ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 598

บทที่ 598
หงห้าชี้หน้าซุนโหย่วฉาย แล้วสั่งลูกน้องด้านหลังว่า “เด็กๆ ลากไอ้นี่ออกไป แล้วกระทืบให้หนัก โดยเฉพาะปากมัน ซัดไปให้หนัก”
ซุนโหย่วฉายได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนวิญญาณจะออกจากร่าง แล้วก็รีบคุกเข่าตรงหน้าท่านหงห้า พร้อมแหกปากพูดว่า “ท่านห้า ผมขอโทษ ผมไม่ทราบว่าเซียวฉางควนเป็นแขกคนสำคัญของคุณ！ ผมผิดไปแล้ว ผมขออภัยด้วย ให้อภัยผมเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ！”
เขาไม่คิดเลยว่า ลูกเขยของเซียวฉางควนจะโหดเช่นนี้ แม้กระทั่งราชาใต้ดินแห่งเมืองจินหลิง ก็ยังกลายเป็นหมารับใช้ให้กับเซียวฉางควน！
ตอนที่เขากำลังขอร้องอยู่นั้น ลูกน้องหลายคนของท่านหงห้าก็ขึ้นหน้ามา แล้วก็ตบเข้าที่บ้องหูของเขา！
ซุนโหย่วฉายก็ถูกตบจนหน้ามืดตาลาย จากนั้น ก็ถูกลูกน้องร่างกำยำหลายคนรุมกระทืบ ทั้งเนื้อทั้งตัวสะบักสะบอม
ท่านหงห้ามองซุนโหย่วฉายนิ่งๆ แล้วพูดว่า “ผมถามหน่อย ทำไมจะต้องกลั่นแกล้งคุณเซียวด้วย? ”
ซุนโหย่วฉายเลือดเต็มปาก แล้วร้องไห้พูดว่า “ขอโทษครับท่านห้า ผมแค่จะชิงตำแหน่งกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะจีนเท่านั้นเอง ดังนั้นก็เลยพูดจาไม่ได้คิด……..ปล่อยผมไปเถอะครับ…….”
ท่านหงห้าไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปยังคนในงานทุกคน แล้วถามว่า “พวกคุณใครเป็นคนดูแลสมาคมศิลปะจีน? ”
ประธานเพ๋ยรีบตอบขึ้นมาว่า “ท่านหงห้า กระผมเอง เป็นประธานสมาคมศิลปะจีน”
ท่านหงห้าพยักหน้า แล้วชี้ไปยังซุนโหย่วฉาย พร้อมพูดว่า “ผมขอถามคุณ ไอ้สวะแบบนี้ ก็สามารถเข้าสมาคมได้ด้วยหรือ คุณเป็นประธานอย่างไรกัน? ยังทำงานได้ไหมนี่ ถ้าทำไม่ได้ก็รีบสละตำแหน่งออกมาเสีย！”
ประธานเพ๋ยก็ตกใจจนสั่น คนกลัวตายอย่างเขา ก็พูดออกมาโดยจิตใต้สำนึกว่า “เดี๋ยววันพรุ่งนี้กระผมจะลาออกเลยครับ！พอถึงตอนนั้นจะผลักดันให้เซียวฉางควนนั่งตำแหน่งประธานสมาคมศิลปะจีนแทน………”
เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น ก็รีบโบกมือปฏิเสธ แล้วพูดว่า “ไม่ได้นะครับประธานเพ๋ยอย่างผมไม่มีคุณสมบัติเป็นประธานสมาคมหรอก ได้ตำแหน่งกรรมการผู้จัดการก็ภูมิใจแล้ว……..”
ประธานเพ๋ยรีบพูดว่า “ในเมื่อท่านหงห้ารู้จักคุณ เช่นนั้นก็ต้องได้！”
เซียวฉางควนรีบโบกมือปฏิเสธ “ผลสำเร็จของผมยังไม่ถึงขั้นประธานสมาคม รับตำแหน่งนี้ไว้ไม่ไหว……”
ตอนนี้ท่านหงห้าก็มองประธานเพ๋ยแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณเป็นประธานสมาคม งั้นผมก็จะให้คำแนะนำคุณหน่อย”
นิ่งไป ท่านหงห้าก็ชี้ไปยังซุนโหย่วฉายแล้วพูดว่า “ก่อนอื่นเลย ลบชื่อไอ้คนนี้ออกจากสมาชิกถาวร”
ประธานเพ๋ยตอบว่า “แน่นอนครับๆ ！วันพรุ่งนี้ผมก็จะรีบลบชื่อเขาออกทันที！”
ท่านหงห้าส่งเสียง อืม แล้วชี้ไปทางเซียงฉางควน พร้อมพูดว่า “คุณเซียวมีความสำเร็จทางด้านการเล่นวัตถุโบราณมาก ในเมื่อเขาถ่อมตัว ไม่ยอมเป็นประธานสมาคม เช่นนั้นคุณก็เอาตำแหน่งกรรมการผู้จัดการให้เขาเสีย เข้าใจแล้วใช่ไหม? ”
ประธานเพ๋ยรีบพูดรับรองว่า “ครับๆๆ ！ผมจะทำตามที่ท่านห้าสั่ง！”
พูดไป เขาก็เปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดกับซุนโหย่วฉายว่า “ซุนโหย่วฉาย ผมขอประกาศ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป คุณถูกลบชื่อออกจาก
สมาชิกสมาคมศิลปะจีนของเมืองจินหลิง！ไม่สามารถเข้าร่วมได้อีกตลอดชีวิต！”
ในใจซุนโหย่วฉายก็สิ้นหวัง！
บอกตามตรง ตัวเขาเองก็ไม่ได้มีความสามารถที่จะแยกแยะของโบราณเท่าไรนัก ที่สามารถเข้าร่วมสมาคมศิลปะจีนของเมืองจินหลิงได้ ก็เพราะยัดเงิน ถึงได้มีโอกาสใส่ชื่อเข้าเป็นสมาชิกได้
ปกติแล้ว เขาก็อาศัยชื่อเสียงว่าเป็นสมาชิกของสมาคมศิลปะจีน ไปทำการหลอกลวงไปทั่ว เดิมคิดว่าถ้าได้นั่งตำแหน่งกรรมการ
ผู้จัดการ ก็จะสามารถหลอกเอาเงินมาได้เพิ่มมากขึ้น แต่ไม่คิดว่า เพราะไปหาเรื่องเซียวฉางควน เลยทำให้ตนเองถูกลบชื่อออกอย่างถาวร
แต่ว่า เขาก็ไม่อาจแสดงความไม่พอใจออกมา เพราะรัศมีอันแรงกล้าของท่านหงห้าอยู่ที่นี่ ตนเองไม่อาจจะรับมันได้ไหว
ในตอนที่เขากำลังยอมรับชะตากรรมนั้น ท่านหงห้าก็มองเขา แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “คุณคิดว่าตนเองมีฐานะมีชื่อเสียงงั้นหรือ? เดี๋ยวผมจะให้งานที่เหมาะจะให้ได้แสดงฐานะหน้าตาของคุณเป็นอย่างดีให้กับคุณเอง！”
พูดไป ท่านหงห้าก็สั่งลูกน้องว่า “ลากมันออกไป แล้วหาเล้าหมูที่สกปรกที่สุด จากนั้นก็ให้มันนอนกับแม่หมูสกปรกๆ สักอาทิตย์หนึ่ง ภายในอาทิตย์นี้ จะกินขี้ปี้นอน ก็ให้มันอยู่กับแม่หมู หมูกินอะไร ก็ให้มันกินอย่างนั้นแหละ”
หนึ่ง ภายในอาทิตย์นี้ จะกินขี้ปี้นอน ก็ให้มันอยู่กับแม่หมู หมูกินอะไร ก็ให้มันกินอย่างนั้นแหละ”
————