ตามกฎการอนุรักษ์พลังงาน พลังงานคือการดำรงอยู่ที่ไม่สามารถปรากฏขึ้นจากอากาศบางๆ หรือหายไปจากอากาศบาง
เปรียบเหมือนการวางหม้อน้ำร้อนไว้ภายนอก แม้ว่าในที่สุดอุณหภูมิจะเย็นลง ความร้อนก็ไม่หายไปจากอากาศ แต่ถูกปล่อยสู่ธรรมชาติผ่านอากาศและวัตถุอื่นๆ
เพียงแต่ความร้อนจากแอ่งน้ำนั้นไม่มีนัยสำคัญต่อธรรมชาติทั้งหมดเพียงเล็กน้อย
แต่ไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็จริง
อย่างไรก็ตาม พลังงานทางจิตวิญญาณที่ เย่เฉิน เข้าไปในวงแหวนนั้นหายไปเหมือนก้อนหินที่จมลงไปในทะเลโดยไม่มีการตอบสนองใด ๆ
เย่เฉินรู้สึกแปลกๆ มากขึ้นเรื่อยๆ ในความเห็นของเขา หลักการของอาวุธวิเศษเหมือนกับเครื่องใช้ไฟฟ้า แต่อาวุธวิเศษต้องขับเคลื่อนด้วยพลังงานจิตวิญญาณ ในขณะที่เครื่องใช้ไฟฟ้าต้องขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า .
เมื่อส่งไฟฟ้าไปยังเครื่องทำน้ำอุ่นจะเปลี่ยนเป็นพลังงานความร้อนเมื่อส่งไฟฟ้าไปยังมอเตอร์จะเปลี่ยนเป็นพลังงานจลน์เมื่อส่งไฟฟ้าไปยังหลอดไฟจะเปลี่ยนเป็นพลังงานแสง เมื่อไฟฟ้าถูกส่งไปยังอุปกรณ์อิเล็กโทรลิซิส จะถูกแปลงเป็นพลังงานเคมี
ราวกับว่าออร่าถูกถ่ายโอนไปยัง คำสั่งฟ้าร้องที่น่าตกใจ ซึ่งสามารถแปลงเป็นสายฟ้าจากฟากฟ้าได้ และออร่าก็ถูกโอนไปยัง ดาบเจาะวิญญาณ ซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็นใบมีดคมที่ทำลายไม่ได้ แต่วงแหวนนี้กลืนลงไป ออร่าส่วนใหญ่ของเขา แต่เปลี่ยนเพียงเสียงฮัมเท่านั้น
แหวนที่ทำเสียงคล้ายกับเสียงดาบก็แปลกในตัวมันเองเช่นกัน
ปรากฏการณ์นี้เป็นเรื่องแปลก ราวกับว่าพัดลมไฟฟ้าเปิดอยู่ ใบพัดของพัดลมไฟฟ้าไม่หมุน และไม่สร้างลม แต่จะส่งเสียงเป่าออกมาจากอากาศซึ่งไม่สามารถอธิบายได้
ในขณะที่สงสัย เย่เฉิน ยังคงส่งพลังวิญญาณเข้าไปในสังเวียนเหมือนนักพนันตาแดงที่ขว้างชิปไปที่โต๊ะพนัน
จนกระทั่งครึ่งหนึ่งของพลังงานจิตวิญญาณในร่างกายของเขาหายไป เย่เฉินก็ยังไม่สามารถรับข้อเสนอแนะใดๆ ได้นอกจากชื่อเสียงที่โด่งดัง
เขาโกรธเล็กน้อย
ก่อนไปถึงที่หมาย เขาหยิบยาเป่ยหยวนออกมา บีบปลายนิ้วพร้อมกับแหวน จากนั้นกัดฟัน และบังคับให้ส่งออร่าเกือบ 90% ในร่างกายของเขาเข้าไปในวงแหวน
เขารู้สึกว่าเขาได้ป้อนพลังงานทางวิญญาณส่วนใหญ่เข้าไปในนั้น และวิญญาณตนนี้ต้องให้ข้อเสนอแนะที่แตกต่างกันเล็กน้อยแก่เขา
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือวงแหวนนั้นยังคงเหมือนหลุมดำทางจิตวิญญาณ หลังจากที่กลืนกินพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาไปมาก ก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง
เย่เฉิน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเติมเต็มพลังงานทางจิตวิญญาณที่ขาดหายไปในร่างกายของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงโยนยา เป่ยหยวน เข้าปาก เมื่อพลังงานทางจิตวิญญาณที่พลุ่งพล่านแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เขาก็ใส่พลังงานทางจิตวิญญาณเกือบครึ่งหนึ่งเข้าไปในวงแหวนอีกครั้ง แต่ผลที่ได้ก็ยังทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก
ในช่วงเวลาหนึ่ง เย่เฉินแทบรอไม่ไหวที่จะนำ ยาเป่ยหยวน อีกอันออกมาอย่างรวดเร็วและต่อสู้จนจบด้วยวงแหวนหลุมนี้
แต่ในที่สุดเหตุผลก็เอาชนะแรงกระตุ้นของเขาได้
เม็ดยา เป่ยหยวน มีค่ามาก ไม่จำเป็นต้องใส่ยา ยาเป่ยหยวน ของคุณเองทั้งหมดเพื่อทำแหวนปลอม
ในสถานการณ์เช่นนี้ การหยุดการขาดทุนอย่างทันท่วงทีเป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลที่สุด
ดังนั้น เขาทำได้แค่ใส่แหวนกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขาอย่างไม่พอใจ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าแหวนวงนี้วิเศษอะไรนัก แต่จิตใต้สำนึกของเขาบอกเขาว่ามันไม่ง่ายเลย
คุณรู้ไหม นี่คือสิ่งที่แม้แต่ฮีโร่ผู้ลึกลับก็แทบรอไม่ไหวที่จะได้ และแม้แต่คนระดับสูงแบบนั้นก็ยังคิดที่จะได้สิ่งนี้ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าสิ่งนี้ต้องมีค่าบางอย่างที่ฉันยังไม่รู้!
ดังนั้นจึงต้องเก็บรักษาแหวนวงนี้ไว้ให้ดี มันอาจจะมีประโยชน์มากมายในอนาคต
ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งนี้ได้กลืนกินพลังงานทางจิตวิญญาณของ เม็ดยาเป่ยหยวน มากกว่าหนึ่ง ด้วยการลงทุนขนาดใหญ่เช่นนี้เขาต้องหาโอกาสที่จะปล่อยให้มันคายแม้แต่ผลกำไร!
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4975 ฉันจะไป หัวเซีย
บทที่ 4977 ฉันจะคิดเรื่องนี้เอง
