ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5156 วีไอพีมาถึง!

เย่เฉิน เอื้อมมือไปขอปากกา คลอเดีย และจดหมายเลขโทรศัพท์ของเขาไว้ด้านหลังชื่อของเขา
หลังจากนั้น คลอเดียก็ส่งข้อมูลให้ผู้อำนวยการหลิว

หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ผู้อำนวยการหลิว กล่าวว่า “เอาล่ะ โดยทั่วไปไม่มีปัญหาอื่นๆ การแจ้งเตือนการรับสมัครจะถูกส่งทางไปรษณีย์ไปยังที่อยู่ข้างต้นเมื่อถึงเวลา และจะมีเวลารายงานเมื่อถึงเวลา รายงานตัว และลงทะเบียนตามเวลาพิธีการก็เพียงพอแล้ว”

หลังจากนั้นเขาถามคลอเดียว่า “คุณมีญาติในจินหลิงไหม”

คลอเดียพยักหน้า “แม่ทูนหัวของฉันอยู่ที่จินหลิง”

ผู้อำนวยการหลิวถามว่า “แล้วคุณล่ะ มีญาติบ้างไหม” คุณวางแผนที่จะอาศัยอยู่ในมหาวิทยาลัย หรือไปโรงเรียนตอนเช้าหรือไม่”

คลอเดียถามกลับ: “ฉันเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งจากสองอย่างใช่ไหม”

ผู้อำนวยการหลิวพยักหน้า: “ตามทฤษฎีแล้ว เพราะข้อตกลงการเรียนแบบไปเช้าเย็นกลับจำเป็นต้องมี ต้องเซ็นกับโรงเรียนเพราะเกี่ยวข้องกับเรื่องความปลอดภัยส่วนบุคคล เรื่องหนี้สิน กระบวนการจึงยุ่งยากมากขึ้น ค่าเริ่มต้นคือถ้าคุณเลือกไปโรงเรียน คุณจะไม่สามารถสมัครใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม หากคุณ อยากอยู่ในมหาวิทยาลัยบ้าง ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ฉันสามารถทักทายกับฝ่ายโลจิสติกส์ได้ หลังจากที่คุณมอบหมายที่ปรึกษาแล้ว ฉันจะทักทายอาจารย์ด้วย”

คลอเดียถอนหายใจด้วยความโล่งอก: “นั่นจะดีมาก! “

สำหรับเธอ เธอจะเรียนและใช้ชีวิตใน จินหลิง อย่างน้อยสี่ปีในอนาคต

และคุณป้าหลี่ และ หลี่เสี่ยวเฟิน ก็ดูแลเธอเป็นพิเศษเสมอ ดังนั้นในอีกสี่ปีข้างหน้า เธอจึงกังวลว่าเธอจะสร้างปัญหาให้กับป้าหลี่ และ หลี่ เสี่ยวเฟิน มากเกินไปหรือไม่

ดังนั้นเธอจึงหวังว่าจะมีทางเลือกอื่นอีก

ในอนาคตถ้าฉันสามารถไปโรงเรียน และใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้โดยรวมก็จะสะดวกมากขึ้น หากป้าหลี่ และ หลี่ เสี่ยวเฟิน ยุ่งกับงาน ฉันก็สามารถเลือกที่จะอยู่ในมหาวิทยาลัยได้เช่นกันเพื่อไม่ให้เสียสมาธิ ดูแลตัวเองในขณะที่ยุ่งกับงาน

ผู้อำนวยการหลิว ประทับตราสองสามบทเกี่ยวกับข้อมูลของ คลอเดีย และพูดกับเธอว่า: “เอาล่ะ ขั้นตอนเสร็จสิ้นแล้ว เพียงรอการแจ้ง”

จากนั้นเขาถาม เฉิน เซ่ไค: “คุณเฉิน คุณต้องการให้ฉันแสดงให้คุณเห็นหรือไม่ พาชมรอบโรงเรียนหรือไม่?ทำความคุ้นเคยล่วงหน้า”

เฉิน เซ่ไค ยิ้มและพูดว่า: “นี่เป็นปัญหามากเกินไปสำหรับคุณ ฉันเห็นว่าคุณติดป้ายต้อนรับแขกผู้มีเกียรติไว้ด้านนอก?”

“ใช่” ผู้อำนวยการหลิว กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “เป็นความจริงที่มีแขกผู้มีเกียรติ มา รองอาจารย์ใหญ่ และอาจารย์ใหญ่ และคณบดีอีกหลายคนมาแม้กระทั่งอาจารย์ใหญ่ที่เกษียณไปเกือบสิบปีแล้ว”

เขาพูดว่า “แต่คนไม่ควรอยู่ที่นี่สักพักเหมือนที่ฉันให้ รปภ. ขับรถแบตเตอรี่พาไปรอบๆ และเยี่ยมชมหอพักนักเรียนต่างชาติระหว่างทางมาตรฐานหอพักนักเรียนต่างชาติของเรายังสูงมาก และเป็นห้องสำหรับสองคนทั้งหมดพร้อมเตียง และโต๊ะ คลอเดีย ควรรู้ ฉัน ชอบมัน”

เฉินซีไค มองไปที่ เย่เฉิน เห็น เย่เฉิน พยักหน้าเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “โอเค ฉันจะขอบคุณ”

ผู้อำนวยการหลิว รีบพูดว่า “ทำไมคุณสุภาพจัง! คุณมักจะช่วยฉัน”

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีคนมาเคาะประตู ผู้อำนวยการหลิว บอกว่า ได้โปรดเข้ามา ผู้หญิงวัยกลางคนผลักประตู โน้มตัวเข้าไปครึ่งทาง แล้วพูดอย่างเร่งรีบ: “ผู้อำนวยการหลิว ผู้มีชื่อเสียง แขกกำลังจะมาเร็วๆ นี้ อาจารย์ใหญ่ ลงไปรอต้อนรับข้างล่างกันเถอะ!”

Spread the love