ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 525

บมที่ 525
“โอ้โห！”
พออู๋ซินได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับร้องออกมา พร้อมกับถามขึ้น ： “ไม่นึกเลยว่าหงห้าจะกล้าสักคำนี้ลงบนหน้าผากลูกคนเดียวของหลิวกว่าง？แบบนี้มันก็เป็นความแค้นที่อยู่ร่วมชาติกันไม่ได้เลยนะ！”
“ใช่นะสิ “อู๋ตงไห่หัวเราะออกมา ：” พ่อว่า สองคนพ่อลูกหลิวกว่างตอนนอนคงฝันว่าอยากฆ่าหงห้า จนแทบอยากจะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆ เลยล่ะ！”
พออู๋ซินฟังแบบนั้น ก็อดถามขึ้นไม่ได้： “พ่อ ในเมื่อท่านรู้ว่าทั้งสองคนบาดหมางกันอยู่ แล้วทำไมยังเชิญพวกเขามาร่วมงานอีก？”
อู๋ตงไห่หัวเราะ： “แกไม่คิดว่าหลิวกว่างจะเป็นหมากที่เราหลอกใช้ได้เหรอ？หมาที่อยากกัดคน แต่กลับไม่กล้าที่จะอ้าปากออกมา เพราะสิ่งที่เขาขาดก็คือคนที่คอยช่วยอยู่ข้างหลัง คนที่สามารถทำให้เขากล้าที่จะอ้าปากกัดคนได้”
อู๋ซินพูดขึ้น ： “พ่อ ถ้าหากท่านคิดอยากจะหลอกใช้หลิวกว่างผู้นี้ แล้วทำไมท่านถึงได้จัดงานอยู่ที่เทียนเซียงฝู่？เพราะเขากับหงห้าไม่ถูกกัน แบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ยากขึ้นไม่ใช่เหรอ？”
อู๋ตงไห่หันไปมองอู๋ซินด้วยสายตาที่มีบางอย่างอยู่ภายใน： “หลิวกว่างกับหงห้าล้วนแต่เป็นหมา สิ่งเดียวที่ต่างกันก็คือ หลิวกว่างเป็นหมาที่ไม่มีนาย ส่วนหงห้านั้นมีตระกูลซ่งคอยให้ท้าย”
อู๋ซินพยักหน้า แล้วถามต่อ： “แล้วยังไง？พ่อ ทำแบบนี้มันจะมีประโยชน์อะไร？”
อู๋ตงไห่พูดขึ้น： “แกต้องการแต่งกับซ่งหวั่นถิง แกก็ควรจะมีอำนาจในจินหลิง ตอนนี้พวกตระกูลผู้ดีในจินหลิงถึงจะไว้หน้าพวกเรา แต่ก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นนาย แต่มองว่าตระกูลซ่งเป็นนาย ดังนั้น พวกเราจะต้องขยายอำนาจในจินหลิง”
เขาพูดต่อ ： “อำนาจมีสองอย่าง แบบแรกคือด้านบน แบบที่สองคือด้านมืด ด้านบนนั้นก็คือพวกที่ไม่ใช่ตระกูลหลิวกับหงห้า ที่ทำธุรกิจอย่างถูกกฎหมาย แต่ด้านมืดนั้น พวกเราไม่สามารถรับมือหงห้าได้ ดังนั้นจึงควรเลี้ยงหมาอีกตัวเอาไว้ต่อกรกับหงห้า ดังนั้น ตระกูลหลิวคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด”
อู๋ตงไห่หันไปมองอู๋ซิน แล้วพูดกำชับอย่างเข้มงวด： “ต่อไปแกจะเป็นคนรับตำแหน่งสือทอดตระกูลอู๋ ดังนั้นต้องพยายามรวบรวมอำนาจ ทำไมพ่อถึงเชิญหลิวกว่างมาที่เทียนเซียงฝู่งนะเหรอ？”
“อันแรกคือ พ่อต้องการให้หลิวกว่างเซอร์ไพรส์ ที่คนอย่างเขาที่ไม่มีใครคอยหนุน ยังมีคนอย่างเราเชิญมากินข้าวด้วย”
“ส่วนอีกอันหนึ่งคือ พ่ออยากให้หลิวกว่างรู้สึกอาย อายที่เขาไม่มีคนคอยหนุนหลัง พอเจอกับศัตรูอย่างหงห้า เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่เพียงอดทน ขอแค่ให้เขารู้สึกแบบนี้ ถึงจะทำให้เขารู้สึกอยากแก้แค้นมากๆ ！พอถึงตอนนั้น พ่อก็จะทำเป็นคนใจกว้าง ให้โอกาสเขาครั้งหนึ่ง เพื่อให้เขามาเป็นสุนัขรับใช้ และก็ให้โอกาสที่จะได้แก้แค้น เขาจะต้องเห็นแก่บุญคุณของเราแน่นอน แล้วก็หาทางรับมือกับหงห้าได้”
“ถ้าหากว่าหงห้าล้มแล้ว อย่างนั้นเขาก็จะกลายเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลในจินหลิง ถ้าเป็นแบบนั้น ก็จะกลายเป็นอำนาจของตระกูลอู๋ของเราด้วย เข้าใจหรือยัง？”
หลังจากที่ฟังจบ อู๋ซินถึงกลับอ้าปากค้าง！
เขารู้สึกทึ่งมากเลยพูดขึ้น： “พ่อ แผนการครั้งนี้เฉียบมาก！ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ หลิวกว่างก็จะเชื่อฟังเรา เชื่อฟังตระกูลของเรา！ต่อไปถ้าตระกูลเราจะเข้ามาในจินหลิง หลิวหว่างก็จะเป็นคนนำทางและเป็นสะพานให้เรา！”
อู่ตงไห่พูดขึ้นอย่างชื่นชม： “ไม่เลว มีเพียงเท่านี้ ต่อไปจินหลิงถึงจะกลายเป็นฝั่งของเราได้อย่างถาวร”
อู๋ซินรู้สึกยกย่องพ่อตัวเองมา พร้อมกับพูดขึ้น： “ไม่รู้ว่าตอนไหนผมถึงจะมีความคิดได้หนึ่งส่วนสิบของพ่อ……”
อู๋ตงไห่ยิ้มแล้วพูดขึ้น ： “ตอนนี้แกก็เหมือนพ่อตอนหนุ่มๆ แล้ว สิ่งที่ต้องทำให้มากในตอนนี้คือสั่งสมความรู้ ความคิด และต้องนิ่งให้มากๆ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป！”
อู๋ซินได้ฟังสิ่งที่เขาสอนแล้วจึงพูดขึ้น ： “พ่อ ผมเข้าใจแล้ว！”
“อืม “อู๋ตงไห่พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วพูดขึ้น：” ดังนั้นก็กลับมาที่เรื่องของซ่งหวั่นถิง แกต้องอดทนให้มาก พยายามสงบสติ เหมือนการมอมเมา ให้ซ่งหวั่นถิงมาทางเราให้ได้！”
อู๋ซินทำสีหน้ามั่นใจ แล้วก้มหน้าพูดขึ้น： “พ่อ ผมเข้าใจแล้ว！ผมจะไม่มีทางทำให้พ่อผิดหวัง！”
พอเสียงจบลง รถก็มาถึงประตูทางเข้าเทียนเซียงฝู่พอดี
———-