เย่เฉิน ฮัมเพลง คิดอะไรบางอย่างและ พูดว่า: “ใช่ ส่งสำเนาข้อมูล และภูมิหลังของหญิงชราคนนั้นให้ฉัน แล้วฉันจะตรวจสอบก่อน”
“ท่านรอก่อน” เฉินซีไค พูดโดยไม่คิด “ส่งไปที่ วีแชท ของคุณทันที”
หลังจากวางสาย โทรศัพท์ เฉิน เซ่ไค่ ส่งไฟล์ข้อมูลให้กับ เย่เฉิน
หลังจากที่ เย่เฉิน ดูมันแล้ว เขาพบว่าภูมิหลังของหญิงชรานั้นเรียบง่ายมาก แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้
นามสกุลของหญิงชราคือ เจียง และชื่อของเธอคือ หนานเฉียว เธอเกิดในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของ ชู และเติบโตขึ้นมาในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของ ชู เธอไม่ได้แต่งงานในที่ห่างไกลด้วยซ้ำ แต่ แต่งงานกับชายหนุ่มในหมู่บ้านเดียวกัน
ในอีก 50 ปีข้างหน้า เธอแทบไม่ได้ออกจากหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆ แห่งนี้เลย เพราะเธอเป็นผู้อยู่อาศัยถาวรของครอบครัวในการสำรวจสำมะโนประชากรทุกครั้ง และข้อมูลที่ระบุว่าเธอให้ความร่วมมือกับการสำรวจสำมะโนประชากรก็ระบุไว้อย่างชัดเจน
และหมู่บ้านนั้น ในสมัยรุ่งเรือง มีเพียงประมาณ 40 ครัวเรือนที่มีมากกว่า 300 คน แต่ตอนนี้การสูญเสียประชากรเป็นเรื่องร้ายแรง และมีเพียงสิบกว่าครัวเรือนที่มีมากกว่า 40 คนเท่านั้นที่ยังคงอาศัยอยู่ที่นี่ และส่วนใหญ่เป็นวัยกลางคน คน. ผู้สูงอายุ.
จากมุมมองนี้ หญิงชราควรเป็นผู้สูงอายุที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังที่ธรรมดาที่สุดในหมู่บ้านบนภูเขา ใช้ชีวิตที่ไม่สามารถเรียบง่ายและธรรมดากว่านี้ได้
แต่เหตุผลที่ เย่เฉิน รู้สึกว่าเธอดูพิเศษเล็กน้อยก็เพราะชื่อของเธอ หนานเฉียว
เย่เฉิน อ่านหนังสือจำนวนมากภายใต้อิทธิพลของพ่อของเขาเมื่อเขายังเด็ก ดังนั้นเขาจึงสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่า หนานเฉียว คนนี้มาจากประโยคหนึ่งใน “The Book of Songs·Guofeng·Hanguang” “มีต้นไม้อยู่ใน ทางใต้และคุณไม่สามารถหยุดคิดได้
” สำหรับผู้หญิงอายุสิบขวบถ้าพ่อแม่ของเธอไม่ใช่นักวิชาการคงเป็นไปไม่ได้ที่จะตั้งชื่อให้เธอ
นักปราชญ์เมื่อ 80 ปีที่แล้ว เนื้อหาทองคำไม่เหมือนกับปัจจุบัน
ยิ่งกว่านั้น เย่เฉิน ยังจำได้ว่าตอนที่เธอได้พบกับหญิงชราในคุกใต้ดินในเม็กซิโกเธอเคยบอกตัวเองเกี่ยวกับที่มาของกำไลเถากระดูกฟีนิกซ์ซึ่งบรรพบุรุษของเธอเป็นหมอที่มีชื่อเสียงในสมัยราชวงศ์ถัง และเถากระดูกฟีนิกซ์นั้น สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเธอ น่าเสียดายที่แม้ว่าครอบครัวของเธอจะสืบทอดเถากระดูกฟีนิกซ์ แต่การสืบทอดทักษะทางการแพทย์ก็ถูกตัดขาดในช่วงกบฏอันซี
มัน ง่ายที่จะส่งต่อสิ่งหนึ่งแต่มันยากเกินไปที่จะส่งต่อทักษะ มรดกของอดีตต้องการเพียง “ส่งมอบ” สิ่งนั้นให้กับคนรุ่นต่อไป ในขณะที่คนรุ่นหลังต้อง “สอน” คนรุ่นต่อไป สิ่งที่เขาได้เรียนรู้มาตลอดชีวิต แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นเพื่อนกัน แต่คนก่อนอาจใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที แต่คนหลังอาจใช้เวลาตลอดชีวิต
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหญิงชราจะเล่าที่มาของเถากระดูกนกฟีนิกซ์เพียงสั้นๆ ในวันนั้น แต่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าตระกูลของหญิงชราได้รับการสืบทอดอย่างเป็นระเบียบตั้งแต่ 1,500 ปีที่แล้ว
สิ่งนี้หายากมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในช่วงกว่าพันปีที่สังคมศักดินาปั่นป่วน มรดกที่เป็นระเบียบเรียบร้อยของตระกูลยังคงสามารถรับประกันได้ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าตระกูลนั้นแข็งแกร่งมาก
ผู้ที่ไม่แข็งแกร่งพอแม้ว่าจะสามารถรอดพ้นจากภัยพิบัติต่างๆ ได้ แต่ก็ยากที่จะรับประกันว่าตระกูลจะสืบทอดต่อไปได้ ตัวอย่างเช่น หลังจากเกิดความวุ่นวายในครอบครัวก็เหลือเพียงเด็กคนหนึ่งรับอุปการะและ เลี้ยงดูแล้วให้นามสกุลใหม่ ชื่อใหม่ กรณีนี้ ถ้ายังจำนามสกุลเดิมได้ หายากมากแล้ว ให้จำข้อมูลพื้นฐานของบรรพบุรุษและทั้งตระกูลได้ หลักสำคัญของ มรดก คือ งี่เง่าอย่างสมบูรณ์
แต่ถ้าแรงกล้าพอ ก็คงต่างออกไป ถึงมีลูกคนเดียวที่ตายด้วยความวุ่นวายแต่ครอบครัวก็มีทรัพย์สินของบรรพบุรุษ เงินทอง หนังสือสะสม ต้นไม้ประจำตระกูลแถมช่วยเหลือ ของญาติต่างสกุล เด็กคนนี้ จะเติบใหญ่ พระมเหสียังสืบสกุลได้
แน่นอน ความแข็งแกร่งแบบนี้ไม่ได้แปลว่าต้องมีเงินพอมีฐานะทางสังคมเสมอไปแต่อาจเป็นความสามารถพิเศษก็ได้ถ้างานฝีมือบางอย่างส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นเพื่อให้คนทุกรุ่นมีอาหารเพียงพอครอบครัว มีความเป็นไปได้สูงที่จะสามารถส่งต่อได้ตลอดไป
อย่างไรก็ตาม หญิงชราเคยกล่าวว่าทักษะทางการแพทย์ของบรรพบุรุษของพวกเขาได้ถูกทำลายไปนานแล้ว ดังนั้นสันนิษฐานว่าบรรพบุรุษของพวกเขาน่าจะมีความสามารถพิเศษอื่นๆ
Spread the love
