แม้ว่า หม่าหลาน จะไม่ฉลาดนัก แต่เธอก็มีเล่ห์เหลี่ยมมากมายที่จะหลอกเธอ
เธอคิดหาวิธีที่จะเปิดเผย เฉียน หงหยาน มานานแล้ว แต่เธอต้องทนทุกข์ทรมานจากขา และเท้าที่ไม่สะดวก และเธออยู่คนเดียว ดังนั้นความเสี่ยงจึงมากเกินไป
แต่หลังจากที่ จาง กุ้ยเฟิน ทั้งสามคนเข้าร่วม สถานการณ์ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง พวกเขาทั้งสามอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับครอบครัวของ เฉียน หงหยาน ทุกวัน และทั้งสามคนนี้แข็งแรงและแข็งแรง สะดวกกว่ามาก
ดังนั้นเธอจึงรีบเรียกทั้งสามคนไปที่ด้านหน้า แล้วกระซิบแผนของเธอให้ทั้งสามคนฟังอย่างละเอียด
หลังจากฟังแผนของ หม่าหลาน แล้ว พวกเขาทั้งสามรู้สึกว่าเป็นไปได้มาก จางกุ้ยเฟิน จึงตบหน้าอกของตัวเอง และพูดว่า “หม่าหลาน ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราสามคน แล้วเราจะ ทำตามแผนของคุณอย่างแน่นอน “ทำในสิ่งที่คุณพูด”
หลังจากพูดจบ เธอพูดอีกครั้ง: “แต่คุณต้องสัญญากับเราว่าหลังจากที่เราทำในสิ่งที่คุณขอเสร็จแล้ว คุณต้องทำตามที่คุณพูดและนำ เฉียน หงหยาน นั้นลงมาด้วย!”
หม่าหลาน พูดโดยไม่ลังเล: “กุยเฟิน อย่ากังวลกับเรื่องนี้ ไม่มีใครในโลกนี้ควดหวังว่าเธอล้มลงในทันทีที่ฉันทำ และฉันจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอนเพื่อทำให้เธอล้มลง!”
จางกุ้ยเฟิน พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นกล่าวว่า: “จากนั้นเราจะกลับไปเริ่มจัดการกับมันตอนนี้ เราจะแจ้งให้คุณทราบหากมีความคืบหน้าใดๆ อย่างไรก็ตาม โปรดทิ้งข้อมูลการติดต่อของคุณไว้ แล้วฉันจะ จดบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ของคุณ “
หม่าหลาน รีบพูดอย่างกระตือรือร้น: “โอ้ กุยเฟิน เรามาเพิ่มบัญชี วีแขท กันเถอะ เราเป็นเพื่อนบ้านกัน และเราจะพบกันเมื่อเรามองลงไป การเพิ่มบัญชี วีแขท นั้นสะดวกมาก!”
จางกุ้ยเฟิน ขมวดคิ้วและพูดอย่างระแวดระวัง: “คุณไม่จำเป็นต้องเพิ่ม วีแขท คุณมีหมายเลขโทรศัพท์แล้ว และคุณสามารถโทรหาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ”
หม่าหลาน พูดด้วยอารมณ์: “โอ้ กุยเฟิน ฉันรู้ว่าคุณมีอคติกับฉันมาก แต่คุณเคยคิดบ้างไหม? แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเธอบอกคุณเกี่ยวกับสิ่งที่เธอบอกคุณ ในเวลานั้น ฉันเดาว่าต้องเป็นเพราะลูกสะใภ้ของฉันไม่กตัญญูต่อแม่สามี ฉันจึงย้ายวิลล่าและไม่ปล่อยให้เธออาศัยอยู่ในนั้น และฉันต้องบอกให้ไล่เธอออก ของบ้าน แจ้งตำรวจจับเธอเข้าคุกใช่ไหม”
จาง กุ้ยเฟิน พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว
เมื่อกลับมาอยู่ในคุก นางเซียว กล่าวหา หม่าหลาน ว่าก่ออาชญากรรมมากมายด้วยน้ำมูกและน้ำตา แต่เนื้อหาหลักคือสามประเด็นที่หม่าหลานพูดเอง
หม่าหลานยิ้มอย่างมีเลศนัยและถอนหายใจ “เฮ้! ฉันรู้จักกุยเฟิน เธอเป็นลูกสาวที่กตัญญู และเธอเกลียดคนอื่นที่ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่และสะใภ้ของเธอ แต่เธอเคยคิดบ้างไหมว่าเธอเป็นคนดีแค่ไหน หญิงชรา เซียว คุณคิดว่าฉันคิดว่าคุณช่วยหญิงชราคนนี้ในคุกมากขนาดนั้น หญิงชราคนนี้ชื่นชมคุณจากก้นบึ้งของหัวใจจริง ๆ หรือเปล่า เธอแค่มองว่าคุณเป็นตัวหมากรุกที่ใช้ได้และใช้ความเมตตาของคุณ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการตีฉัน แต่เธอ เขาดูถูกคุณเข้ากระดูกดำ ฉันเชื่อว่าคุณน่าจะรู้เรื่องนี้ เพราะคุณอาศัยอยู่บ้านเดียวกับเธอมานานมากแล้วใช่ไหม”
คำพูดของหม่าหลานทำให้จางกุ้ยเฟินปวดใจ
หม่าหลานเห็นว่าการแสดงออกของเธอไม่ถูกต้อง ดังนั้นเธอจึงยังคงตีเหล็กในขณะที่ยังร้อนอยู่: “ตอนนี้คุณมองย้อนกลับไปและคิดว่าฉันจะให้เกียรติเธอได้อย่างไรสำหรับหญิงชราแบบนี้? ครอบครองรังนกกางเขนถ้า ฉันปล่อยให้เธออยู่ในบ้านเรา เธอจะไล่ฉันออก!”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จาง กุ้ยเฟิน รู้สึกว่าสิ่งที่ หม่าหลาน พูดมีเหตุผล
หลังจากที่ได้คลุกคลีกับหญิงชราเซียวจริง ๆ แล้ว นางก็ตระหนักว่าหญิงชราคนนี้ไม่ใช่ตะเกียงประหยัดน้ำมันจริง ๆ และนางก็ไม่ใช่คนที่ดีและซื่อสัตย์ หากนางเป็นลูกสะใภ้ นางจะไม่เป็น สามารถเคารพเธอได้
เมื่อคิดเช่นนี้ จางกุ้ยเฟิน ก็มองไปที่ หม่าหลาน ต่อหน้าเธออีกครั้ง และทันใดนั้นก็พบว่าใบหน้าของเธอไม่น่าเกลียดอีกต่อไป
เมื่อคิดว่าเธอถูกหลอกใช้โดยหญิงชราคนนั้นในคุกในตอนนั้น เธอรู้สึกรำคาญมากขึ้น ดังนั้นเธอจึงถือว่าหม่าหลานเป็นพันธมิตรของเธอโดยธรรมชาติ
ดังนั้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพูดกับหม่าหลานว่า “มาหาหม่าหลาน เรามาเพิ่มเพื่อนใน วีแขท กันเถอะ”
หม่าหลานรู้สึกปลื้มปิติเป็นธรรมดา และรีบพูดว่า: “ตกลง ฉันจะกดหาคุณ!”
Spread the love
