู อีกเลย
ดังนั้น จู่ๆ ซู่โชวเตา ก็เสนอตัวกับเธอ และเธอไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่พักหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงตกตะลึงและไม่เคลื่อนไหวเลย
ซูรัวลี่ ที่อยู่ด้านข้างรีบเร่ง: “แม่ เกิดอะไรขึ้นกับลูก พ่อยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น!”
เฮ่อ ยิงซิ่ว กลับมารู้สึกตัวและพูดด้วยความตื่นตระหนก “นายน้อยคนโต…ฉัน…ฉันไม่รู้จะพูดอะไร…”
ซู่โชวเต้า รู้ดีถึงสิ่งที่ เฮอหยิงซิ่ว กังวล และเขาพูดอย่างจริงจังว่า “หยิงซิ่ว อย่าสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต ต่อให้ไม่มีคุณ การแต่งงานครั้งแรกของฉันก็คงไม่มีความสุข แถมยังไม่ใช่ตอนนี้ด้วย เป็นนายเก่าของตระกูลซู อีกครั้ง ไม่มีช่องว่างระหว่างคุณกับฉันในแง่ของสถานะและตัวตน ตอนนี้ ฉันแค่ต้องการใช้ชีวิตที่เหลือของฉันกับคุณในแบบที่ติดดิน และ ให้ รั่วลี่ เป็นบ้านที่สมบูรณ์ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าถ้าคุณคิดว่าครอบครัวซู จะทำให้คุณอึดอัด ฉันสามารถสละสิทธิ์ทั้งหมดของฉันในตระกูลซู ฉันไม่ขออะไรตอนนี้ฉันขอให้คุณ สัญญากับฉัน!”
ซูรัวลี อดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเขา: “แม่ คุณสัญญาว่าพ่อ พ่อกับป้าตู่ จะหย่าร้างกัน และคุณมีเขาอยู่ในใจมาหลายปีแล้ว ตอนนี้พ่อขอแต่งงานกับคุณ คุณจะทำอะไรอีก ลังเล?ถ้าแต่งงานได้ฉันจะมีบ้านที่แท้จริง…”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4903 มีเซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่กว่ารอเขาอยู่
บทที่ 4905 โปรดนำแหวนมาให้แม่ด้วย!
