คลอเดียพยักหน้าเล็กน้อยและพูดอย่างจริงจัง: “โอเค พี่เย่เฉิน ขอบคุณพี่เย่เฉิน…”
หลี่เสี่ยวเฟินที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่เย่เฉิน อย่าลืมว่าแม่ของ คลอเดีย มาจากจินหลิง จินหลิงเป็นบ้านของย่าของคลอเดีย”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “จริง ๆ คุณมีญาติในจินหลิงไหม”
“ไม่มีแล้ว” คลอเดียส่ายหัวและพูดว่า “คุณปู่และคุณย่าเสียชีวิตแล้ว และคุณลุงก็อยู่ต่างประเทศด้วย และเขาก็ไม่ได้ติดต่อกับเขามากนัก ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วเขาจึงไม่มีญาติในปีนี้ พวกเขา’ ล้วนเป็นญาติห่างๆ ที่ไม่ได้พบหน้ากันแม้แต่น้อย และไม่สามารถแม้แต่จะเอ่ยชื่อได้”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า: “ไม่เป็นไร มีป้าหลี่ เสี่ยวเฟิน และฉัน เราทุกคนเป็นญาติของคุณ”
คลอเดียรู้สึกสะเทือนใจและพยักหน้าอย่างหนัก
ในเวลานี้ เย่เฉินแนะนำให้รู้จักกับป้าหลี่: “อย่างไรก็ตาม ป้าหลี่ ให้ฉันแนะนำแม่ภรรยาของฉันให้คุณรู้จัก”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ชี้ไปทางหม่าหลาน และพูดกับหม่าหลานว่า: “แม่ครับ นี่คือป้าหลี่จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ลูกน่าจะเคยได้ยินเรื่องนี้”
“ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้ ฉันเคยได้ยิน!” หม่าหลานมองไปที่ป้าลี่และพูดด้วยความประหลาดใจ “ฉันเคยได้ยินเย่เฉินพูดถึงคุณทุกวัน!”
ในขณะที่พูด หม่าหลาน อดไม่ได้ที่จะนึกในใจว่าตอนที่นางเสี่ยว กำลังฉลองวันเกิดของเธอ จู่ๆ เย่เฉิน ก็เสนอให้ยืมเงินหนึ่งล้านเพื่อไปพบคุณป้าหลี่ ที่งานเลี้ยงวันเกิด
ในตอนนั้น ฉันเกลียดเย่เฉินที่ไม่มีสายตา แต่ใครจะคิดว่าตอนนี้เย่เฉินกลายเป็นลูกเขยผู้มั่งคั่งที่ไม่สามารถแม้แต่จะขอมันได้
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอรีบพูดกับป้าหลี่: “โอ้ เย่เฉินทำงานหนักมากเพื่อรักษาอาการป่วยของคุณ และครอบครัวของเราก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือ… ..”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หม่าหลานก็ถอนหายใจโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าของเธอ: “น่าเสียดายที่หญิงชราของตระกูลเสี่ยว ที่ตายไปเป็นเพียงไก่ตัวจิ๋ว เย่เฉินขอให้เขายืมเงิน แต่เขาไม่ให้ยืมสักบาท “เย่เฉิน ในงานเลี้ยงวันเกิด เขาดุเย่เฉินอย่างเลือดเย็นในที่สาธารณะ มันมากเกินไปจริงๆ!”
ป้าหลี่รีบขอบคุณ: “คุณเป็นห่วงจริงๆ ขอบคุณ!”
หม่าหลานโบกมือด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เฮ้ ทำไมคุณถึงสุภาพ ลูกเขยที่ดีของฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา ดังนั้นเราจึงอยากทำส่วนของเรา”
ขณะที่เธอพูดนั้น เธอถามด้วยใบหน้ากังวล: “ว่าแต่ อาการป่วยของคุณหายดีแล้วหรือยัง”
“โอเค” ป้าหลี่พยักหน้าและพูดว่า “ฉันไปหยานจิงเพื่อรับการผ่าตัด และฉันก็หายดีแล้ว”
“ดีมาก!” หม่าหลานพูดด้วยความโล่งใจ: “ในอนาคต คุณต้องดูแลสุขภาพ ลูกเขยของฉันรู้จักหมอมหัศจรรย์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเรียกว่าชิ โอ้ ใช่ สือ เทียนฉี! ปล่อยให้เธอดูแลคุณในภายหลัง ไปดูดีๆ!”
ป้าหลี่ ยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าขอบคุณและพูดว่า “ขอบคุณ คุณมีหัวใจ!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ หม่าหลาน พูด เย่เฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีอารมณ์มากมายในหัวใจของเขา
ก่อนอื่น เป็นเรื่องปกติที่จะรู้สึกว่ากังฟูของแม่ยายของฉันในการโกหกนั้นดีที่สุดในโลกจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดเท็จแบบไหนเธอก็สามารถอ้าปากได้ซึ่งไม่มีใครเทียบได้จริงๆ
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 5122 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บทที่ 5124 มาถึงจินหลิง
