หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่ เสี่ยวชูหราน อีกครั้งและพูดว่า “ไปกันเถอะ! ชูรัน ส่งแม่กลับบ้าน ฉันจะหาลูกเขยที่ดี!”
เสี่ยว ชูหราน พูดอย่างหมดหนทาง: “แม่…คุณควรหยุดอาย เย่เฉิน!”
คำพูดของ เสี่ยว ชูหราน ทำให้ หลิน ว่านเอ๋อ ซึ่งเดินไปที่ประตูแล้วตกใจทันที
เธอพึมพำในใจ: “ใช่ เย่เฉิน อีกแล้วเหรอ? ฉันอยู่ที่ จินหลิง มาสองวันแล้ว และฉันไม่สามารถหนีจาก เย่เฉิน ได้ทุกวัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันมีความสัมพันธ์กับเขา? แล้วใครคือลูกเขยของหญิงหยาบนั่นเมื่อกี้? เย่เฉิน? เป็นไปได้ไหมว่า เย่เฉิน จากตระกูล หยานจิง เย่ ที่ฉันกำลังมองหาอยู่”
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอมองกลับไปที่ เสี่ยวชูหราน โดยไม่รู้ตัว และพูดในใจว่า: “หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนจะอายุไล่เลี่ยกับ เย่เฉิน ที่ฉันกำลังมองหา และมีคนไม่มากนักที่มีชื่อเดียวกับ เย่ เฉิน ฉันเกรงว่าจะมีน้อยกว่านี้ เป็นไปได้ไหมว่า เย่เฉิน ที่ฉันกำลังมองหานั้นแต่งงานไปแล้ว? ภรรยาคือผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าฉัน?”
“ฉันคิดว่าเธออายุไล่เลี่ยกับ เย่เฉิน รูปร่างหน้าตา และนิสัยของเธอก็ไม่เลว เธอถือว่าไม่เหมือนใคร แต่แม่ของเธอช่างน่าตะลึงจริงๆ…”
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงหยาบคายที่ไม่มีการควบคุม แต่แม้แต่ปากร้ายที่ไม่รู้หนังสือก็ไม่กล้าแสดงท่าทีดุร้ายต่อหน้าวิหารของพระพุทธเจ้า เธอช่างกล้าหาญจริงๆ…”
“สถานะของ เย่เฉิน ถือได้ว่าโดดเด่น และความแข็งแกร่งส่วนตัวของเขาก็ไม่มีใครเทียบได้ ทำไมถึงมีแม่สามีที่หยาบคายเช่นนี้? มันแปลกจริงๆ…”
เสี่ยว ชูหราน ไม่ได้สังเกตว่านอกประตูพระราชวัง สาวสวยกำลังมองดูตัวเองและแม่ของเธอ หม่าหลาน
เธอยุ่งอยู่กับการพยายามเกลี้ยกล่อม หม่าหลาน ให้ล้มเลิกความคิดที่จะขอให้ เย่เฉิน แสดงฮวงจุ้ยให้เธอ
เพราะ หม่าหลาน ยอมรับและพูดว่า “เย่เฉิน เป็นลูกเขยของฉัน เขาสามารถช่วยผู้คนมากมายในเรื่องฮวงจุ้ย เขาช่วยแม่สามีของฉันดูไม่ได้หรือ?”
เสี่ยว ชูหราน ถอนหายใจและพูดว่า “โอ้แม่ อย่าบอกนะว่าคุณไม่สามารถให้ เย่เฉิน รู้เรื่องนี้ได้? นอกจากนี้ สิ่งต่าง ๆ เช่น ฮวงจุ้ยควรเป็นแบบมหภาค มันแก้ปัญหาใหญ่ในระดับมหภาค ดังนั้นต้องไม่มีทางทำได้” มันชัดเจนมาก ดังนั้นคุณจะควบคุมความนิยมในห้องถ่ายทอดสดของคุณได้อย่างไร? รถของเรามีอัตราการสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงสูงมาก เป็นไปได้ไหมที่จะขอให้ เย่เฉิน แสดงฮวงจุ้ยให้คุณดู และสามารถลดการใช้เชื้อเพลิงลงได้หรือไม่? มันไม่มีอยู่จริงเลย…”
“ถูกต้อง…” หม่าหลานพูดอย่างหดหู่: “ช่างมันเถอะ ยังไงก็ตาม วันนี้ฉันได้นำสิ่งของทั้งหมดที่ควรนำไปถวายพระพุทธเจ้าแล้ว และขึ้นอยู่กับว่าพระพุทธเจ้าจะยอมพบหน้าฉันหรือไม่ น่าเสียดาย ถ้าเขาไม่มาให้เห็นหน้า ฉันก็จะไม่มาหาเขาอีก…”
ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น หม่าหลาน ก็นึกขึ้นได้และถาม เสี่ยว ชูหราน ด้วยเสียงต่ำ: “ชูหราน คุณคิดว่าพระพุทธเจ้าใช้ประโยชน์จาก เฉียน หงหยาน ก่อนหรือไม่”
หัวของ เสี่ยวชูหราน ใหญ่เท่าถัง ดังนั้นเขาจึงรีบช่วยเธอขึ้น แล้วกระซิบกับพระพุทธเจ้าว่า “พระพุทธเจ้า ฉันขอโทษ…แม่ของฉันพูดตรงไปตรงมา โปรดยกโทษให้ฉันด้วย…”
หลังจากพูดจบ เขาก็รีบช่วยหม่าหลานออกมา
หม่าหลาน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากติดตาม เสี่ยว ชูหราน และเดินกะโผลกกะเผลก
เมื่อแม่และลูกสาวของเธอออกมานอกห้องโถง หลิน ว่านเอ๋อ ก็หายตัวไป เดิมที หม่าหลาน ต้องการหาเธอเพื่อทะเลาะกับเธอ แต่เธอมองไปรอบๆ และไม่เห็นใคร ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงติดตาม เสี่ยว ชูหราน ออกจากวัดเตรียมลงจากดอย
และเมื่อพวกเขาเริ่มลงจากภูเขา หลิน ว่านเอ๋อ ก็โผล่มาข้างหลังพวกเขาอีกไม่ไกล คอยดูด้านหลังของพวกเขาอย่างเงียบๆ แล้วมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ
ในโทรศัพท์มีรูปถ่ายของ เสี่ยวชูหราน ช่วย หม่าหลาน ออกจากประตูวัด ซึ่งตอนนี้ หลิน ว่านเอ๋อ แอบถ่ายซ่อนตัวอยู่หลังฝูงชน
ต่อมาเธอส่งรูปภาพนี้ให้ ซุน จี้ตง และส่งข้อความอีกข้อความหนึ่งว่า “ผู้เฒ่าซุน ท่านช่วยฉันตรวจสอบแม่ และลูกสาวคู่นี้ ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของพวกเขา!”
Spread the love
