ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 585

บทที่ 585
เฉินจื๋อข่ายไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าอู๋ตงไห่ขัดแย้งกับเย่เฉินมาก่อน
ได้ยินมาว่าอู๋ตงไห่มาเยี่ยม เขาก็ไม่ได้เมินเฉย แม้ว่าตัวเองจะเป็นผู้แทนของตระกูลเย่ในจินหลิง แต่อีกฝ่ายเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน เป็นคนมาเยี่ยมฝ่ายเราก่อน เขาจึงต้องให้ความเคารพ
ดังนั้น เขาก็รีบบอกพนักงานต้อนรับว่า: “พาประธานอู๋มาหาที่ออฟฟิศผม”
พนักงานไม่กล้าเมินเฉย และรีบบอกอู๋ตงไห่ว่า: “สวัสดีค่ะคุณอู๋ ผู้จัดการทั่วไปเฉินเชิญให้คุณไปที่ออฟฟิศค่ะ กรุณาตามฉันมาค่ะ”
อู๋ตงไห่พยักหน้า และเดินตามหญิงสาวไป ขึ้นลิฟต์ไปถึงออฟฟิศของเฉินจื๋อข่ายแต่โดยดี
สำหรับอู๋ตงไห่ เขาเป็นลูกชายของตระกูลอู๋ เข้าพักโรงแรมในจินหลิง ก็ได้พักที่ที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
โรงแรมที่ดีที่สุดในจินหลิงคือจินฮ่านกง ดังนั้นเขาจึงสะดวกมาเยี่ยมเฉินจื๋อข่าย เพื่อกระชับมิตรยิ่งขึ้น และเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
เฉินจื๋อข่ายเห็นอู๋ตงไห่เข้ามา ยิ้มและลุกขึ้นมา เริ่มยื่นมือไปจับมืออู๋ตงไห่ และกล่าวทักทาย: “ได้ยินมาว่าประธานอู๋ ทำงานอยู่ในซูหางตลอดทั้งปี ครั้งนี้ทำไมอยู่ๆถึงมาจินหลิงได้ล่ะครับ?”
อู๋ตงไห่ถอนหายใจและพูดว่า: “โอ้ เรื่องมันยาว อู๋ฉีลูกชายคนเล็กของผมไม่รู้ว่าไปล่วงเกินใครเข้า เลยเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ที่ผมมาครั้งนี้ ก็เพื่อมาหาวิธีแก้ปัญหา”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า แน่นอนว่าเขารู้เรื่องของอู๋ฉี่ ตอนแรกถึงกับเคยดูคลิปในติ๊กต็อก ดังนั้นก็เลยนึกขึ้นได้ทันที ทันใดนั้นก็รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้
อาการคลื่นไส้ของเฉินจื๋อข่ายนี้ ทำให้อู๋ตงไห่แสดงออกถึงความอึดอัดอย่างมาก
ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเฉินจื๋อข่ายคลื่นไส้เพราะอะไร พูดตามตรง คิดถึงช่วงหนึ่งของลูกชายคนเล็ก เขาเองก็รู้สึกแย่และขยะแขยง
ดังนั้น อู๋ตงไห่ทำได้เพียงเปลี่ยนประเด็นพูด: “ช่างเถอะ ที่มาเยี่ยมผู้จัดการทั่วไปเฉินในวันนี้ ไม่ได้มาพูดเรื่องที่ทำให้หมดอารมณ์กัน ผมเอาของขวัญเล็กน้อยมาให้ผู้จัดการทั่วไปเฉิน หวังว่าคุณจะชอบมันนะ”
พูดจบ ก็รีบเอาชาต้าหงเผาหวู่อี้ซานส่งให้เฉินจื๋อข่ายทันที
“ผู้จัดการทั่วไปเฉิน นี่คือชาต้าหงเผาหวู่อี้ซาน เป็นสมบัติส่วนตัวของผม ปกติหากันไม่ได้หรอก ถ้าคุณเป็นคนที่ชอบดื่มชา คุณต้องชอบมันแน่ๆ”
เฉินจื๋อข่ายรู้ดีว่าชาต้าหงเผาหวู่อี้ซานมีค่ามากเพียงใด รีบยื่นมือแล้วกล่าวว่า: “นี่มันได้ยังไง ชาต้าหงเผาหวู่อี้ซานยิ่งหายากขึ้นเรื่อยๆในเมือง ยิ่งเป็นของที่ประธานอู๋เก็บรักษาไว้อย่างทะนุถนอม ผมจะทำร้ายน้ำใจได้ยังไงล่ะครับ”
อู๋ตงไห่รีบกล่าว: “ผู้จัดการทั่วไปเฉินอย่าได้เกรงใจกันเลย คุณเป็นผู้แทนของตระกูลเย่ในจินหลิงและตลอดถึงในเจียงหนาน พวกเราตระกูลอู๋รอคอยที่จะร่วมมือกับตระกูลเย่มาตลอดในอนาคต ต่อไปหวังว่าผู้จัดการทั่วไปเฉินช่วยสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลอู๋อย่างเรานะครับ”
เฉินจื๋อข่ายโบกมือของเขาหลังจากได้ยิน แล้วกล่าวว่า: “ผมเป็นเพียงแค่ลูกน้องของตระกูลเย่ สิ่งที่ทำก็เป็นหน้าที่อยู่แล้ว ประธานอู๋ก็พูดเกินไป”
อู๋ตงไห่กล่าวด้วยความจริงใจว่า: “ผู้จัดการทั่วไปเฉินถ่อมตัวเกินไปแล้ว”
เฉินจื๋อข่ายเห็นอู๋ตงไห่มีทัศนคติที่จริงใจ ก็กล่าวว่า: “ในเมื่อประธานอู๋มีน้ำใจขนาดนี้ งั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ ผมมี Louis XIII ระดับคอลเลกชั่นอยู่สองสามขวดที่นี่ กลับไปผมจะให้คนเอาไปให้คุณลองดูสักสองสามขวดนะครับ”
อู๋ตงไห่รู้สึกปลื้มใจ รีบกล่าวว่า: “โธ่เอ๋ย ขอบคุณผู้จัดการเฉินมากๆเลยนะครับ!”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มและกล่าวว่า: “ประธานอู๋มาวันนี้ ไม่ใช่แค่เอาชามาให้ผมใช่ไหมล่ะครับ?”
อู๋ตงไห่พยักหน้า พูดว่า:”พูดตามจริงเลยนะ ผมกับลูกชายคนโตของผม แล้วก็บอดี้การ์ดไม่กี่คน ผู้ชาย อาจจะอยู่ในจินหลิงสักพักหนึ่ง ดังนั้นก็เลยคิดว่า อยากจะมาคุยกับคุณที่ป๋ายจินฮ่านกงสักหน่อย”
เฉินจื๋อข่ายหัวเราะและพูดว่า: “ยินดีครับยินดี! ในเมื่อประธานอู๋มาแล้ว เป็นแขกคนสำคัญอยู่แล้ว ผมให้คนจัดห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสำหรับท่านและลูกชายของท่าน พวกท่านเชิญพักได้เลย พักนานแค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา”
อู๋ตงไห่รีบกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ: “โธ่เอ๋ย ขอบคุณคุณมากจริงๆนะครับผู้จัดการทั่วไปเฉิน!”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มอย่างไม่แยแส: “ประธานอู๋ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้”
เมื่อพูดจบ ก็ถามด้วยความแปลกใจ: “จริงสิ ประธานอู๋ ลูกชายคนโตของท่านล่ะ? ทำไมไม่มาพร้อมกับท่านด้วย”
————