ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 617

บทที่ 617
หลิวหมิงก็รีบพูดต่อคำพูดของหลิวกว่าง “เช่นนั้น ถ้าผมไปบ้านตระกูลอู๋ แล้วตาแก่ตระกูลอู๋ จะมานับผมว่าเป็นพ่อบุญธรรมไหมเนี่ย? ”
หลิวกว่างดีดนิ้ว “เห้ย อย่าว่าไป ผมคิดว่ามีความเป็นได้สูง！”
หลิวหมิงรีบพูดว่า “โห พ่อ ไม่ไหวมั้งครับ！ถ้าไอ้แก่นั่นเรียกเราสองคนว่า พ่อ การนับญาติมันก็ผิดเพี้ยนไปหมดสิครับ? ”
หลิวกว่างก็ทำท่าคิด แล้วพยักหน้าพูดว่า “พูดไปก็มีเหตุผล งั้นเดี๋ยวผมให้ไอ้แก่นั่น เรียกผมว่า พ่อบุญธรรม คนเดียวแล้วกัน ได้ไหม? ”
หลิวหมิงก็หัวเราะคิกคัก “ผมว่าได้อยู่นะ！”
ตอนนี้หลิวกว่างก็พูดว่า “จริงๆ แล้วคนตระกูลอู๋เนี่ยนะ ล้วนมีความชอบที่พิสดารๆ ไม่เพียงแค่คุณชายอู๋ที่ชอบกินขี้ ท่านปู่อู๋ที่ชอบมีพ่อบุญธรรม แม้แต่อู๋ตงไห่คนนี้ ก็มีความชอบที่พิสดารเหมือนกัน”
“อย่างนั้นหรือครับ? ” หลิวหมิงถามอย่างสงสัย “อู๋ตงไห่มีความชอบอะไรที่พิสดารล่ะนี่? หรือว่าเขาจะชอบกินไอ้อันนั้น? ”
“ก็ไม่ใช่หรอก” หลิวกว่างพูดตอบ “ผมได้ยินมาว่า สมัยอู๋ตงไห่หนุ่มๆ มีประสบการณ์ที่โดนสวมเขาอย่างช่ำชองมาก”
หลิวหมิงก็ถามอย่างสงสัยว่า “พ่อครับ ประสบการณ์ที่โดนสวมเขา หมายความว่าอะไร? ”
หลิวกว่างตอบ “เฮ้อ ก็ชอบถูกคนอื่นสวมเขาให้อย่างไรเล่า ยิ่งหลอกเขามากเท่าไร เขายิ่งฟิน！”
หลิวหมิงทำเสียงตกใจ “อัศจรรย์ขนาดนั้นเลยหรือครับ? ”
“แน่นอนล่ะ！” หลิวกว่างก็ยิ้มหน้าแข็งๆ แล้วพูดว่า “ได้ยินมาว่า สมัยอู๋ตงไห่หนุ่มๆ มีความฝันที่ยิ่งใหญ่ด้วย”
หลิวหมิงถาม “ความฝันอะไรครับ? ”
หลิวกว่างตอบ “อยากจะถูกสวมเขาสักหมื่นครั้ง น้อยกว่านี้เพียงครั้งเดียว เขาก็จะคิดว่าชีวิตนี้มันไม่สมบูรณ์แบบ！”
หลิวหมิงทำท่าเอานิ้วมานับ แล้วพูดว่า “พ่อครับ ปีหนึ่ง356วัน ถูกสวมเขาวันละครั้ง อู๋ตงไห่จะต้องถูกสวมเขาทั้งหมด30ปีเลยนะครับ！ที่สำคัญคือ เมียของเขาก็คงจะว่างทั้งวันหรอกมั้งครับ！”
หลิวกว่างพูดยิ้มๆ ว่า “คุณดูตัวเองสิ ไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย ใครบอกว่าเขาถูกสวมเขาวันละครั้งเล่า? บางวันเขาถูกหลอกสวมเขาวันละตั้งหลายหน แถมบางครั้ง ครั้งเดียวตั้งหลายรอบแหน่ะ！”
หลิวหมิงได้ยินดังนั้น ก็เอานิ้วขึ้นมานับ แล้วพูดชื่นชมว่า “ถึงว่าเขาบอกกันว่าคนตระกูลอู๋นั้นเก่งกาจ！เก่งจริงเลยๆ ！”
พูดไป หลิวหมิงก็ถามว่า “เอ่อพ่อครับ แล้วอู๋ซินล่ะครับ มีความชอบอะไรที่พิสดารบ้าง? ”
“เขาน่ะหรือ? ” หลิวกว่างก็หัวเราะ พูดว่า “ในตระกูลอู๋ ไอ้หมอนี่เด็ดที่สุด！”
หลิวหมิงถามอย่างสงสัย “เด็ดอย่างไรครับ? ”
หลิวกว่างพูดอย่างน่าอัศจรรย์ว่า “จริงๆ แล้วไอ้หมอนี่ มันชอบเพศเดียวกัน！”
“ห๊ะ? ” หลิวหมิงตกใจ “อู๋ซิน เป็นเกย์งั้นรึครับ？！”
“ใช่！” หลิวกว่างพูดขยายความว่า “เขาไม่เพียงเป็นเกย์นะ แถมยังเป็นจำพวกที่ชอบถูกผู้ชายกระทำ！ผมจะบอกให้นะ อย่ามองว่าเขาสมบุกสมบันแต่เช้ายันเย็นจนแทบจะตาย จริงๆ แล้วใกล้จะกลายเป็นลูกสาวอยู่แล้ว！ได้ยินมาว่า เขาชอบอยู่กับผู้ชายรูปร่างบึกบึน แต่ละครั้งก็หลายคน เก่งไม่เบาเลย！”
พูดไปดังนั้น เขาก็เสริมว่า “คุณรู้ไหม? ข้างกายอู๋ตงไห่และอู๋ซินสองพ่อลูก มีบอดี้การ์ดชื่อว่า จางจื่อโจว คนนี้มันไม่ธรรมดา！เมื่อก่อนเป็นยอดฝีมือที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา ต่อมาก็พาพวกพ้องของตนเอง มาเป็นบอดี้การ์ดของสองพ่อลูกตระกูลอู๋ แต่ไอ้คนนี้มันก็เป็นเกย์ และยังเป็นเสปคที่อู๋ซินชอบด้วย ดังนั้นอู๋ซินและบอดี้การ์ด5คนนี้ ก็อยู่ด้วยกันทั้งวันแต่เช่ายันค่ำ ร่ำร้องเร่าร้อนกันทุกคืน มีความสุขกันเสียไม่มี！”
“คุณพระช่วย！” หลิวหมิงพูดตกใจ “ที่แท้คนตระกูลอู๋ก็ชอบอะไรที่มันตื่นเต้นแบบนี้นี่เอง！ผมนี่ตกข่าวจริงๆ ！”
หลิวกว่างยิ้มพูดว่า “จะบอกให้นะ ตระกูลอู๋น่ะ แต่ละคน เป็นคนวิปริตในวิปริตอีกที เป็นเดรัจฉานในเดรัจฉานอีกที！”
————