ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 618

บทที่ 618
พอพูดถึงจุดนี้ หลิวกว่างก็นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วก็พูดอย่างกล้าๆ ว่า “แต่ว่าจะบอกคุณตรงๆ เลยนะ เมียของอู๋ตงไห่ก็รูปร่างหน้าตาไม่เลว ปีนั้นอะนะ ก็เป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงของพื้นที่แถบซูหางเหมือนกัน”
หลิวหมิงรีบถาม “คนที่ชอบสวมเขาให้กับอู๋ตงไห่ใช่ไหมครับ ที่เตรียมสวมเขาให้ครบหมื่นครั้งใช่ไหม? ”
“ใช่ๆๆ เธอนั่นแหละ！” หลิวกว่างก็พูดอย่างเคลิบเคลิ้มว่า “ฝันแล้วก็อยากจะจัดกับเธอสักรอบเหมือนกัน！ให้ผมได้สวมเขาตีท้ายครัวให้อู๋ตงไห่สักยกหนึ่ง！”
หลิวหมิงรีบพูดว่า “พ่อครับ ผมได้ยินมาว่าเธอไม่เคยปฏิเสธใครเลยนะครับ พาผมไปด้วยคนสิครับ? ”
หลิวกว่างยิ้มพูดว่า “เอาสิ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปเลยดีไหม? ตอนนี้ยังไม่สามทุ่มเลย เราสองพ่อลูกขับรถไป ขับเร็วหน่อย เที่ยงคืนกว่าๆ
ก็ถึงซูหางแล้ว จะได้ให้เมียของอู๋ตงไห่มาปรนนิบัติพวกเราสองพ่อลูกเสียหน่อยก็ดี！”
“จัดไปครับ！” หลิวหมิงก็รีบหัวเราพูดว่า “งั้นพวกเรารีบออกเดินทางเลยดีกว่าครับ！”
ในตอนนี้ เย่เฉินก็กดหยุดอัดวิดีโอ แล้วก็พยักหน้าพูดอย่างพอใจว่า “ไม่เลวๆ ดูเหมือนว่าพวกมึงสองพ่อลูกจะมีพรสวรรค์ด้านการพูดจำอวดนะเนี่ย โอเคแล้ว รีบหนีไปเถอะไป！”
หลิวกว่างก็ร้องไห้ถามว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณจะอัปโหลดวิดีโอไปใช่ไหมครับ? ”
“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “เดี๋ยวจะรีบอัปโหลดลงTikTokเลย การแสดงของพวกมึงจะต้องดังระเบิดแน่ๆ ！”
หลิวกว่างตกใจจนตัวสั่น พูดว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณอัปโหลดลงช้าหน่อยได้ไหม? ถ้าคุณลงไปตอนนี้ ตระกูลอู๋คงจะตามฆ่าพวกเราทันแน่ๆ ……..”
เย่เฉินก็เตะจางจื่อโจว ที่นอนเหมือนกับหมาตัวหนึ่ง แล้วพูดกับหลิวกว่างว่า “ดูท่าทางยอมจำนนของมึงสิ มึงกลัวอะไร? บอดี้การ์ดของ
ตระกูลอู๋ทั้งหมด ก็นอนสลบอยู่นี่หมดแล้ว มึงยังจะกลัวอะไรอีก? หรือว่ามึงกลัวอู๋ตงไห่อละอู๋ซินตามฆ่ามึงสองพ่อลูกด้วยตัวเอง
งั้นรึ? กูว่าสารรูปอย่างมันสองคน ก็ไม่ได้เก่งไปกว่ามึงสองพ่อลูกเลย พวกมึง4คนสู้กัน ฝ่ายที่เสียเปรียบ คงต้องเป็นพวกมันสองพ่อลูกแน่”
หลิวกว่างครุ่นคิด ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนี้จริงๆ
ตระกูลอู๋อยู่ในจินหลิงไม่มีคนให้รับใช้ จะให้คนมากซูหาง ก็ต้องใช้เวลา พอถึงตอนนั้น ตนเองและลูกชายก็คงหนีไปได้แล้ว
หลิวหมิงก็พูดกับหลิวกว่างว่า “พ่อครับ พวกเรารีบกลับไปเก็บข้าวของเถอะ แล้วไปเย่นจิงคืนนี้เลย พรุ่งนี้ก็ซื้อตั๋วครื่องบิน เที่ยวบินที่เช้าที่สุดไปมาเลเซีย แบบนี้ พวกตระกูลอู๋ตามเราไม่ทันแน่！”
หลิวกว่างก็ถอนหายใจ “คลิปวิดีโอของพวกเรา คงไปหาเรื่องแก่ตระกูลอู๋แน่ พ่อกลัวว่าพวกมันจะทุ่มสุดกำลัง เพื่อตามฆ่าพวกเรา…”
หลิวหมิงตัวสั่น แล้วพูดอย่างกังวลว่า “พ่อครับ ตระกูลอู๋คงไม่หมดหนทางอย่างนี้หรอกมั้งครับ? ”
“ไม่หรอกมั้ง? ” หลิวกว่างถอนหายใจพูดว่า “แกไม่รู้อะไร อู๋ตงไห่รักเมียมันมาก….พวกเราไปดูถูกเมียมันแบบนี้ พ่อกลัวว่า…..”
เย่เฉินก็ขี้เกียจฟังพวกเขาสองพ่อลูกพูดมากกัน ก็เลยพูดไปนิ่งๆ ว่า “กูจะเตรียมอัปโหลดวิดีโอแล้ว พวกมึงสองพ่อลูกจะหนี ก็รีบหนี หนีได้ไว ก็มีชีวิตรอด หนีไม่ทันแล้วกลายเป็นศพอยู่แถวตามถนน ก็อย่ามาโทษว่ากูไม่ให้โอกาสพวกมึงก็แล้วกัน！”
หลิวกว่างตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วพูดว่า “อาจารย์เย่ครับ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ！จะไปเดี๋ยวนี้！”
พูดจบ ก็ลากหลิวหมิงไป แล้วพูดว่า “รีบไป กลับบ้านไปเก็บของ แล้วไปเย่นจิงคืนนี้เลย！”
หลิวหมิงก็กลัวจะถูกตระกูลอู๋ตามฆ่า ก็เลยรีบพยักหน้ารัวๆ
จากนั้น สองพ่อลูกก็รีบหนีไปอย่างหมดสภาพ
หงห้ามองด้านหลังของทั้งสองคน แล้วก็พูดกับเย่เฉินอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ครับ จะปล่อยพวกมันสองคนไปอย่างนี้หรือครับ? ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “วางใจเถอะ พวกมันสองคนเหยียดหยามตระกูลอู๋เช่นนี้ ตระกูลอู๋คงจะทุ่มสุดตัวเพื่อตามพวกมันแน่ พวกมันคงไม่อยู่ได้นานหรอก ต่อให้รอดไปได้นาน ก็ต้องกังวลไปทั้งชีวิต”
พูดไป เย่เฉินก็ยิ้มพูดว่า “อีกอย่าง ชีวิตนี้ พวกมันคงไม่กล้ากลับประเทศมาแล้ว ใช้ชีวิตนอกประเทศทั้งชีวิต ตายแล้วก็ไม่แน่ว่าจะได้
กลับมาฝังในประเทศ ไม่เช่นนั้น ลูกหลานตระกูลอู๋ก็คงจะขุดเอาเถ้ากระดูกพวกมันออกมาประจารแน่！”
————